Του ALEX McKAY
Από τις πιο εξωτικές ιδέες που είχε ποτέ σχεδιάσει η Δύση στο Θιβέτ, αυτή της εκστρατείας των Ναζί, και οι αναζητήσεις για τα αγνά κατάλοιπα της Άριας φυλής, αποτελεί την πιο εκκεντρική.
Στις 19 Ιανουαρίου του 1939, πέντε μέλη των Waffen-SS, τα στρατεύματα Ναζί του Heinrich Himmler, πέρασαν μέσω της αρχαίας, τοξωτής πύλης που οδηγούσε στην ιερή πόλη της Lhasa. Όπως πολλοί Ευρωπαίοι, είχαν εξιδανικευμένες και φανταστικές όψεις για το Θιβέτ, όπως αναφέρει ο Orville Schell στο βιβλίο του Virtual Tibet, «ένα κουβάρι γεμάτο φαντασία γύρω από αυτή την απομακρυσμένη και άγνωστη γη.» Τα σχέδια της εκστρατείας των Ναζί, παρόλα αυτά, δεν περιείχαν την, σε εμάς γνωστή, αναζήτηση για τη Shangri-La, της χαμένης γης η οποία είχε ένα μοναδικά τέλειο και ειρηνικό κοινωνικό σύστημα για να αμύνεται στις παραβάσεις που μάστιζαν την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Αντίθετα, η τελειότητα που αναζητούσαν οι Ναζί ήταν μια ιδέα φυλετικής τελειότητας που θα δικαιολογούσε τις απόψεις τους στην παγκόσμια ιστορία και την Γερμανική ανωτερότητα.
Τι επέδρασε σ’ αυτή την παράξενη τοποθέτηση των Θιβετανών μοναχών δίπλα στους αξιωματικούς των Ες-Ες στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου είναι μια παράξενη ιστορία των μυστικών υπηρεσιών, του μυστικισμού, της φυλετικής ψευδο-επιστήμης, και της πολιτικής ίντριγκας. Ήταν, στην ουσία, σε μια διπλωματική και ημί-επιστημονική αποστολή για να αναπτύξουν σχέσεις μεταξύ της Ναζιστικής Γερμανίας και του Θιβέτ και να αναζητήσουν χαμένα απομεινάρια μια φανταστικής Άριας φυλής χαμένα κάπου στο Θιβετανικό οροπέδιο.
Έτσι, αποτέλεσαν έκφραση των πιο ευρέως διαδεδομένων παρανοϊκών και εκκεντρικών ιδεών του Χίτλερ στην αγάπη για το έθνος και την κυριότητα. Και ενώ οι Θιβετανοί αγνοούσαν παντελώς τις ρατσιστικές πράξεις του Χίτλερ, η αποστολή του 1939 στο Θιβέτ παραμένει ένας προειδοποιητικός μύθος για το πώς οι ξένες ιδέες, τα σύμβολα, και η ορολογία μπορεί να χρησιμοποιηθούν λανθασμένα. Κάποιοι μιλιταριστές Ναζί φαντάστηκαν το Θιβέτ σαν μια δυνατή βάση για να επιτεθούν στην Βρετανική Ινδία, και έλπιζαν ότι αυτή η αποστολή θα οδηγούσε σε ενός είδους συμμαχίας με τους Θιβετανούς. Σ’ αυτό ήταν κατά ένα μέρος επιτυχείς. Την αποστολή υποδέχτηκε ο Reting Regent (που είχε οδήγησε το Θιβέτ από το θάνατο του 13ου Δαλάι Λάμα το 1933), και όντως πέτυχε στο να πείσει τον αντιβασιλιά να συμφωνήσει με τον Αδόλφο Χίτλερ. Αλλά οι Γερμανοί ενδιαφέρονταν για το Θιβέτ και για άλλο λόγο. Οι αξιωματικοί των Ναζί όπως ο Heinrich Himmler πίστευαν ότι το Θιβέτ παρείχε καταφύγιο στις τελευταίες από τις Άριες φυλές, τους θρυλικούς προγόνους της Γερμανικής φυλής, των οποίων οι αρχηγοί κατείχαν υπερφυσικές δυνάμεις που οι Ναζί μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για να κατακτήσουν τον κόσμο.
