Το Ισραήλ, οι ΗΠΑ και κάποιες Ευρωπαικές δυνάμεις υποστηρίζουν ότι το Ιράν στοχεύει να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα ώς συμπλήρωμα για το συμβατικό του οπλοστάσιο, αλλά η Τεχεράνη ισχυρίζεται ότι το εν εξελίξει πρόγραμμα της ειναι για ειρηνικούς μη στρατιωτικούς σκοπούς.
Πάντως οι δυτικές Δυνάμεις συμφωνούν ότι το Ιράν βρίσκεται αρκετά μακριά απο το κατασκευάσει πυρηνική κεφαλή – εάν όντως είναι αυτός ο στόχος του.
Ενώ ένα στρατιωτικό πλήγμα στις Ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις δεν είναι καθόλου βέβαιο, ωστόσο η πιθανότητα μιάς σφορδής αντιπαράθεσης δεσπόζει στα μέσα ενημέρωσης. Μια συγκριτική ματιά στα πλεονεκτήματα των Ιρανικών και Ισραηλινών δυνάμεων αποκαλύπτει διαφορές τόσο σε εξοπλισμό όσο και στις δυνατότητες και τον αριθμό των στρατευμάτων.
Το Ιράν έχει πληθυσμό δέκα φορές μεγαλύτερο απ’ αυτόν του Ισραήλ αλλά λόγω του εμπάργκο όπλων που ισχύει απο το 1979, ένα μεγάλο μέρος του στρατιωτικού του εξοπλισμού είναι σε αμφίβολη κατάσταση.
Σύμφωνα με τον Καμράν Μποχάρι, Αντιπρόεδρο Υποθέσεων της Μέσης Ανατολής και της Νότιας Ασίας στο Stratfor, ο καλύτερος τρόπος για να αντιληφθούμε πώς βλέπει το Ιράν τον Ισραηλινό στρατό είναι να το εξετάσουμε απο την οπτική γωνία της γεωγραφίας. Στον χάρτη, το Ισραήλ μπορεί να μην φαίνεται ότι είναι πολύ μακριά απο το Ιράν, όμως στην πραγματικότητα οι δύο χώρες είναι αρκετά μακριά η μία απο την άλλη για να εμπλακούν σε κάποια σταθερή σύγκρουση.
«Παρόλο που το Ισραήλ έχει μια πολύ ανώτερη στρατιωτική δύναμη δεν είναι σε θέση να ξεκινήσει μια μακροπρόθεσμη εκστρατεία εναντίον του Ιράν. Στις δηλώσεις που έκανε στο Αλ Τζαζίρα ο Μποχάρι πρόσθεσε ότι οι Ιρανοί γνωρίζουν και δεν ανησυχούν τόσο για μια επικείμενη επίθεση του Ισραήλ όσο ανησυχούν για μια επίθεση των ΗΠΑ .
Στρατιωτικά Δεδομένα
Ο στρατός του Ισραήλ έχει πολεμήσει επανειλλημένα εναντίον στρατιωτικών δυνάμεων γειτονικών χωρών. Ο στρατός αποτελείται απο τις Ισραηλινές Δυνάμεις Άμυνας ( IDF γνωστές επίσης ως Τζαχάλ), την Ισραηλινή Ναυτική Δύναμη (IN) και την Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία (IAF). Η Υπηρεσία είναι υποχρεωτική για τους περισσότερους Εβραίους και Δρούζους πολίτες άνω των 18 ετών.
Το Ισραήλ έχει 176.500 προσωπικό σε ενεργό υπηρεσία, εκ των οποίων οι 133.000 είναι στο στρατό ξηράς, με τους κληρωτούς να ανέρχονται σε 107.000. Το ναυτικό έχει 9.500 ναύτες για την ενεργό υπηρεσία, υπάρχουν επίσης 34.000 στην πολεμική αεροπορία, καθώς και μια συνολική εφεδρική δύναμη των 565.000.
Το Ιράν φέρεται να έχει πάνω από 523.000 προσωπικό σε ενεργό υπηρεσία, εκ των οποίων 350.000 βρίσκονται στο στρατό. Η Ισλαμική Επαναστατική Φρουρά, που θεωρείται ως ο πιο πιστός φύλακας του κυβερνώντος συστήματος, έχει επιπλέον 125.000 στρατιώτες.
Όταν γίνουν 19 ετών, οι νεαροί Ιρανοί άνδρες υποχρεούνται να υπηρετήσουν στον στρατό 18 μήνες. Μια παραστρατιωτική πολιτοφυλακή, οι Δυνάμεις Basij (κυριολεκτικά «Κινητοποίηση των Καταπιεσμένων»), δέχεται τα μέλη της από την ηλικία των 15.
