To πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την Άμυνα, που παρουσιάστηκε χθες, »πλάσαρε» στους Αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων ο Κοινοβουλευτικός υπεύθυνος για θέματα Άμυνας της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και βουλευτής Πειραιά Θοδωρης Δρίτσας σε πηγαδάκι αμέσως μετά την ολοκλήρωση της Επιτροπής Εξοπλισμών της Βουλής που συνεδρίασε στο ΥΠΕΘΑ.
Τους ρώτησε λοιπόν αν έχουν λάβει τις εισηγήσεις που έγιναν κατα την παρουσάιση και πήρε την απάντηση ότι είδαν μερικά δημοσιευματα απότα αποκόμματα του Τύπου στην πρωινή ενημέρωση. Έτσι ο κ. Δρίτσας άρχισε να εξηγεί κάποιες από τις πτυχές , συζητώντας με τους Αρχηγούς. Απ’ ότι καταλάβαμε ο Τομέας Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης θα στείλει τις εισηγήσεις της ημερίδας σε διάφορους θεσμικά αρμοδίους- και στα .
Εδώ θα σας παρουσιάσουμε δυο κείμενα- που στάλθηκαν επισήμως από τον ΣΥΡΙΖΑ στα ΜΜΕ: Τον χαιρετισμό του κ. Κώστα Ήσυχου, μέλους της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, υπεύθυνου για την εξωτερική πολιτική και άμυνα, και κοινή περίληψη των εισηγήσεων του μέλους της Γραμματείας του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας κ.Γιάννη Ταφύλλη και του Δρ Γεωστρατηγικής και Αμυντικού Αναλυτή κ. Κωνσταντίνου Γρίβα στην εκδήλωση για την Άμυνα. Συντονιστής ήταν ο καθηγητής κ.Σωτήρης Ρούσσος.
1. Ο χαιρετισμός του κ Κ. Ησυχου:
Η Ελλάδα, για δεκαετίες ολόκληρες ήταν η πρώτη χώρα στην Ευρώπη με τις μεγαλύτερες αμυντικές δαπάνες-ως ποσοστού του ΑΕΠ- και από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς αμυντικού υλικού στον κόσμο. Την περίοδο 1998-2007 κατείχε την τέταρτη θέση στον κόσμο με εισαγωγές που αντιστοιχούσαν στο 6% του αμυντικού υλικού που διακινήθηκε παγκόσμια. Ακόμα και σε χρονιά κρίσης, όπως ήταν το 2009, η Ελλάδα ήταν η δεύτερη χώρα στο ΝΑΤΟ με τις μεγαλύτερες αμυντικές δαπάνες, αμέσως μετά τις ΗΠΑ.
Τον Έλληνα φορολογούμενο σήμερα, που βιώνει με τραγικό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και που βλέπει μπροστά του να ξεδιπλώνεται ένα πρωτοφανές σκηνικό διαφθοράς και διαπλοκής γύρω από τις προμήθειες εξοπλιστικών προγραμμάτων, είναι εύλογο να τον απασχολεί το ερώτημα, αν όντως έπιασαν τόπο οι θυσίες του για την Άμυνα και σε ποιο βαθμό.
Εμείς, δεν αμφισβητούμε το γεγονός ότι οι Ε.Δ της χώρας κατέκτησαν ένα αξιόλογο επίπεδο αποτρεπτικής ικανότητας και ότι σ’ αυτό συνέβαλαν καθοριστικά πολλές γενιές στελεχών με τον επαγγελματισμό και τις θυσίες τους. Οφείλουμε όμως να δούμε την πραγματικότητα κατά πρόσωπο και να βάλουμε το δάκτυλο “επι του τύπου των ήλων”. Και η πραγματικότητα αυτή είναι αποκαλυπτική και διδακτική: εξαιτίας πολύ συγκεκριμένων πολιτικών που συνόδεψαν το μοντέλο σχεδιασμού, λειτουργίας και προμηθειών της Άμυνας σε ολόκληρη την περίοδο της μεταπολίτευσης, ένα μεγάλο μέρος των θυσιών του ελληνικού λαού δεν “μέτρησε” στο αξιόμαχο των ΕΔ.
