«Μια ναυτική άσκηση στο Αιγαίο, το 1993, μου έχει εντυπωθεί στη μνήμη. Είδα να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μου η πιο απίστευτη ειρωνεία της Ιστορίας.
Εβδομήντα χρόνια νωρίτερα, στη δεκαετία του 1920, ο παππούς μου, ένας κοντός γεροδεμένος καθηγητής σχολείου, ονόματι Δημήτρης Σταυρίδης, έφυγε πρόσφυγας από τη Σμύρνη στο πογκρόμ κατά των Ελλήνων.
Γλίτωσε την τελευταία στιγμή και με μια μικρή βάρκα διέσχισε το Αιγαίο. Εφθασε στην Αθήνα και από εκεί πήγε στη Νέα Υόρκη. Ο αδελφός του δεν στάθηκε το ίδιο τυχερός. Τον σκότωσαν οι Τούρκοι.
Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, ο εγγονός του επέστρεψε επικεφαλής αντιτορπιλικού στην ίδια πόλη, τη Σμύρνη- που τώρα τη λένε Ιζμίρ-, απ΄ όπου έφυγε πρόσφυγας ο παππούς του πριν από τόσα χρόνια…»
.jpg)
Μ΄ αυτό το γλαφυρό τρόπο ο SACEUR, ο ανώτατος διοικητής νατοϊκών δυνάμεων Ευρώπης ναύαρχος Τζέϊμς Σταυρίδης, «αποκαλύπτει» τις ρίζες του. Είναι απόσπασμα από το βιβλίο του «Πλοίαρχος Αντιτορπιλικού».
Ο ναύαρχος Σταυρίδης,είναι αυτές τις ημέρες πρωταγωνιστής. Και θα μείνει σ΄ αυτή τη θέση για αρκετά μεγάλο διάστημα. Είναι ο άνθρωπος που οδηγεί τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, στη Λιβύη. Προς το παρόν σε ουρανό και θάλασσα.Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ακόμη και μια χερσαία επέμβαση.
Οι αποφάσεις που παίρνει ο ναύαρχος και κυρίως αυτές που θα πάρει τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες θα έχουν κόστος ανθρώπινων ζωών ανυπολόγιστο. Μπορεί οι αεροπορικές επιθέσεις να γίνονται με τα πλέον σύγχρονα όπλα που υποτίθεται ότι κάνουν «χειρουργικά» χτυπήματα,όμως οι «παράπλευρες απώλειες» είναι πάντα πολλές.
Ο Τζέϊμς Σταυρίδης,γεννήθηκε στις ΗΠΑ.Στη Φλόριδα,το 1955. Σε ηλικία επτά ετών όμως ήρθε με την οικογένειά του στην Αθήνα,όπου και παρέμεινε για τρία χρόνια. Ο πατέρας του Γιώργος Σταυρίδης,ήταν συνταγματάρχης των πεζοναυτών και τοποθετήθηκε το 1962 ναυτικός ακόλουθος στην αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας. ‘Ετσι ο Τζέϊμς,έμαθε κάτι λίγα ελληνικά.Η Αθήνα πάντως τον σημάδεψε. Εδώ γνώρισε για πρώτη φορά την Λόρα,κόρη συναδέλφου του πατέρα του,την οποία τελικά παντρεύτηκε αποκτωντας μαζί της δύο κόρες.
Το 1976 τελείωσε τη ναυτική ακαδημία. Συνέχισε αργότερα τις σπουδές του με διδακτορικό στο πανεπιστήμιο Τάφτς,με θέμα Διεθνείς Σχέσεις.Το πήρε το 1984 έχοντας συμφοιτητή τον Κώστα Καραμανλή!
Αυτή τη περίοδο πάντως στη Λιβύη, οι διεθνείς σχέσεις και η διπλωματία δεν έχουν θέση. Είναι η ώρα που μιλάνει οι ΤΟΜΑΧΟΚ και τα μαχητικά αεροσκάφη.
Ο ναύαρχος αναλαμβάνει την ηγεσία των νατοϊκών δυνάμεων στη Λιβύη για να εκτελέσει μία πολύ λεπτή αποστολή. Επισήμως λέγεται «προστασία των αμάχων» αλλά επί της ουσίας -όσο κι αν δεν το επιβεβαιώνει η Συμμαχία- θα είναι μια επιχείρηση υποστήριξης των δυνάμεων των αντικαθεστωτικών να καταλάβουν τις περιοχές που ενδιαφέρουν τη Δύση και κυρίως να αναγκάσουν σε φυγή ή να περιορίσουν τον Καντάφι.
Αν δεν πετύχει, η μόνη επιλογή που απομένει είναι η χερσαία επέμβαση.