Την άποψη ότι οι Έλληνες, αν δεν τους δοθεί άμεσα μια ρεαλιστική προοπτική για την τόνωση της ανάπτυξης, θα στραφούν μαζικά στις επικείμενες εκλογές προς τα κόμματα που απορρίπτουν την πολιτική λιτότητας, με αναπόφευκτο αποτέλεσμα την έξοδο της χώρας από τη ζώνη του ευρώ, εκφράζει ο ιστορικός, καθηγητής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης Τίμοθι Γκάρτον Ας, σε άρθρο του, που δημοσιεύεται στη βελγική, φλαμανδόφωνη, εφημερίδα «Ντε Στάνταρντ».
Όπως σημειώνει, μπορεί μια ελληνική έξοδος από τη ζώνη του ευρώ να μην είναι επιθυμητή, εντούτοις είναι εξαιρετικά πιθανή, καθώς το αληθινό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες («υπερβολικά μεγάλο χρέος και μικρή ανάπτυξη») δεν επιλύεται από τη νέα δανειακή συμφωνία.
Η εναλλακτική λύση, υποστηρίζει, θα ήταν όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί που εμπλέκονται στην ελληνική διάσωση να εκπονούσαν «εδώ και τώρα» μια στρατηγική, που θα κατατείνει στην τόνωση της βραχυπρόθεσμης και μεσοπρόθεσμης ανάπτυξης για την Ελλάδα και δεν θα επικεντρώνεται αποκλειστικά στις προσπάθειες επίτευξης δημοσιονομικής πειθαρχίας και προώθησης διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Ο καθηγητής επισημαίνει επίσης ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι εκρηκτική και υποστηρίζει ότι θα είναι δύσκολο για τους Έλληνες να παραμείνουν θιασώτες της ευρωζώνης, αν και τους επόμενους μήνες συνεχίσουν να υποβάλλονται σε σκληρές θυσίες. Παράλληλα, περιγράφει ένα πολύ ζοφερό σκηνικό στην Ελλάδα, με χιλιάδες άστεγους να κοιμούνται στους δρόμους, την ανεργία να καλπάζει, το βιοτικό επίπεδο να έχει υποχωρήσει δραματικά, χιλιάδες επιχειρήσεις να έχουν βάλει λουκέτο και χιλιάδες νέους να στρέφονται μαζικά προς το εξωτερικό αναζητώντας εργασία. Σύμφωνα με τον καθηγητή, υπαίτιοι για την εξαθλίωση αυτή του ελληνικού πληθυσμού, είναι αφενός το διεφθαρμένο και κλεπτοκρατικό ελληνικό πολιτικό σύστημα και αφετέρου οι εμπνευστές του ελληνικού σχεδίου διάσωσης που- κατά την άποψή του- στοχεύει κυρίως στο να σώσει τις τράπεζες.
Καταλήγοντας, επισημαίνει ότι η αιτία των προβλημάτων που ταλανίζουν την ευρωζώνη είναι η εγγενής αντίφαση που υπάρχει μεταξύ του ευρωπαϊκού οράματος από τη μια μεριά, που, όμως, προϋποθέτει την υπέρβαση των εθνικών συμφερόντων και της ανάγκης, από την άλλη, να ληφθούν υπόψη εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες, όπως πχ οι επικείμενες εκλογές στην Γερμανία.
Ως εκ τούτου, προσθέτει, το επόμενο διάστημα η ευρωζώνη θα βρεθεί εν μέσω μιας διελκυστίνδας και θα χρειαστεί να βρει ένα νέο σημείο ισορροπίας μεταξύ του «μέγιστου πόνου», που είναι διατεθειμένοι να αποδεχτούν οι Έλληνες και του «μέγιστου κόστους» που είναι διατεθειμένοι να καταβάλουν οι Γερμανοί φορολογούμενοι για τη διάσωση της Ελλάδας.