· Πρώτα απ’ όλα, όπως αποκαλύπτεται σήμερα, ένα σημαντικό μέρος των αμυντικών δαπανών, τροφοδότησε τη διαφθορά και τη διαπλοκή χωρίς να υπολογίζονται οι υπερκοστολογήσεις που συνήθως συνοδεύουν ανάλογες πρακτικές.
· Έγιναν προμήθειες δαπανηρών εξοπλιστικών προγραμμάτων χωρίς να εντάσσονται σ’ έναν εθνικό σχεδιασμό με βάση τις επιχειρησιακές και αμυντικές ανάγκες της χώρας.
· Οι αποσπασματικές πολιτικές προμηθειών που ακολούθησαν συστηματικά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, περιόρισαν σημαντικά τη δυνατότητα επιχειρησιακής εκμετάλλευσης των οπλικών συστημάτων που αποκτήθηκαν, με επιπτώσεις και στο ύψος των δαπανών και στο αξιόμαχο των ΕΔ.
· Ακόμα και σήμερα, διατηρούνται πολλά στρατόπεδα – κατάλοιπα του μετεμφυλιακού μοντέλου οργάνωσης των Ε.Δ- σε ολόκληρη την επικράτεια, για να εξυπηρετούνται κομματικές σκοπιμότητες. Τα στρατόπεδα αυτά επιβαρύνουν σημαντικά την οροφή του προσωπικού και τον προϋπολογισμό, χωρίς να έχουν ουσιαστική συνεισφορά στο αξιόμαχο των Ε.Δ.
Για μας, το φυτώριο που εξέθρεψε όλες αυτές τις παθογένειες στο χώρο της Άμυνας, είναι το καθεστώς των “στεγανών”. Το καθεστώς που κρατά την Άμυνα σε ειδική “καραντίνα” , μακριά από τα “αδιάκριτα” βλέμματα της κοινωνίας ακόμα και του κοινοβουλίου. Το καθεστώς που εμποδίζει και αυτούς που είναι από μέσα, να έχουν στοιχειώδη επικοινωνία με τον έξω κόσμο, ακόμα και για ζητήματα που αφορούν το δημόσιο συμφέρον. Τα στεγανά δεν τα πείραξαν μέχρι σήμερα, γιατί εξασφαλίζουν προνομιακή πρόσβαση στην κυβέρνηση και στα κόμματα που βρίσκονται στην εξουσία.
Ένα πρώτο συμπέρασμα στο σημείο αυτό είναι, ότι με άλλου είδους πολιτικές στο σχεδιασμό, στη λειτουργία και τις προμήθειες της Άμυνας, θα μπορούσαμε να έχουμε πετύχει το ίδιο αποτέλεσμα με πολύ λιγότερα μέσα και πολύ μικρότερο κόστος.
Επειδή η Άμυνα δεν λειτουργεί από μόνη της αλλά σε στενή σχέση και συνάρτηση με την πολιτική, το δεύτερο συμπέρασμα έχει να κάνει με το είδος της πολιτικής που είχαμε μέχρι σήμερα. Η πολιτική αυτή, που έκλεβε αέρα από τη χώρα αντί να της δίνει, εγκλώβισε και την Άμυνα σ’ ένα ασφυκτικό πλέγμα εξαρτήσεων και πιέσεων με μόνη διέξοδο το διαρκές κυνήγι των εξοπλισμών.
Δείτε την τραγική κατάληξη που βιώνουμε σήμερα. Παρέδωσαν τα κλειδιά της χώρας στους δανειστές, ακόμα και για ζητήματα που αφορούν τον πυρήνα της εθνικής μας κυριαρχίας όπως είναι ο σχεδιασμός της Άμυνας και της αμυντικής βιομηχανίας.
Στα ίδια δυστυχώς αδιέξοδα εγκλωβίστηκε και η στρατηγική συμμαχιών της χώρας σε ολόκληρη τη μεταπολεμική περίοδο. Μέχρι σήμερα έχουμε προσχωρήσει σε τρείς υπερεθνικούς οργανισμούς ασφάλειας και άμυνας, χωρίς εγγυήσεις για το αυτονόητο, δηλαδή την ασφάλεια των συνόρων μας.
