Συρία.Ποιες είναι οι στρατιωτικές επιλογές.Ποιος ο ρόλος της Τουρκίας.Ανάλυση.

BBC News-Ανάλυση για τη Συρία

«Καθώς οι νεκροί αυξάνονται, μήπως η Διεθνής συζήτηση για την Συρια έχει φτάσει το όριο της; Έφθασε η στιγμή όπου ανθρωπιστικοί λόγοι και  ο φόβος μιας ευρύτερης περιφερειακής κρίσης καθιστούν την εξωτερική δράση αναπόφευκτη; Πρός το παρόν αυτο δεν φαίνεται να συμβαίνει. 
Πράγματι, από την αρχή της κρίσης στη Συρία τον Μάρτιο του 2011,δεν υπήρξε διάθεση για εξωτερική στρατιωτική επέμβαση. 

Αυτό έχει βασίστει σε δύο εκτιμήσεις: 

•Πρώτον, ότι αυτό το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθει μόνο στρατιωτικά καθώς η κατάσταση στη Συρία διαφέρει για παράδειγμα απο την κατάσταση στη Λιβύη – η αντιπολίτευση στην Συρία δεν έχει σύμπνοια και οι δυνάμεις ασφαλείας της κυβέρνησης είναι πολύ πιο ισχυρές όπως και η αεράμυνα της Συρίας είναι πιο αποτελεσματική.

•Δεύτερον, υπάρχει η άποψη ότι οι επιπτώσεις μιας ενδεχόμενης ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ θα μπορούσαν να οδηγήσουν σ ‘ένα ευρύτερο κύμα αστάθειας στην περιοχή. Σε αντίθεση με την Λιβύη – τόσο γεωγραφικά όσο και πολιτικά – η Συρία είναι ένας κεντρικός παίχτης στον Αραβικό κόσμο, και ο σεχταρισμός όπως και η αστάθεια θα μπορούσαν να απειλήσουν τόσο τον Λίβανο όσο και το Ιράκ. 
Επιπλέον, υπάρχει και το βασικό νομικό πρόβλημα. Η άσκηση ισχύος περιορίζεται απο το Ρωσικό και το Κινέζικο βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. 

Αυτό βέβαια δεν ήταν πάντα σημαντικό στο παρελθόν π.χ. τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ μπήκαν στο Κόσοβο για να σταματήσουν τους Σέρβους.Οπότε πώς θα μπορούσαμε να εκλάβουμε την στάση του Ρεπουμπλικανού Γερουσιαστή Τζον Μακέιν που πιέζει για αεροπορικές επιθέσεις κατά της Συρίας; 

Ο Τζόσουα Λάντις, διευθυντής του κέντρου Μεσανατολικών Σπουδών στο πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα, σε αντίθεση με τον Μακέιν έχει δηλώσει ότι η κυβέρνηση Ομπάμα θα προτιμούσε να ακολουθήσει τους συμμάχους της περιοχής – την Τουρκία και την Σαουδική Αραβία -  και όχι να αναλάβει ένα ηγετικό ρόλο σε μια ενδεχόμενη επίθεση. Ο Λάντις τόνισε ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για την κυβέρνηση Ομπάμα να παρέμβει. 

Ωστόσο ένα μεγάλο μέρος για την εξωτερική παρέμβαση είναι ασαφές. 

Ανθρωπιστική έμφαση
Ώς απάντηση στα δεινά των αμάχων στις Συριακές πόλεις που είναι υπό βομβαρδιμό απο τις κυβερνητικές δυνάμεις η κύρια ώθηση της κάθε εξωτερικής δράσης θα είναι κατ ‘ουσίαν ανθρωπιστικού χαρακτήρα. 

Ανθρωπιστικοί «διαδρόμοι»
Προτάθηκαν πέρυσι από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της Γαλλίας Αλέν Ζιπέ, η ιδέα είναι η δημιουργία διαδρόμων κοντινής αποστάσεως σε συριακό έδαφος, μέσω των οποίων θα μπορούσε να παραδοθεί ανθρωπιστική βοήθεια.

Ζώνες Απαγόρευσης Πτήσεων 

Οι Δυτικές δυνάμεις θα βοηθούσαν πρός την Εξασφάλιση ζωνών ή διαδρόμων ασφαλείας. Οι αεροπορικές δυνάμεις δεν θα μπορούσαν βέβαια να σταματήσουν απο μόνες τους τις μάχες καθώς δεν είναι η πολεμική αεροπορία που είναι υπεύθυνη για τις επιθέσεις ενάντια της αντιπολίτευσης αλλά οι χερσαίες δυνάμεις του καθεστώτος. 