Αυτή ήταν η εποχή της Ευρωπαϊκής επέκτασης, και πολυάριθμες θεωρίες εξασφάλιζαν ιδεολογική δικαιολογία για τον ιμπεριαλισμό. Στη Γερμανία η ιδέα μιας Άριας ή «ανώτερης» φυλής ενισχύονταν από τον ακραίο εθνικισμό, η ιδέα του Γερμανού υπεράνθρωπου αποστάχτηκε από τη φιλοσοφία του Friedrich Nietzsche,και τους οπερατικούς πανηγυρισμούς του Wagner των σκανδιναβικών ηρωικών αφηγήσεων και των Τευτονικών μυθολογιών. Πολύ πριν την αποστολή του 1939 στο Θιβέτ, οι Ναζί είχαν δανειστεί Ασιατικά σύμβολα και γλώσσα και τα χρησιμοποίησαν για δικούς τους σκοπούς. Ένας σημαντικός αριθμός άρθρων της ρητορικής και του συμβολισμού των Ναζί προέρχονται από τη γλώσσα και τις θρησκείες της Ασίας. Ο όρος «Άριος», για παράδειγμα, προέρχεται από τη Σανσκριτική λέξη arya, που σημαίνει ανώτερος. Στις Βέδες, τα πιο αρχαία Ινδικά ιερά κείμενα, ο όρος περιγράφει μια φυλή με ανθρώπους ανοιχτού χρώματος από την Κεντρική Ασία που πολέμησαν και υπόταξαν τους ανθρώπους με το κλειστό χρώμα (ή Dravidian) της Ινδικής ηπείρου. Γλωσσολογικές αποδείξεις υποστηρίζουν την πολυκατευθυντική μετανάστευση των ανθρώπων της Κεντρικής Ασίας, που τώρα αναφέρονται σαν Ινδο-Ευρωπαίοι, σε Ινδία και Ευρώπη περίπου μεταξύ 2000 και 1500 B.C.E., αν και δεν είναι ξεκάθαρο αν αυτοί οι Ινδο-Ευρωπαίοι ήταν οι ίδιοι με τους Αρίους των Βεδών.
Στα τέλη του 19ου – και τις αρχές του 20ου – αιώνα Ευρωπαίοι υπερεθνικιστές και μυστικιστές όπως ο Joseph Arthur de Gobineau, με ιδέες όπως αυτή για τους Ινδό-Ευρωπαίους και ανοιχτόχρωμους Αρίους οδήγησαν σε ένα διαστρεβλωμένο μύθο της Σκανδιναβίας και αργότερα αποκλειστικά της Γερμανικής φυλετικής ανωτερότητας. Η ταύτιση των Γερμανών με τους Ινδό-Ευρωπαίους, και τους Άριους της δεύτερης χιλιετίας π.Χ έδωσε ιστορική προτεραιότητα στην αυτοκρατορική «θέση στον ήλιο» των Γερμανών. Οι εθνικιστές Γερμανοί ρατσιστικά θεωρήθηκε ότι ήθελαν να κατακτήσουν και να κυριαρχήσουν. Επίσης βοήθησε στην υπόθαλψη του αντι-Σημιτισμού και της ξενοφοβίας, αφού Εβραίοι, Γύφτοι και άλλες μειονότητες δεν μοιράζονταν την Άρια Γερμανική κληρονομιά σαν μέλη μιας επικρατούσας φυλής. Ιδέες για μια Άρια ή κυρίαρχη φυλή άρχισαν να εμφανίζονται στα δημοφιλή μέσα ενημέρωσης στα τέλη του 19ου αιώνα. Στη δεκαετία του ’80, ο E. B. Lytton, ένας Ροδόσταυρος, έγραψε ένα μυθιστόρημα best-seller γύρω από την ιδέα μιας κοσμικής ενέργειας (δυνατή κυρίως στο θηλυκό φύλο), την οποία ονόμασε » Vril». Αργότερα έγραψε για μια Vril κοινωνία, που αποτελούνταν από υπέρ-όντα τα οποία θα αναδύονταν από τα μυστικά σημεία που κρύβονταν για να κυβερνήσουν τον κόσμο.
Οι φαντασιώσεις του συνέπεσαν με ένα μεγάλο ενδιαφέρον για τον αποκρυφισμό, κυρίως μεταξύ των ανώτερων τάξεων, με πολυάριθμες μυστικές εταιρείες που ιδρύθηκαν για να προπαγανδίσουν αυτές τις ιδέες. Είχαν εμβέλεια από αυτούς που ήταν αφιερωμένοι στο Ιερό Δισκοπότηρο μέχρι αυτούς που ακολουθούσαν το μυστικοπάθεια του σεξ και των ναρκωτικών του Alistair Crowley, και πολλοί φαινόταν να έχουν μια ακαθόριστη έλξη για τα πιστεύω των Βουδιστών και των Ινδών.