· Το 1952, προσχωρήσαμε στο ΝΑΤΟ, το οποίο «σηκώνει τα χέρια» για την περίπτωση απειλής που προέρχεται από χώρα-μέλος.
· Το 1995 προσχωρήσαμε στη ΔΕΕ (Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση) αλλά εκεί ήδη υπήρχε η Τουρκία από το 1992 και η οποία το 2000, λόγω Ελλάδας, απείλησε να μπλοκάρει με βέτο στο συμβούλιο της συμμαχίας την δυνατότητα η ΕΕ να έχει πρόσβαση στα μέσα του ΝΑΤΟ.
· Με τη συνθήκη της Λισσαβόνας του 2007, που κατήργησε τη ΔΕΕ, προσχωρήσαμε ως χώρα-μέλος στην Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας της ΕΕ (ΚΠΑΑ). Εδώ βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το αμφιλεγόμενο κείμενο της «ρήτρας αμοιβαίας άμυνας» (άρθρο 42.7 της ΣΛΕΕ), που στην προσπάθεια να συμβιβάσει αντικρουόμενα στρατηγικά συμφέροντα χωρών της ΕΕ τελικά δεν δεσμεύει επί της ουσίας κανέναν. Χώρια που για τη συλλογική ασφάλεια παραπέμπει πίσω στο ΝΑΤΟ.
Είναι φανερό ότι η χώρα έχει ανάγκη από άλλες πολιτικές που θα τη βγάλουν από τα σημερινά αδιέξοδα, θα τη στηρίξουν στα πόδια της και θα τη βοηθήσουν να διεκδικήσει τη θέση που της αναλογεί στο παγκόσμιο σύστημα. Διαφορετικές πολιτικές χρειαζόμαστε και για την Άμυνα της χώρας.
Για μας, η Άμυνα όπως τη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα, έκλεισε οριστικά τον κύκλο της. Η χώρα έχει ανάγκη από ένα διαφορετικό μοντέλο ΕΔ. Έχει ανάγκη από ΕΔ μικρότερου σχήματος και μεγαλύτερου βαθμού ευελιξίας, ΕΔ αποτελεσματικές και αποδοτικές με την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας, ΕΔ μικρότερου κόστους. Έχει ανάγκη τέλος, από ΕΔ με στέρεο δημοκρατικό προσανατολισμό και ισχυρούς δεσμούς με την κοινωνία.
Η ιστορική ευθύνη για να αλλάξουμε τη χώρα και να δρομολογήσουμε τους αναγκαίους μετασχηματισμούς και στον ευαίσθητο χώρο των ΕΔ μας αναλογεί και είμαστε έτοιμοι να την αναλάβουμε.
Γνωρίζουμε τις δυσκολίες του εγχειρήματος. Γνωρίζουμε τις συνέπειες των μνημονιακών πολιτικών. Γνωρίζουμε επίσης ότι εξαιτίας της έκτασης των συνεπειών αυτών καμία προσπάθεια δεν θα πρέπει να θεωρείται αρκετή.
Στις προτεραιότητες της δικής μας διακυβέρνησης θα είναι η διασφάλιση αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης για το προσωπικό των ΕΔ και η διατήρηση σε υψηλό επίπεδο αποτελεσματικότητας και ετοιμότητας κρίσιμων ικανοτήτων του στρατεύματος με αυστηρή ιεράρχηση επιχειρησιακών απαιτήσεων. Εμείς πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει Άμυνα της χώρας χωρίς τους ανθρώπους της. Άλλοι είναι αυτοί που πιστεύουν ότι οι Έλληνες θα πρέπει να ζουν με 300 ευρώ και ότι μπορεί να έχουμε Άμυνα με την πλειοψηφία των στελεχών της να ζει σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας. Γνωρίζουμε την οικονομική κατάσταση της χώρας. Θα εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια προς κάθε κατεύθυνση. Γνωρίζουμε επίσης ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά για τη βελτίωση της ζωής του προσωπικού των ΕΔ και των οικογενειών τους τα οποία είναι θέμα πολιτικής βούλησης και μόνο.
Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ με δυο λόγια στην διαδικασία ενοποίησης και ολοκλήρωσης που δρομολογεί η ΕΕ στον αμυντικό τομέα, μία διαδικασία που επηρεάζει την αμυντική πολιτική της χώρας μας. Δυστυχώς η ΕΕ, υπό την καθοδήγηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών , που παραμένουν κυρίαρχες στην ευρωπαϊκή σκηνή τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά και της γραφειοκρατίας των Βρυξελών, δεν δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη συλλογική ασφάλεια του ευρωπαϊκού εδάφους, αλλά τις προϋποθέσεις για να αποκτήσει η ΕΕ την ικανότητα αυτόνομης στρατιωτικής δράσης, με στρατιωτικές επεμβάσεις εκτός συνόρων, σε πολλαπλά μέτωπα ανά την υφήλιο, στα πρότυπα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Θα ήθελα να τονίσω κατηγορηματικά ότι αυτή η πολιτική , όπως έδειξε και το παράδειγμα των ΗΠΑ, δεν παράγει ασφάλεια ούτε παράγει ανάπτυξη όπως υπόσχονται στους λαούς της Ευρώπης. Η Ευρώπη δεν πρέπει να αποτελέσει το νέο παγκόσμιο χωροφύλακα αλλά δύναμη κανόνων, δικαιωμάτων και ανάπτυξης. Εμείς θα δώσουμε τη μάχη για την επανίδρυση της Ευρώπης. Και η επανίδρυση της Ευρώπης μπορεί και πρέπει να συμπεριλάβει και ένα σύστημα συλλογικής ασφάλειας, που θα οικοδομείται στη βάση αρχών ισοτιμίας και συνεννόησης και όχι ανταγωνισμού μεταξύ των χωρών. Ένα τέτοιο σύστημα σε συνδυασμό με την ενίσχυση του ρόλου του ΟΗΕ και το σεβασμό του διεθνούς δικαίου θα μπορούσε πράγματι να συμβάλλει σ’ ένα καλύτερο κόσμο.=
2. Η περίληψη της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για την Άμυνα , όπως την παρουσίασαν οι κ.κ. Ταφύλλης και Γρίβας.
ΑΜΥΝΑ ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗ ΓΝΩΣΗ
Αξιοκρατία, επαγγελματισμός, αναγνώριση βασικών δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών των στελεχών των Ε.Δ στα πρότυπα των προηγμένων ευρωπαϊκών χωρών. Θητεία με επιχειρησιακό προσανατολισμό – σύνδεση με πολιτικές και δράσεις ανταποδοτικότητας.
Ανάπτυξη ελληνικής στρατηγικής αποτροπής – ίδρυση κέντρου μελετών των διεθνών εξελίξεων στην τέχνη και την επιστήμη του πολέμου και την πολεμική τεχνολογία.
Αναπροσανατολισμός – Αναβάθμιση της εκπαίδευσης σε όλα τα επίπεδα
ΝΕΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΩΝ ΕΔ
Από συνδυασμό φορέων της εκτελεστικής, της νομοθετικής και της δικαστικής εξουσίας καθώς και από ανεξάρτητες αρχές.
Ουσιαστική ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του κοινοβουλίου, νέες ανεξάρτητες αρχές «Συνήγορου του Στρατιωτικού» και «Γενικού Επιθεωρητή Οικονομικών της Άμυνας».
Ενίσχυση της υπευθυνότητας – δημοκρατική λογοδοσία όλων των φορέων που εμπλέκονται στο σχεδιασμό, στις προμήθειες και στην καθημερινή λειτουργία της Άμυνας.
Δημοκρατικός έλεγχος της αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας των Ε.Δ.
ΝΕΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΔ
· Νέα δομή δυνάμεων από μηδενική βάση. Σταδιακή μετάβαση σε Ε.Δ μικρότερου και ευέλικτου σχήματος και υποδομών, μεγάλης αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας και μικρότερου κόστους.
· Συμμετρική ανάπτυξη των βασικών συντελεστών της Άμυνας. Ολιστική και συνθετική αντιμετώπιση των αμυντικών ικανοτήτων – ανάπτυξή τους στο μέτρο των επιθυμητών αποτελεσμάτων.