Ωστόσο εάν οι Συριακές Δυνάμεις δεν επιτρέψουν την ανθρωπιστική βοήθεια, οι οποιεσδήποτε ζώνες ασφαλείας ή διάδρομοι θα πρέπει να καθοριστούν και στη συνέχεια να υπερασπιστούν μέσω της βίας. 

Το παράδειγμα της Σρεμπρένιτσα στα Βαλκάνια έδειξε τι μπορεί να συμβεί αν δεν υπάρχει η θέληση για την υπεράσπιση μιας ζώνης ασφαλείας μετά την δημιουργία της. 

Το βασικό σημείο εδώ είναι ότι ακόμη και οι επιλογές που απευθύνονται κυρίως σε ανθρωπιστική βοήθεια απαιτούν σημαντικά στρατιωτικά στοιχεία καθώς  συμπεριλαμβάνουν την κατάσχεση  Συριακού εδάφους και την αναμετρηση με τις Συριακές δυνάμεις. 

Εστίαση στις στρατιωτικές δυνάμεις
Οι επιλογές αυτές επιδιώκουν να επιταχύνουν τις διαδικασίες που υπάρχουν ήδη στη Συρία τόσο με την ενίσχυση των δυνάμεων της αντιπολίτευσης και ως εκ τούτου με την αύξηση της πίεσης στις αρχές της Συρίας. 

Δείτε μια σειρά από διαθέσιμες στρατηγικές. 
– Υλικοτεχνική υποστήριξη για τις ένοπλες ομάδες ανταρτών 
Η παροχή ιατρικών προμηθειων και μη θανάσιμου εξοπλισμου  π.χ. ραδιόφωνα για να γίνει πιο αποτελεσματική η αντιπολίτευση. Για κάποιους, αυτό θεωρείται ότι οδηγεί στον εξοπλισμό των ανταρτών. Ακριβώς όπως συνέβη και στη Λιβύη. 
– ΝΑΥΤΙΚΗ ΑΠΟΤΡΟΠΗ 
Ο στόχος εδώ είναι ο περιορισμός όπλων και πυρομαχικών που προορίζονται για την συριακή κυβέρνηση. 
Λόγω έλλειψης δράσης του Συμβουλιου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών η συγκεκριμένη περιπτωση ειναι νομικά ασταθής.
– Οπλίζοντας τους αντάρτες 
Τόσο το Κατάρ όσο και η Σαουδική Αραβία εξέφρασαν την υποστήριξή τους για τον εξοπλισμό των δυνάμεων της αντιπολίτευσης στη Συρία. Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η ποιότητα και η ποσότητα των όπλων πρός την Συριακή αντιπολιτευση δεν έχει μόνο βελτιωθεί, αλλά είναι και αποτελεσματική. 
– Πίεση πρός τον Συριακό στρατό.
Ο Simon Henderson, ανώτερος συνεργάτης στο Ινστιτούτο της Ουάσιγκτον για την Πολιτικη στην Μεση Ανατολή, αναρωτιέται αν ο εξοπλισμός της αντιπολίτευσης «είναι η καλύτερη τακτική», και ίσως μια ανατροπή μέσω του  συριακού στρατού θα μπορούσε να είναι ένας καλύτερος τρόπος απαλλαγής από το Πρόεδρου Ασαντ. 
– Αεροπορικές Επιθέσεις
Όταν η επίθεση εναντίον της Χομς ήταν στο αποκορύφωμά της, οι ΗΠΑ διέθεσαν δορυφορικές φωτογραφίες που έδειχναν πυροβολαρχίες και εκτοξευτήρες πυραύλων. 

Τα μηνύματα εδώ ήταν δύο – το ένα ήταν ότι ο κόσμος παρακολουθούσε και τεκμηρίωνε τι συνέβαινε και το δεύτερο ήταν ίσως μια δυνητική απειλή: Ότι μπορεί να εντοπιστεί από τον αέρα μπορεί και να χτυπηθεί από τον αέρα. 

Ωστόσο μια “θερμή” συζήτηση σχετικά με τα πλεονεκτήματα και τις παγίδες της στρατιωτική παρέμβασης, διεξάγεται τόσο σε αραβικές όσο και σε δυτικές πρωτεύουσες. Η κρίση στη Συρία είναι τόσο σοβαρή και το διακύβευμα είναι τόσο υψηλό που κανείς δεν θέλει να αποκλείσει καμία επιλογή. Πολλά, εξαρτώνται από το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα.
«Υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ της Συριακής αντιπολίτευσης, αλλά όλες οι ένοπλες ομάδες θέλουν να γκρεμιστεί το καθεστώς,» δήλωσε ο Τζοσουα Λαντις. 

