Ανακόινωσε ότι οι κάτοικοι της Μέσης Ανατολής ακολουθούσαν το παράδειγμα που έδωσε το Ιράν το 1979, όταν ο Αγιατολάχ Χομεϊνί ανέτρεψε τον Σάχη.
Όμως αυτη η χαρά έχει μετατραπεί σε άγχος καθώς το Ιράν βλέπει τον μοναδικό του σύμμαχο στην περιοχή να αγωνίζεται για να παραμείνει στην εξουσία.
Το Ιράν και η Συρία είναι απίθανοι εταίροι. Το Ιράν είναι θεοκρατία ενώ η Συρία είναι ένα κοσμικό κράτος, η μία χώρα είναι περσική ενώ η άλλη αραβική. Μετά την Ισλαμική επανάσταση του 1979 στο Ιράν, διαπιστώθηκε ότι οι δύο χώρες είχαν σημαντικά αμοιβαία συμφέροντα.
Έπρεπε να συνεργαστούν για να καταπολεμήσουν τον κοινό αντιπαλο τους, τον Σαντάμ Χουσεΐν. Επίσης, συμμάχησαν με σκοπό τον έλεγχο προόδου του Ισραήλ στο Λίβανο και για να αποφευχθεί μια οποιαδήποτε αμερικανική προσπάθεια εισβολής στην Μέση Ανατολή.
Και οι δυο στήριξαν την Λιβανέζικη Χεζμπολάχ και τις παλαιστινιακές ένοπλες ομάδες της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ.
Η Συρία δίνει πρόσβαση στο Ιράν στη Μεσόγειο και μια γραμμή παροχής για σιίτες μουσουλμάνους υποστηρικτές του Ιράν στο νότιο Λίβανο, στα σύνορα με το Ισραήλ.
« Η Δυτική επιρροή»
Με άλλα λόγια, η συμμαχία του Ιράν με τη Συρία δίνει στην Τεχεράνη τη δυνατότητα να προβάλει την εξουσία της μέχρι και τα ισραηλινά σύνορα.
Θα είναι ένα ισχυρό πλήγμα στο Ιράν αν χάθει αυτη η εξουσία. Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί η κυβέρνηση του Ιράν έχει υποστηρίξει τον πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ.
Επιπλέον, οι δύο κυβερνήσεις μοιράζονται μια κοινή άποψη. Φαίνεται να θεωρούν οτι οποιαδήποτε αντίθετη άποψη είναι εμπνευσμένη απο Δυτικές κυβερνήσεις.
«Η ουσία της Ισλαμικής Αφύπνισης στην περιοχή είναι αντι-σιωνιστική και αντι-αμερικανική», δήλωσε ο Ανώτατος ηγέτης του Ιράν Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, τον Ιούνιο του 2011. «Αλλά στην περίπτωση της Συρίας, προφανώς ευθυνονται Αμερικάνικα και Ισραηλινά χερια.»
Οι Ηνωμένες Πολιτείες κατηγορούν το Ιράν ότι παρέχει άμεση βοήθεια στην κυβέρνηση του προέδρου Ασαντ.
Αξιωματούχοι αναφέρουν ότι το Ιράν έχει στείλει συμβούλους στη Συρία και εξοπλισμο στις συριακές δυνάμεις ασφαλείας. Το Ιράν αρνείται τους ισχυρισμούς.
Ειρηνευτικός διαμεσολαβητής.
Το Ιράν φαίνεται αποφασισμένο να συνεχίσει να στηρίζει τη Συρία. Όμως, τους τελευταίους μήνες έχει αρχίσει να βλέπει ένα μέλλον στο οποίο μπορεί υπάρχει χωρίς τον κύριο σύμμαχό του.
Επιδιώκει ακόμη και τον ρόλο του διαμεσολαβητή..
Όπως δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Αλί Ακμπάρ Σαλεχί στις 15 Ιουλίου «Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν είναι έτοιμη να συζητήσει με τη συριακή αντιπολίτευση και να τους καλέσει στο Ιράν» τονίζοντας οτι «Είμαστε έτοιμοι να διευκολύνουμε και να παρέχουμε τις κατάληλες προϋποθέσεις για συνομιλίες μεταξύ της αντιπολίτευσης και της κυβέρνησης.»
Εάν το Ιράν χάσει τη Συρία, θα δυσκολευτεί να βρεί ανάλογο αντικαταστάτη.
Ενώ η Ισλαμική Δημοκρατία διατηρεί μια συμμαχία με τη σιιτική ηγεσία του γειτονικού Ιράκ, το Ιράκ δεν μπορεί να προσφέρει όλα τα γεωγραφικά πλεονεκτήματα που μπορεί η συμμαχία με την Συρία.
Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε οτι το Ιράκ ακόμη αναρρώνει.
Ζητείται νέος σύμμαχος…
Έτσι, το Ιράν πρέπει να κοιτάξει αλλού.
Η Ισλαμική Δημοκρατία προσπαθεί να επιδιορθώσει μια ρήξη τριάντα χρόνων με την πιο πυκνοκατοικημένη χώρα της Μέσης Ανατολής, την Αίγυπτο.Αλλά αυτό δεν θα είναι καθολου εύκολο. Ο νέος Πρόεδρος της Αιγύπτου Μοχάμεντ Μουρσί προέρχεται από το κίνημα της μουσουλμανικής αδελφότητας.Οι Συμμάχοι της Αδελφότητας έχουν κατ ‘επανάληψη αγωνιστεί κατά της Συρίας – δηλαδή κατά του Ιράν.
Πρόσφατα μετα την εκλογή του κ. Μουρσί το Ιρανικό (ημιεπίσημο) πρακτορείο ειδήσεων Fars ανέφερε οτι ο κ. Μουρσί δήλωσε ότι το Ιράν και η Αίγυπτος θα πρέπει να βελτιώσουν τις σχέσεις τους. Ωστόσο το γραφείο του Αιγυπτιου προέδρου, υποστηρίζει ότι η συνέντευξη ένα ιρανικό κατασκευασμα.
Ενδεχομένως το Ιράν να χρειαστεί να βρει νέους τρόπους για να κάνει καινούργιους φίλους…»
ΠΗΓΗ:BBC