Ο Στρατηγός Haushofer, ένας οπαδός του Gurdjieff και ένας από τους κύριους προστάτες του Χίτλερ αργότερα, ίδρυσε μια τέτοια εταιρεία. Σκοπός του ήταν να ανακαλύψει την καταγωγή της Άριας φυλής, και ο Haushofer την ονόμασε Vril Society, μετά από το μυθιστόρημα του Lytton. Τα μέλη της εξασκούνταν στον διαλογισμό για να ξυπνήσουν τις δυνάμεις του Vril, της θηλυκής κοσμικής ενέργειας. Η εταιρεία Vril υποστήριζε ότι είχε δεσμούς με τους Θιβετανούς δασκάλους.Στη Γερμανία αυτό το μείγμα αρχαίων μύθων και επιστημονικών θεωριών του 19ου αιώνα άρχισε να εξελίσσεται σε μια πίστη ότι οι Γερμανοί ήταν η πιο αγνή εκδήλωση της ενυπάρχουσας ανώτερης Άριας φυλής, της οποίας η μοίρα ήταν να κυβερνήσει τον κόσμο. Αυτές οι ιδέες πήραν επιστημονικό βάρος από αρρωστημένες θεωρίες της ευγονικής και ρατσιστικής εθνογραφίας. Γύρω στο 1919, η Εταιρεία Vril έδωσε χώρο στην Εταιρεία Thule (Thule Gesellschaft), που ιδρύθηκε στο Μόναχο από το Βαρόνο Rudolf von Sebottendorf. Η Εταιρεία Thule στηρίχτηκε στις παραδόσεις πολλών ταγμάτων όπως οι Ιησουίτες, οι Knights Templar, το Τάγμα της Χρυσής Αυγής, και τους Σούφι. Προώθησε το μύθο του Thule, ένα θρυλικό νησί στις παγωμένες βόρειες χώρες που ήταν το σπίτι μιας ανώτερης φυλής, των αυθεντικών Αρίων. Όπως στο μύθο της Ατλαντίδας (με τον οποίο κάποιες φορές ταυτοποιείται), οι κάτοικοι του Thule εξαφανίστηκαν από μια καταστροφή που κατέστρεψε τον κόσμο τους. Αλλά οι επιζήσαντες διατήρησαν τις μαγικές τους δυνάμεις και ήταν κρυμμένοι από τον κόσμο, ίσως σε μυστικά τούνελ στο Θιβέτ, όπου ίσως συναντιόταν και ακολούθως αποθήκευαν τις δυνάμεις τους για τους Άριους απογόνους.
Τέτοιες ιδέες ίσως να παρέμεναν αβλαβείς, αλλά η Εταιρεία Τhule έδωσε μια δυνατή δεξιόστροφη, αντι-Σημιτική ιδεολογία στην μυθολογία της Εταιρείας Vril. Δημιούργησαν μια ενεργητική αντιπολίτευση στην τοπική Σοσιαλιστική κυβέρνηση στο Μόναχο και ασχολούνταν με μάχες στους δρόμους και πολιτικές δολοφονίες. Σαν σύμβολο τους, μαζί με το ξιφίδιο και τα φύλλα βελανιδιάς υιοθέτησαν και τη σβάστικα, που χρησιμοποιούνταν από πρότερες ομάδες Γερμανών νέο-Παγανιστών. Ο θαυμασμός της σβάστικας στην Εταιρεία Thule φαίνεται ότι ήταν περισσότερο για τη δραματική της δύναμη μάλλον και όχι για την πολιτιστική και μυστικιστική σημασία. Πίστευαν ότι ήταν ένα αυθεντικό Άριο σύμβολο, αν και στην ουσία είχε χρησιμοποιηθεί από πολυάριθμους πολιτισμούς, που δεν είχαν σχέση μεταξύ τους, κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Πέραν της υιοθεσίας της σβάστικας, είναι δύσκολο να κρίνουμε τη σημασία του ρόλου που έπαιξε το Θιβέτ ή ο Βουδισμός στην ιδεολογία της Εταιρείας Vril. O ιδρυτής της Εταιρείας Vril, Στρατηγός Haushofer, που παρέμεινε ενεργός στην Εταιρεία Thule, ήταν διπλωματικός ακόλουθος της Γερμανίας στην Ιαπωνία. Εκεί ίσως να απέκτησε κάποιες γνώσεις για το Ζεν Βουδισμό, που τότε ήταν η κύρια πίστη των Ιαπώνων στρατιωτικών. Άλλα μέλη της Εταιρείας Thule, ωστόσο, μπορεί μόνο να διάβασαν αρχικές Γερμανικές μελέτες για το Βουδισμό, και αυτές οι μελέτες είχαν την τάση δημιουργίας ενός αγνού, αυθεντικού Βουδισμού που είχε χαθεί, και ενός εκφυλισμένου Βουδισμού που επιβίωσε, πολύ μολυσμένος από αρχέγονες τοπικές πίστεις. Φαίνεται ότι ο Βουδισμός ήταν κάτι παραπάνω από μια φτωχή κατανόηση και ένα εξωτικό στοιχείο στις αόριστες πίστεις της Εταιρείας, και είχε μια μικρή επιρροή στην ιδεολογία της Thule. Αλλά το Θιβέτ κατείχε μια πολύ πιο δυνατή θέση στη μυθολογία τους, το φαντάζονταν σαν το σπίτι αυτών που επιβίωσαν από τη μυθική φυλή Thule.