· Σχεδιασμός που να αναδεικνύει τα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα της χώρας.
· Συνεκτίμηση κατά το σχεδιασμό ειρηνικών έργων υποδομής και περιφερειακών πολιτικών του βαθμού διευκόλυνσης – υποστήριξης της Άμυνας της χώρας.
· Μέγιστη αξιοποίηση των υπαρχόντων συστημάτων. Μελετημένη επέκταση των ικανοτήτων τους, ανάλογα με τις δυνατότητες της χώρας, αναβάθμιση και μετατροπή τους αν χρειαστεί με συμμετοχή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.
· Εισαγωγή προηγμένων τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών – πολλαπλασιαστών ισχύος στη διοίκηση και τον έλεγχο των Ε.Δ. Ανάπτυξη τεχνολογιών με 100% ελληνική συμμετοχή.
· Σύνθεση παραγόντων «επιβιωσιμότητας»- αποτελεσματικότητας, από κάτω προς τα πάνω, από το επίπεδο του απλού στρατιώτη έως και το ανώτερο επιχειρησιακό επίπεδο.
· Νέα στρατηγική προμηθειών – επανασχεδιασμός των Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων που εκκρεμούν, εστίαση στην αμυντική βιομηχανία και σε τομείς άμεσης προτεραιότητας.
· Η αμυντική βιομηχανία ζωτικός και αναπόσπαστος κρίκος για την ασφάλεια εφοδιασμού και την επιχειρησιακή αυτονομία των ΕΔ.
· Ανάπτυξη, ασύμμετρων, αντισυμβατικών και ανορθόδοξων ικανοτήτων, μέσω αντίστοιχων εργαστηρίων, σε όλους τους κλάδους και σε όλα τα επίπεδα.
ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ
Εθνική Αμυντική Βιομηχανική Στρατηγική για τον παραγωγικό προσανατολισμό της αμυντικής βιομηχανίας, Ενιαίος Φορέας Αμυντικής Βιομηχανίας υπό δημόσιο έλεγχο, αναθεώρηση του νόμου «περί προμηθειών», σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης και βιωσιμότητας. Ενίσχυση της έρευνας και καινοτομίας στον αμυντικό τομέα.
ΝΕΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ
Εμπέδωση της διαφάνειας-καταπολέμηση της διαφοράς. Έλεγχος και επίβλεψη του συστήματος προμηθειών από τους φορείς δημοκρατικού κοινωνικού ελέγχου των ΕΔ. Εστίαση σε προγράμματα διακρατικών συνεργασιών, οργανωτική και λειτουργική ανασυγκρότηση του συστήματος προμηθειών, διακλαδικές προμήθειες για κοινά μέσα, υλικά και εφόδια, εισαγωγή ευέλικτων οργανωτικών δομών, ολιστική αντιμετώπιση των προμηθειών-μέριμνα για το σύνολο της ζωής του υλικού, παραλαβή υλικού από τον τελικό χρήστη, μακροχρόνιος προγραμματισμός-έγκαιρος σχεδιασμός, διαγωνιστικές διαδικασίες, έγκριση του προγράμματος προμηθειών από το κοινοβούλιο.
ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΩΝ ΕΔ
Αναβάθμιση και διεύρυνση των υπηρεσιών που προσφέρουν οι Ε.Δ στο κοινωνικό σύνολο σε όλα τα επίπεδα. Αποφασιστική συμβολή στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών και καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Ανάληψη πρωταγωνιστικού ρόλου για την ανακούφιση της κοινωνίας από τις επιπτώσεις της ανθρωπιστικής κρίσης – σχέδιο δράσης για την εξασφάλιση στέγης, τροφής και υγειονομικής φροντίδας σε συμπολίτες μας που πλήττονται.
ΑΜΕΣΕΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ
Η διασφάλιση αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης των στελεχών των Ε.Δ.
Η διατήρηση σε υψηλό επίπεδο αποτελεσματικότητας και ετοιμότητας κρίσιμων ικανοτήτων του στρατεύματος με αυστηρή ιεράρχηση προτεραιοτήτων.
