Της ΣΑΒΒΟΥΛΑΣ ΛΙΑΤΣΟΥ
Η Αίγυπτος ακροβατεί μεταξύ της αναρχίας, του ισλαμικού φανατισμού και μιας μετριοπαθούς ισλαμικής δημοκρατίας. Η μετά Μουμπάρακ εποχή αποκαλύπτει τα μεγάλα κενά στη δημοκρατική συγκρότηση της χώρας που φαίνεται ότι δεν είναι ακόμη σε θέση να διεξαγάγει αδιάβλητες και ειρηνικές εκλογές.
Το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο που διοικεί τη χώρα από τον περασμένο Φεβρουάριο κατηγορείται από πολλούς ότι έπνιξε την επανάσταση της 25ης Ιανουαρίου και επιχειρεί να εδραιώσει και πάλι το προηγούμενο καθεστώς.
Οι νέοι του κινήματος της 6ης Απριλίου που ήταν εκείνοι που ξεκίνησαν την επανάσταση βγήκαν και πάλι στους δρόμους και στρατοπέδευσαν στην πλατεία Ταχρίρ διεκδικώντας να τους επιστραφούν εκείνα που πέτυχαν πριν από λίγους μήνες. Ανάμεσά τους, όμως, μπλέκονται οι φανατικοί μουσουλμάνοι, που επιχειρούν να επωφεληθούν από τις εξελίξεις και να ανέλθουν στην εξουσία, αλλά και οι συμμορίες που λυμαίνονται τις γειτονιές στις μεγάλες πόλεις, οι λεγόμενοι «μπαλταγκέγια».
Η χώρα είναι στην κόψη του ξυραφιού. Πολιτικοί αναλυτές εκφράζουν φόβους και ανησυχία για τις διαδικασίες, αλλά και για την ασφάλεια των πολιτών που θα προσέλθουν στις κάλπες στην πρώτη φάση των εκλογών που αρχίζει –εκτός απροόπτου- την Δευτέρα 28 Νοεμβρίου στις περιφέρειες Καΐρου, Αλεξάνδρειας και Ισμαηλίας. Οι εκλογές θα συνεχιστούν για ένα περίπου μήνα σταδιακά από πόλη σε πόλη. Δεν γίνονται ταυτόχρονα σε όλη τη χώρα.
Στις εκλογές θα λάβουν μέρος συνολικά 53 κόμματα και συνασπισμοί, αλλά και δεκάδες ανεξάρτητοι υποψήφιοι για να καλύψουν τις 400 θέσεις της Βουλής. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας το 50% πρέπει να καλυφθεί από αγρότες και εργάτες και οι υπόλοιπες θέσεις από ανεξάρτητους υποψήφιους και κόμματα. Αν όλα πάνε καλά θα ακολουθήσει δεύτερος γύρος εκλογών για την ανάδειξη των 400 μελών της Γερουσίας στο τέλος Ιανουαρίου 2012 και έως το καλοκαίρι του 2012 οι προεδρικές εκλογές.
Ανάμεσά τους είναι Κόμματα φονταμεταλιστών μουσουλμάνων, οι Σαλαφεΐν, που είναι οι πιο ακραίοι ισλαμιστές και διακηρύττουν μεταξύ άλλων την πιστή εφαρμογή του ισλαμικού νόμου, ζητούν να γκρεμιστούν οι πυραμίδες και κάποια από τα αριστουργηματικά τζαμιά της Αιγύπτου, να μετατραπεί η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας σε τζαμί.
Θέση και μάλιστα, την ισχυρότερη, σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, διεκδικεί στην Αιγυπτιακή Βουλή και το κόμμα των Αδελφών Μουσουλμάνων. Είναι το πιο οργανωμένο κόμμα αυτή τη στιγμή στην χώρα με συγκροτημένους πολιτικούς μηχανισμούς σε κάθε πόλη και χωριό της Αιγύπτου.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις πολιτικών παρατηρητών οι μουσουλμάνοι καταλαμβάνουν ένα ποσοστό 30 με 35% του εκλογικού σώματος.
Το κόμμα «Ελεύθεροι Αιγύπτιοι» που ίδρυσε ο μεγαλοεπιχειρηματίας Ναγκίμπ Σαουίρις φαίνεται να έχει ένα σημαντικό έρισμα στο μετριοπαθές κομμάτι του Αιγυπτιακού λαού και στους κόπτες χριστιανούς και άλλα κόμματα όπως το ιστορικό κόμμα «Ελ Ουάφντ», που χωρίς να απεμπολούν τον κυρίαρχο ρόλο της θρησκείας στην διακυβέρνηση της χώρας, προσπαθούν να τηρήσουν κάποιες αποστάσεις μεταξύ του τζαμιού και των πολιτικών γραφείων.
Δεν είναι λίγες οι καταγγελίες από απλούς πολίτες ότι πολλά κόμματα δωροδοκούν τους πάμφτωχους ψηφοφόρους και εξαγοράζουν ψήφους ακόμη και για ένα κιλό κρέας. «Τι σημασία έχει για κείνον που δεν έχει να φάει, ποιος θα κυβερνάει αύριο αυτή τη χώρα, αφού δεν θα του δώσει ξανά σημασία;» λένε με απογοήτευση.
Πολιτικοί ακτιβιστές εκφράζουν φόβους ότι τα αποτελέσματα των εκλογών θα κατασκευαστούν και πάλι –όπως γινόταν και με το προηγούμενο καθεστώς. Πολλοί Αιγύπτιοι θεωρούν άνευ ουσίας και άσκοπο να πάνε να ψηφίσουν , λέγοντας χαρακτηριστικά ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.
Μεγάλη μερίδα των νέων της χώρας, δηλώνουν απογοητευμένοι για την τροπή που πήραν τα πράγματα και φοβούνται ότι ο στρατός που παρήλασε μαζί τους ως σωτήρας στους δρόμους τον περασμένο Ιανουάριο, τους πρόδωσε και ότι εξαιτίας του εκφυλίστηκε η επανάσταση.
Ένας ακόμη φόβος είναι η βία, η ανεξέλεγκτη βία που ξεσπάει και μπορεί να πνίξει στο αίμα τις εκλογές και να αμαυρώσει κάθε έννοια δημοκρατίας.
Οι εκλογικές δυνάμεις και οι συνεργασίες
Οι μπλέ είναι οι φιλελεύθεροι, οι κόκκινοι οι σοσιαλιστές και κομμουνιστές, οι πράσινοι είναι οι ισλαμιστές (φανατικοί και μετριοπαθείς) και οι κίτρινοι είναι οι εθνικιστές.
Στα σημεία που έχει μεγαλύτερους κύκλους που ενώνονται είναι τα κόμματα που συνεργάζονται. Οι τρεις κύκλοι στα αριστερά είναι οι συνασπισμοί που έχουν μεγαλύτερο έρισμα στο εκλογικό σώμα.