Επιφορτισμένος με την υπεράσπιση των συνόρων της χώρας και τη διατήρηση της εσωτερικής τάξης, ο στρατός το Ιράν αποτελείται από την Ισλαμική Δημοκρατία τακτικών δυνάμεων του Ιράν (Artesh), η οποία έχει δυνάμεις ξηράς, ναυτικού και αεροπορίας (IRIAF) και την Αεράμυντική έδρα Khatemolanbia. Η Ισλαμική Επαναστατική Φρουρά (Sepah-e-Pasdaran e Enqelab-e-Islami) αποτελείται από δυνάμεις ξηράς, Ναυτικού, Αεροπορίας και την Quds (ειδικές δράσεις).
Υπάρχουν 18.000 ιρανoι στο ναυτικό προσωπικό και 30.000 στη αεροπορία, συμπεριλαμβανομένων και 12.000 στην αεράμυνα.
Ο Ισραηλινός στρατός έχει πάνω απο 3,000 άρματα μάχης στα οποία περιλαμβάνονται 441 Merkava MkI, 455 Merkava MkII, 454 Merkava MkIII, 175 Merkava MkIV και τα 206 Centurion.
Συμφωνα με το Reuters ο ισραηλινός στρατός έχει, περίπου, 10.484 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού (ΤΟΜΠ) και 5.432 όπλα πυροβολικού, εκ των οποίων 620 είναι μηχανοκίνητα και 456 συρόμενα.
Ο Ιρανικός στρατός φέρεται να έχει 1.613 τεθωρακισμένα, συμπεριλαμβανομένων 100 Zulfiqar (τοπικής παραγωγής), περίπου 100 παλιά MK3 και MK5 βρετανικής κατασκευής, μοντέλα που παρέλαβαν πριν από την επανάσταση του 1979, μαζί με 150 Αμερικάνικα M-60A1s - καθώς και 480 σοβιετικού τύπου Τ-72 τεθωρακισμένα και 540 T-54/T-55.
H Τεχεράνη έχει 8.196 όπλα πυροβολικού εκ των οποίων 2.010 είναι συρόμενα και πάνω από 800 είναι μηχανοκίνητα και επιπλέον 640 APCs.
Εκτός απο τα 57 περιπολικά και παράκτια πλοία, μεταξύ των οποίων και τρείς κορβέτες, το ισραηλινό ναυτικό έχει τρία υποβρύχια Dolphin (γερμανικής κατασκευής τύπου 212) - για τα οποία πιθανολογείται ότι είναι οπλισμένα με πυρηνικά, προκειμένου να δώσουν υπεράκτιες δυνατότητες στο Ισραήλ .
Απ την άλλη πλευρά το Ιράν, έχει ένα σημαντικά μεγαλύτερο στόλο πολεμικών σκαφών. 23 υποβρύχια, τρία ρώσικης κατασκευής κατηγορίας Kilo τύπου 877 diesel electric και 12 υποβρύχια νάνος (υποβρύχια ρηχού νερού κατασκευασμένα για τον Κόλπο).
Σύμφωνα με πληροφορίες οι Ιρανοί έχουν επίσης πάνω από 100 περιπολικά και μαχητικά πλοία,εκ των οποίων έξι είναι κορβέτες, 13 περιπολικά πλοία, τέσσερα περιπολικά σκάφη, 21 ημι-υποβρύχιες βάρκες και άλλα 56 περιπολικά σκάφη διαφόρων τύπων.
Η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία είχε γίνει γνωστή για την “ακρίβεια” της κατά την διάρκεια του πολέμου το 1967 στην Μέση Ανατολή.Τις επόμενες δεκαετίες όμως της ασκήθηκε σκληρή κριτική μετά απο χιλιάδες θανάτους αμάχων στην Δυτική Όχθη, τη Γάζα και τον Λίβανο. Έχει 460 αεροσκάφοι με δυνατότητα μάχης, 168 μαχητικά συμπεριλαμβανομένων 27 Boeing F15A Eagle, επτά F15B και ενενήντα F16A Fighting Falcons. Η ισραηλινή αεροπορική δύναμη περιλαμβάνει ακόμη εννέα βυτιοφόρα, 77 αεροσκάφη μεταφοράς, 227 μαχητικά επίγειας επίθεσης και 65 επιθετικά αεροσκάφη.
Το Ισραήλ διατηρεί 81 επιθετικά ελικόπτερα, συμπεριλαμβανομένων 30 AH-1E/AH-1F Bell Cobra και 30 Boeing AH-64A Apache, καθώς και 200 μεταφορικά ελικόπτερα. Οι εναέριες δυνατότητες άμυνας του περιλαμβάνουν 48 εκτοξευτές πυραύλων τύπου SAM και 920 πυροβόλα όπλα, σε σύγκριση με τους 279 πυραύλους SAM ,που σύμφωνα με πληροφορίες κατέχονται από το Ιράν.
Η πολεμική αεροπορία του Ιράν, θεωρείται ότι κατέχει περίπου 336 αεροσκάφοι με δυνατότητα μάχης, συμπεριλαμβανομένων 189 μαχητικών αεροσκαφών, όπως 20 Αμερικάνικα F5B jets, 60 F5E Tiger IIs και 35 ρωσικής κατασκευής Mig 29Α jets.