Θα μπορούσε η περαιτέρω στρατιωτικοποίηση της σύγκρουσης να οδηγήσει σε παρατεταμένο εμφύλιο πόλεμο εάν το καθεστώς Άσαντ κατέρρεε; 
 «Οι θρησκευτικές και οι εθνοτικές διαιρέσεις στη Συρία είπε ο Λαντις, είναι συνταγή για μια παρατεταμένη μάχη, όπως ακριβώς συμβαίνει στο Ιράκ, στην Παλαιστίνη και στο Ισραήλ, και στον Λίβανο.

Ο Soner Cagaptay, ένας Τούρκος εμπειρογνώμονας εξήγησε την προσέγγιση της Αγκυρας. 
«Αρχικά, η Τουρκία προσπάθησε να ενταχθεί με τον ΟΗΕ εναντίον του προέδρου Άσαντ. Όταν αυτό απέτυχε, η Τουρκία στράφηκε προς τον Αραβικό Σύνδεσμο και στην ομάδα ‘Φίλοι της Συρίας’ και τις διεθνείς κυρώσεις εναντίον της πολιτικής της Δαμασκού». Τώρα, η πολιτική της Άγκυρας εισέρχεται σε μια τρίτη φάση, δηλαδή ζητάει ανθρωπιστική βοήθεια για τους αμάχους. «Αλλά», προσθέτει ο Cagaptay, «εάν και αυτη η πολιτική, αποτύχει το επόμενο βήμα θα είναι πιθανώς η μετακίνηση στην φάση τέσσερα, δηλαδή στον ενεργό εξοπλισμό της αντιπολίτευσης σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν μια πιο ισχυρή αντίσταση.» Το τελικό βήμα της Άγκυρας, εάν και αυτό το μέτρο αποτύχει είναι μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στο εσωτερικό της Συρίας.»

Ίσως πιο ενθαρρυντικές για τους αντιπάλους του Πρόεδρου Άσαντ είναι ο αντίκτυπος των οικονομικών κυρώσεων. 
Ο Τζόσουα Λάντις δήλωσε ότι οι κυρώσεις καταστρέφουν την οικονομία της Συρίας και έχουν οδηγήσει σε απότομη πτώση της αξίας της Συριακής λίρας. «Ενθαρρύνει ορισμένους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τη χώρα και άλλους να πάρουν τα όπλα. Δεν θα αργήσει η πείνα να παίξει καθοριστικό ρόλο. Επιπλέον, ο κ. Λάντις τονίζει, ότι οι κυρώσεις «αποδυναμώνουν την ικανότητα της κυβέρνησης να καθησυχάσει τους επιχειρηματίες».
Κίνδυνος Μετάδοσης

 Έτσι, χωρίς άμεσες απαντήσεις, τόσο για τα οικονομικά όσο και για τα διπλωματικά μέτωπα, κάθε νέα σφαγή αναβιώνει τις εκκλήσεις για κάποιου είδους στρατιωτική δράση. 

Στη μία πλευρά του επιχειρήματος, υπάρχει ο φόβος ότι χωρίς ένα σαφές πολιτικό πλαίσιο για το μέλλον της Συρίας, η ανατροπή του Προέδρου Άσαντ θα μπορούσε απλά να επισπεύσει την πτώση της χώρας. Χιλιάδες ζωές θα μπορούσαν να χαθούν.
 Άλλοι υποστηρίζουν ότι οι σπόροι της καταστροφής μάλλον είναι ήδη ορατοί. 
Καθώς η βία στη Συρία αυξάνεται, το ίδιο κάνει και ο κίνδυνος εξάπλωσης της κρίσης στο γειτονικό Λίβανο και ίσως παρασύρει το Ισραήλ ή ακόμη και την Τουρκία. 

Σύμφωνα με αυτό το επιχείρημα, είναι καλύτερα να δράσουν άμεσα για την διάλυση του Συριακού καθεστώτος πριν «μεταδοθεί ο ιός». Μπορεί να είναι μια δυσάρεστη παρέμβαση, αλλά είναι ακόμα χειρότερα, να παρακολουθούμε τη σφαγή αθώων αμάχων. 

Αυτό που είναι σαφές είναι ότι δεν υπάρχουν εύκολες επιλογές.»
 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ – ΟΗΕ ‘Στην Συρία γινεται εμφύλιος!’