Η σημασία της Εταιρείας Thule φαίνεται από το γεγονός ότι στα μέλη της συμπεριλαμβάνονταν και οι Ναζί αξιωματικοί Rudolf Hess (βουλευτής του Χίτλερ), Heinrich Himmler, και σχεδόν ο ίδιος ο Χίτλερ. Αλλά ενόσω ο Χίτλερ ήταν τουλάχιστον νομικά Καθολικός, ο Himmler δέχτηκε τους σκοπούς και τις πίστεις της Εταιρείας Thule. Υιοθέτησε μια σειρά νέο-παγανιστικών ιδεών και πίστευε ότι ο ίδιος ήταν μετεμψύχωση ενός Γερμανού βασιλιά του 10ου αιώνα. Ο Himmler φαίνεται ότι είχε προσελκυσθεί πολύ δυνατά στην πιθανότητα το Θιβέτ να αποδειχθεί ότι ήταν καταφύγιο των αυθεντικών Αρίων και των υπερανθρώπινων δυνάμεων. Μέχρι να γράψει ο Χίτλερ το Mein Kampf τη δεκαετία του ’20, ο μύθος της Άριας φυλής είχε επεκταθεί πλήρως. Στο κεφάλαιο ΧΙ, «Φυλή και Άνθρωποι», εξέφρασε ενδιαφέρον σ’ αυτό που εκείνος αντιλαμβάνονταν σαν μίξη αγνού Άριου αίματος με αυτό κατώτερων ανθρώπων. Σύμφωνα με την άποψη του, οι αγνές Γερμανικές Άριες φυλές διαφθάρηκαν από την παρατεταμένη επικοινωνία με τους Εβραίους. Θρηνούσε ότι η βόρεια Ευρώπη «εξιουδαϊστηκε» και ότι το αυθεντικό αγνό αίμα των Γερμανών μολύνθηκε από την παρατεταμένη επικοινωνία με τους Εβραίους. Για τον Χίτλερ, η μόνη λύση γι’ αυτό το ανακάτεμα Άριου και Εβραϊκού αίματος ήταν για τους διεφθαρμένους Γερμανούς να βρουν την αστείρευτη πηγή Άριου αίματος. Μπορεί να συνέβη αυτό στη διάρκεια της ιστορίας, τέτοιοι άνθρωποι να ήρθαν σε επικοινωνία μια δεύτερη φορά, και ίσως πιο συχνά, με τους αρχικούς ιδρυτές της κουλτούρας τους και ίσως ακόμα και να μην θυμούνται αυτό τον απομακρυσμένο σύνδεσμο. Ένα νέο πολιτιστικό κύμα έρχεται και διαρκεί μέχρι που το αίμα των standard-bearers νοθεύεται για μια ακόμα φορά με μείγμα από την αρχική κατακτημένη φυλή. Στην «αναζήτηση για μια δεύτερη φορά» με τους Αρίους, το Θιβέτ – πολύ απομονωμένο, μυστηριώδες και επιφυλακτικό – φαινόταν ένας ελκυστικός υποψήφιος.
Το ολοκληρωμένο άρθρο είναι διαθέσιμο σε τεύχος του Tricycle.