Άρθρο του Αντισυνταγματάρχη ε.α. Ν. Παπαναστάση*
Δεν είναι η πρώτη φορά που προαγγέλλεται η πρόθεση στράτευσης των γυναικών. Η πρόταση αυτή έχει «εμφανιστεί» και «επανεμφανιστεί» αρκετές φορές στο παρελθόν, σχεδόν απ’ το σύνολο των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών.
Αυτές οι επανεμφανιζόμενες διαρροές προθέσεων, αποσκοπούν στην προετοιμασία του λαού για την υλοποίηση πολιτικών αποφάσεων, που στόχος τους δεν θα είναι η ενίσχυση της δυνατότητας προάσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, αλλά η ενδυνάμωση των ΝΑΤΟικών και ευρωενωσιακών στρατιωτικών μηχανισμών, με την απαίτηση επιπλέον θυσιών απ’ την πλευρά του λαού. Σε αυτό το πλαίσιο έγιναν και οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Αμυνας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με αναφορά στη στράτευση των γυναικών και στη δημιουργία στρατιωτικών λυκείων.
Ο ισχυρισμός του υπουργού ότι μέσω της στράτευσης των γυναικών επιτυγχάνεται η ισοτιμία των δύο φύλων, είναι προκλητικός έως και προσβλητικός για την οντότητα της γυναίκας στο δεδομένο κοινωνικοοικονομικό σύστημα, το ρόλο και τις υποχρεώσεις της, όπως διαμορφώνονται απ’ αυτό. Ισοτιμία σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει εξίσωση. Ισοτιμία σημαίνει μια σειρά από θετικές δράσεις, που σκοπό έχουν να εξαλείψουν μια άνιση κατάσταση που προέρχεται από κοινωνικούς, οικονομικούς και πολιτιστικούς λόγους. Οι δραματικές πρωτιές που βιώνουν οι γυναίκες στην ανεργία ή στην εργασία σε επισφαλείς θέσεις, μερικά ή προσωρινά απασχολούμενες, δεν λύνονται με εξαγγελίες «στρατολογήσεων» τύπου ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Για τους θιασώτες της στράτευσης των γυναικών, βασικό επιχείρημα τεκμηρίωσης αυτής της θέσης τους, αποτελεί η λειψανδρία στα στρατόπεδα που οφείλεται κυρίως στο δημογραφικό όπως το αποκαλούν πρόβλημα. Είναι ένα όντως σοβαρό πρόβλημα, με λύσεις όμως που δεν είναι ενταγμένες στην πολιτική της παρούσας, αλλά ούτε και των προηγούμενων κυβερνήσεων, ούτε φυσικά στην πολιτική της ΕΕ. Βασικοί λόγοι που αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες, τόσο στη δημιουργία οικογένειας όσο και στην απόκτηση παιδιών, είναι η ανεργία κυρίως των νέων, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, οι χαμηλοί μισθοί, η μετανάστευση των νέων, οι δραστικές μειώσεις των κρατικών δαπανών για τις κοινωνικές παροχές κάθε είδους, η εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, η αυξημένη φορολογία, η ακρίβεια ακόμα και σε είδη ευρείας λαϊκής κατανάλωσης, στα ενοίκια. Είναι παραδεκτό κι απ’ τον πλέον κακόπιστο, ότι η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, όχι απλά δεν λύνει ή δεν προσανατολίζεται στη λύση κανενός απ’ αυτά τα προβλήματα, αλλά αντίθετα καθημερινά τα επιδεινώνει, εντείνει την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια των νέων από τις λαϊκές οικογένειες.
Το άλλο σκέλος της πρότασης του υπουργού Αμυνας σχετίζεται με την αναθεώρηση του συστήματος εισαγωγής στις στρατιωτικές παραγωγικές σχολές. Το μέχρι τώρα ισχύον σύστημα προβλέπει την εισαγωγή μέσω των πανελλαδικών εξετάσεων. Η «ιδέα» του υπουργού, δηλαδή της κυβέρνησης, εδράζεται στη δημιουργία στρατιωτικών λυκείων (στρατού, ναυτικού, αεροπορίας), για την επιλογή των εχόντων «κλίση». Τα σενάρια της διαδικασίας εξακρίβωσης αυτής της «κλίσης» δεν είναι του παρόντος, αλλά μπορεί να είναι και εφιαλτικά. Η πρόταση όμως αυτή είναι φανερό ότι είναι ενταγμένη στη λογική της δημιουργίας στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, αποκομμένων από τη γενική μόρφωση, ενταγμένων σε μια ζωή με κατευθυνόμενα – με δεδομένη την εύπλαστη εφηβική ηλικία – κοινωνικά, πολιτιστικά και ιδεολογικά μηνύματα και εντέλει στη δημιουργία χρήσιμων κι αποτελεσματικών για το σύστημα ένστολων «εργαλείων», για τη χωρίς αντίδραση υλοποίηση των εντολών που θα τους δίνονται. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτές οι επικίνδυνες για τα λαϊκά συμφέροντα προτάσεις αποτελούν και πάγια αιτήματα των ναζιστών της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής.
Ο υπουργός Αμυνας, Πάνος Καμμένος, με τις προτάσεις του εκφράζει την πολιτική της κυβέρνησης. Είναι ένα πρωτοκλασάτο κυβερνητικό στέλεχος που συνειδητά αποφεύγει να τοποθετήσει, σαν μέρος της λύσης του προβλήματος του μειωμένου προσωπικού, όλους αυτούς που υπηρετούν στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ κ.λπ. Συσκοτίζει την πραγματική επιδίωξη της αστικής τάξης στον τομέα των Ενόπλων Δυνάμεων, δηλαδή τη δημιουργία στελεχών εκπαιδευμένων στα δόγματα, στη λογική και τις πρακτικές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, από τα πρώτα εφηβικά τους χρόνια και ακόμα περισσότερο απ’ όσο γίνεται σήμερα. Οι προτάσεις του εξυπηρετούν τους στόχους της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και των προκατόχων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, για τη γεωπολιτική αναβάθμιση του εγχώριου κεφαλαίου, με το λαό να πληρώνει για μια ακόμη φορά το «μάρμαρο».
*Δημοσιεύθηκε στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