Προϋπολογισμός “αφοπλισμού” για την Εθνική Άμυνα. Είναι περιττό, πολιτικοί και δημοσιογράφοι να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και να κρύβουμε την αλήθεια και από τους πολίτες.
Οι οποίοι χρόνια τώρα ,δεκαετίες για την ακρίβεια, πλήρωναν αγόγγυστα για “ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις” και ανακαλύπτουν ότι τα χρήματα από το υστέρημά τους σε πολλές περιπτώσεις -όχι σε όλες και αυτό πρέπει να επισημαίνεται- πήγαν για επικερδείς “μπίζνες” του πολιτικού και παρα-επιχειρηματικού καταστημένου.
Πέρα απ΄ όσα έγιναν στο παρελθόν ,καταδικαστικά όμως για το δύσκολο παρόν και το αβέβαιο μέλλον υπάρχει το τώρα που αποτυπώνεται στον προϋπολογισμό του 2013. Και είναι πραγματικά προϋπολογισμός που θέτει τις ΕΔ σε κατάσταση πρόσκαιρου (;) αφοπλισμού.
Οι αμυντικές δαπάνες για το 2013, εμφανίζονται κατά 50% μειωμένες σε σχέση μ΄ αυτές του 2009, μόλις τρία χρόνια πριν.
Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό οι αμυντικές δαπάνες του 2013 θα είναι 3.396.000.000 μειωμένες κατά 14% σε σχέση με το 2012.
Ασφαλώς οι πρώτοι που κλήθηκαν, καλούνται και θα συνεχίσουν απ΄ ότι φαίνεται να “πληρώνουν το μάρμαρο”, είναι οι στρατιωτικοί.
Όμως μεγάλο ζήτημα υπάρχει πλέον με την συντήρηση του οπλοστασίου ,αφού το κονδύλι περί εξοπλισμών είναι 750.000.000. Απ΄ αυτά το μεγαλύτερο μέρος προορίζεται για την αποπληρωμή δόσων παλαιότερων εξοπλισμών. Συνεπώς απομένουν “ψίχουλα” για συντηρήσεις και τεχνική υποστήριξη κρίσιμων σε πολλές περιπτώσεις οπλικών συστημάτων.
Όλα αυτά δεν μπορούν παρά να έχουν επιπτώσεις στην λειτουργία των ΕΔ. Και αυτές οι επιπτώσεις θα γίνουν αντιληπτές, όχι μόνο στην απευκταία περίπτωση εκδήλωσης στρατιωτικής απειλής εναντίον της χώρας, αλλά και στην καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών ,ειδικά αυτών που ζουν εκτός αστικών κέντρων, σε ακριτικές περιοχές .
Το ΄χουμε ξαναγράψει πολλές φορές. Οι ΕΔ καλύπτουν τεράστιες “μαύρες τρύπες” του ελληνικού κράτους. Τομείς που θα έπρεπε να καλύπτονται επαρκώς από άλλους. Μεταφορές ασθενών, έρευνα διάσωση ακόμη και για μη στρατιωτικές επιχειρήσεις, αεροπυρόσβεση, μεταφορές κι άλλα πολλά.
Όλη αυτή η “γκάμα” επιχειρήσεων που έχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε “κοινωνική προσφορά” των ΕΔ είναι δεδομένο ότι μ΄ αυτά τα οικονομικά δεδομένα “δεν βγαίνει”.