Ο Διονύσης Αρβανιτάκης είχε γίνει γνωστός σε όλη την Ευρώπη για την καθημερινή και συνεχή βοήθεια του στους πρόσφυγες και τους μετανάστες που είχαν έρθει στο νησί. Έφτιαχνε και διένειμε ψωμιά σχεδόν σε καθημερινή βάση στους εκατοντάδες πρόσφυγες που έφταναν στο νησί, πριν δημιουργηθούν οι δομές φιλοξενίας.
Για την δράση του τιμήθηκε με το βραβείο της Κοινωνίας των Πολιτών το 2016 από την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή. Στη δράση του είχε αναφερθεί και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, λέγοντας ότι «Ευρώπη είναι ο φούρναρης στην Κω που δίνει το ψωμί του σε πεινασμένες και ταλαιπωρημένες ψυχές». Παιδί και ο ίδιος της μετανάστευσης καταγόταν από τον Πύργο Ηλείας και είχε μεταναστεύσει στην Αυστραλία. Μικρός πουλούσε κουλούρια στα Πατήσια.
Όταν επέστρεψε με κάποιο κομπόδεμα στην Ελλάδα πήγε στην Κω, πατρίδα της γυναίκας του και άνοιξε τον πρώτο φούρνο. Έφτιαξε επτά καταστήματα τα οποία διαχειρίζονται τα τέσσερα παιδιά του. Ο κ. Αρβανιτάκης μοίραζε καθημερινά από δύο βανάκια ψωμί, κρουασάν και γλυκά στους πρόσφυγες που φτάνουν στο νησί από τα τουρκικά παράλια.
Μιλώντας στο «Έθνος» είχε πει ότι το ίδιο κάνουν και άλλοι ιδιοκτήτες φούρνων στο νησί, αλλά και πολλοί εθελοντές που έχουν αγκαλιάσει όλους αυτούς που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν συγγενείς, πατρίδα και αγαπημένα χώματα για το ταξίδι της ελπίδας, της διαφυγής, της ζωής. «Θυμάμαι, μικρό παιδί ήμουν ακόμη όταν αναγκάστηκα για ένα καλύτερο αύριο, να φύγω από τον τόπο μου, τον Πύργο Ηλείας, και να πάω μετανάστης στην Αυστραλία. Η ξενιτιά είναι δύσκολη. Έπιασα δουλειά ως ζαχαροπλάστης – αρτοποιός, αυτή την τέχνη γνώριζα και τα κατάφερα με πολύ κόπο και πολύ δουλειά», είχε δηλώσει στο Έθνος το 2016.
«Εκεί γνώρισα τη γυναίκα μου, την Ευαγγελία και το 1970, όταν είχαμε κάνει ένα γερό κομπόδεμα, αποφασίσαμε να έρθουμε και να ζήσουμε στην Κω, στον τόπο καταγωγής της συζύγου, φτιάχνοντας τη δική μας επιχείρηση. Εδώ μένουν και οι τρεις μου γιοι με τις οικογένειες τους, εκτός από την κόρη μας που ζει στον Βόλο. Αυτή τη στιγμή έχουμε επτά καταστήματα στο νησί, αλλά τα έχουν αναλάβει τα παιδιά μου», είχε συμπληρώσει.
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου γιατί βοηθά τους πρόσφυγες είχε πει: «Αυτά που βλέπουμε και ζούμε τόσους μήνες τώρα δεν μεταφέρονται εύκολα. Μικρά παιδιά από τη Συρία, το Αφγανιστάν πέφτουν κάτω και φωνάζουν ‘μαμ’. Μας δείχνουν με τα χεράκια τους το ψωμί. Δεν γνωρίζουν τη λέξη φαγητό». «Ποιός άνθρωπος μπορεί να μείνει ασυγκίνητος όταν βλέπει ένα μικρό παιδί να τρώει χώμα; Πείτε μου… Χωρίς κανέναν δισταγμό, καμία δεύτερη σκέψη, είπα κάθε μέρα θα τους φτιάχνω ψωμί και με το βαν θα τους το πηγαίνω. Όποιος δεν έχει πεινάσει, δεν μπορεί να να μπει στη θέση αυτών των ανθρώπων. Πρόσφυγες… ‘Εμείς’ και ‘εκείνοι’ στο ίδιο νησί, βίοι παράλληλοι που συγκλίνουν στην έννοια άνθρωπος…»
Πηγή: www.lifo.gr