Ακόμη κατέχει 108 αεροσκάφη επίγειας επίθεσης, ανάμεσά τους Ιρανικής και Ρωσικής κατασκευής, πολλά από τα οποία φέρεται να πήραν από το Ιράκ. Τα 116 μεταφορικά αεροσκάφη του Ιράν κατασκευάστηκαν μεταξύ άλλων χωρών στην Κίνα, στην Ολλανδία και στις ΗΠΑ. Η IRIAF έχει επίσης 30 Bell 214C θαλάσσια ελικόπτερα αναγνώρισης.
Σύμφωνα με πληροφορίες οι περιπου 1.000 στρατηγικοί πύραυλοι του Ιράν, που θεωρείται ότι μπορούν να χτυπήσουν σε όλα τα σημεία του Κόλπου και πέραν αυτού ελέγχονται από τους “Φρουρούς της Επανάστασης”. Συμπεριλαμβανονται περίπου 300 μικρού βεληνεκούς βαλλιστικοί πυραύλοι, και οι Ιρανικής κατασκευής Shahab-1 (Scud-B), Shahab-2 (Scud-C), καθώς και οι Tondar-69 (CSS-8).
Η Τεχεράνη επίσης κατασκευάζει τους μέσου βεληνεκούς βαλλιστικούς πυραύλους Shahab-3 (IRBM), εύρος 1.000 χλμ., τους Ghadr-1 με εκτιμώμενο βεληνεκές1.600 χλμ. και τους Shahab-3 γνωστοί ως Sajjil-2 με βεληνεκές έως και 2.400 χιλιόμετρα, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters.
Αν αυτό αληθεύει, το Ισραήλ και ένα μεγάλο μέρος της Ανατολικής Ευρώπης είναι εντός της εμβέλειας τους.
Τον Ιανουάριο του 2009, το Ιράν δήλωσε ότι είχε δοκιμάσει ένα νέο πύραυλο αέρος-αέρος. Στη συνέχεια, στις 7 Μαρτίου 2010, το Ιράν ανακοίνωσε ότι ξεκίνησε την παραγωγή πυραύλων Cruise μικρού βεληνεκούς που περιέγρψε ως εξαιρετικά ακριβείς στην ικανότητα καταστροφής στόχων. Οι “Φρουροί της Επανάστασης έχουν 24 εκτοξευτές - εκ των οποίων 12-18 είναι για τους μικρούς βεληνεκούς Shahab 1-2, και τουλάχιστον έξι για τους Shahab-3, Ghadr-1και Sajjil-2.
«Όλο αυτό καλύπτεται από ένα μυστήριο χωρίς πραγματική διαφάνεια», δήλωσε ο Bokhari του Stratfor. «Δεν έχουμε μια πολύ καλή κατανόηση του τι μπορεί να κάνει το Ιράν. Υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα εκτόξευσης των ιρανικών πυραύλων πρός τα αραβικά κράτη του Κόλπου, το Ισραήλ είναι πολύ μακριά.»
Ο Bokhari υποστηρίζει ότι το ιρανικό καθεστώς έχει την »ικανότητα να διαταράξει την παγκόσμια οικονομία» και παράλληλα να κρατήσει μακριά την άλλη πλευρά καθώς μια στρατιωτική επιχείρηση κατά του Ιράν θα έχει απαγορευτικό κόστος”
Στις αρχές Ιανουαρίου 2012, το Ιράν δοκίμασε πυραύλους εδάφους-αέρος μέσου βεληνεκούς οι οποίοι είχαν σχεδιαστεί και κατασκευαστεί στην εγχώρια αγορά. Η εκτόξευση συνέπεσε με την αυξημένη πίεση της διεθνούς κοινότητας για το ατομικό πρόγραμμα τουΙράν.
Ενώ το Ιράν έχει αρνηθεί ότι βρίσκεται σε διαδικασία παραγωγής πυρηνικών όπλων, είναι ευρέως γνωστό οτι το Ισραήλ έχει πυρηνικές δυνατότητες. Εκτιμάται ότι διαθέτει 200 πυρηνικές κεφαλές που μπορεί να εκτοξεύσει με διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους (ICBM).
Στις 2 Νοεμβρίου 2011, το Ισραήλ απο την βάση Παλμαχιμ δοκίμασε μια ICBM ικανή να φθάσει εώς την Νότια Αμερική ή τηνΩκεανία. Την επόμενη μέρα, το Ισραήλ οργάνωσε μια μαζική άσκηση πολιτικής άμυνας προσομοιώνοντας μια πυραυλική επίθεση στο κέντρο της χώρας.
Σύμφωνα με έναν ειδικό ασφάλειας στο Rusi “Παρά το συμβατικό στρατιωτικό πλεονέκτημα για το Ισραήλ, οι Ισραηλινοί δεν έχουν αρκετά αεροπλάνα και αρκετές απο τις κατάλληλες βόμβες για να ανατρέψουν σημαντικά ό,τι συμβαίνει στο Ιράν … δεν πρέπει να υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι το Ισραήλ μπορεί να θέσει μονομερώς τέρμα στο ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα ».