Γράφει η ΣΑΒΒΟΥΛΑ ΛΙΑΤΣΟΥ
Στην κόψη του ξυραφιού πάλι η Αίγυπτος.
Εκατομμύρια πολίτες είναι στους δρόμους, μαζί με αστυνομικούς και στρατιωτικούς. Το σύνθημα «Φύγε» («΄Ερχαλ») κυριαρχεί παντού. Σε αφίσες, πανώ, γραμμένο με λέιζερ πάνω σε κτίρια στις μεγάλες πλατείες του Καϊρου και της Αλεξάνδρειας, και στα στόματα όλων των διαδηλωτών.
Το αίμα των νεκρών που άφησαν πίσω τους οι συγκρούσεις των φανατικών οπαδών και των δυο αντίπαλων ομάδων απειλεί τις ειρηνικές πορείες διαμαρτυρίας και όλοι πιέζουν εντός και εκτός Αιγύπτου να λυθεί το ζήτημα πριν πάρουν διαστάσεις εμφυλίου πολέμου οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις.
Και πάλι ανακύπτει το ερώτημα που είχε τεθεί μετά την πτώση του καθεστώτος Μουμπάρακ πριν από δυο χρόνια: «Πόσο έτοιμη είναι η Αίγυπτος για την δημοκρατία;»
Ο πρόεδρος Μωχάμεντ Μόρσι είναι ένας δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος, που ίσως έχει αποτύχει –όπως υποστηρίζουν οι αντίπαλοί του και ίσως όπως προκύπτει από τους αριθμούς σε διάφορους τομείς- αλλά μέσα σε ένα χρόνο είναι εφικτό να αλλάξουν τα κακώς κείμενα δεκαετιών; Και όταν οι Αιγύπτιοι διαφωνούν με χειρισμούς θα κατεβαίνουν στους δρόμους και θα ανατρέπουν τα πάντα; Σε μια χώρα 90 και πλέον εκατομμυρίων δεν είναι δύσκολο να βγάλεις στους δρόμους δυο ή τρια εκατομμύρια διαδηλωτές, λένε πολλοί…. Και ποιά είναι η εναλλακτική λύση; Υπάρχει οργανωμένη αντιπολίτευση και σχέδιο αντιμετώπισης της οικονομικής και θεσμικής κρίσης που αντιμετωπίζει η χώρα;
Μήπως ο λαός πρέπει να ωριμάσει για να μπορέσει να κάνει τις σωστές επιλογές; Για να μπορεί να αποδεχθεί την διαφορετικότητα και να ψηφίζει με μεγαλύτερη υπευθυνότητα και με το βλέμμα στο μέλλον; Αντιλαμβάνεται άραγε ο κάτω του μέσου όρου αιγύπτιος για ποιόν λόγο είναι στους δρόμους; Για ποιόν λόγο ζητά την παραίτηση Μόρσι; Μήπως καθοδηγείται; Μήπως ακόμη χειρότερα χειραγωγείται;
Και από την άλλη πλευρά οι αντίπαλοι του προέδρου Μωχάμεντ Μόρσι του καταλογίζουν αδυναμία και ανικανότητα να επιλύσει τα μεγάλα προβλήματα στην οικονομία, τον δημόσιο τομέα, την ασφάλεια, τον τουρισμό. Τον κατηγορούν ότι επιχειρεί να απομονώσει την Αίγυπτο και να την μεταμορφώσει σταδιακά σε μια ακραιφνή ισλαμική χώρα και ότι απέτυχε να κάνει ουσιαστικό πολιτικό διάλογο –κάποια από αυτά τα λάθη παραδέχθηκε και ο ίδιος στην πρόσφατη ομιλία του.
Ο στρατός που πάντοτε είχε ισχυρό έρεισμα στον λαό και είχε παίξει καθοριστικό ρόλο στην πτώση του προηγούμενου καθεστώτος, είχε κρατήσει ουδέτερη στάση κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Μόρσι τον χρόνο που πέρασε. Ανεπισήμως διέρρεε ότι θα υποστηρίξει την θέληση του αιγυπτιακού λαού αν εκφραστεί μαζικά ή αν η κατάσταση βρεθεί εκτός ελέγχου, και θα διασφαλίσει την νομιμότητα.
΄Ισως και πάλι ήρθε αυτή η ώρα…. Πάντως, όπως φαίνεται η Αίγυπτος έχει πολύ δρόμο ακόμη να βαδίσει και με πολλά εμπόδια, μέχρι να φτάσει στην ομαλότητα και στη δημοκρατία, αν υπάρχει τελικά αληθινή δημοκρατία σ’ αυτόν τον κόσμο….. γιατί μάλλον με ουτοπία μοιάζει στις μέρες μας…..