Συζητήσεις επί συζητησέων, αναλύσεις επί αναλύσεων για τη λίστα Λαγκάρντ. Αντιπαραθέσεις που θυμίζουν κυριολεκτικά το παιχνίδι …του παπά . Μόνο που στη θέση του τραπουλάχαρτου έχουμε …το στικάκι. “Εδώ το στικάκι, εκεί το στικάκι, που ΄ναι το στικάκι”! Ποντάρετε!
Όχι δεν θα “τσιμπήσουμε”. Απλά θα θυμίσουμε!
Η Ισλανδία όπως θα θυμάστε -δεν πέρασε και πολύς καιρός- πτώχευσε το 2008.
Το χρέος της το 2007,ένα χρόνο πριν “βαρέσει κανόνι” ήταν 900% του ΑΕΠ! Κάπου εκεί ήρθε και η οικονομική κρίση του 2008 με αποτέλεσμα οι τρεις τράπεζές της να πτωχεύσουν και το νόμισμά της να χάσει το 85% της αξίας του έναντι του ευρώ.
Ο πρωθυπουργός της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης συνασπισμού Γκέιρ Χάαρντε βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για την παροχή δανείου ύψους 2.1 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Βρετανία και Ολλανδία έδιναν ακόμα 2.5 δισεκατομμύρια. Και τότε εμφανίστηκαν ποιοι λέτε; ΔΝΤ και ΕΕ που πρότειναν να αναλάβουν …τη κατάσταση.
Κι εκεί έκαναν πρόωρες εκλογές,τον Απρίλιο του 2009.Η κυβέρνηση που προέκυψε γρήγορα βρέθηκε σε δυσμένεια,γιατί έπρεπε να πληρώσει πάνω από 3 δις ευρώ.Κάτι που σήμαινε επιπλέον θυσίες για τους πολίτες.Κι αυτοί δεν το άντεξαν.
Τα πολιτικά κόμματα δεν είχαν άλλη επιλογή από το να στηρίξουν την άποψη των πολιτών που δεν είχαν άλλες δυνάμεις να πληρώνουν.
Ο πρόεδρος Όλαφ Ραγκνάρ Γκρίμσον αρνήθηκε να επικυρώσει τον νόμο ο οποίος ανάγκαζε τους πολίτες να σηκώσουν τα βάρη των Ισλανδών τραπεζιτών και συμφώνησε να συγκαλέσει δημοψήφισμα.
Από την άλλη η πίεση αυξήθηκε. Όταν η Ισλανδία ετοιμαζόταν για δημοψήφισμα, το ΔΝΤ απειλούσε την χώρα να στερήσει οποιαδήποτε βοήθεια. Η Βρετανική κυβέρνηση απειλούσε να παγώσει τις καταθέσεις και τις αποταμιεύσεις των Ισλανδών. Τα επιχειρήματα όπως τα περιγράφει ο ίδιος ο Ισλανδός πρωθυπουργός:
«Μας έλεγαν ότι ή θα ακολουθήσουμε το πρόγραμμά τους ή θα γίνουμε Κούβα“.
Στο δημοψήφισμα που έγινε το Μάρτιο του 2010 το 93% των Ισλανδών ψήφισαν κατά της πληρωμής των χρεών. Το ΔΝΤ αμέσως πάγωσε τους δανεισμούς .
Οι Ισλανδοί όμως δεν είχαν πια τίποτα να χάσουν. Η κυβέρνηση ξεκίνησε έρευνες για αστικές και ποινικές ευθύνες κατά των όποιων υπευθύνων για την οικονομική κρίση. Αξιωματούχοι και τραπεζίτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Η χώρα υιοθέτησε νέο Σύνταγμα το οποίο συνέταξαν πολίτες οι οποίοι δεν ήταν ενταγμένοι σε κανένα κόμμα.Το Σύνταγμα γράφτηκε στο διαδίκτυο,για να μπορούν οι συντάκτες του να δέχονται σχόλια.
Και τώρα τα νούμερα:
•Η Ισλανδία με πολύ λιγότερο πληθυσμό από την Ελλάδα βεβαίως -μόλις 320.000- χωρίς όμως βιομηχανία,γεωργία και πλουτοπαραγωγικές πηγές ,έχοντας ουσιαστικά μόνο αλιεία έχει ανάπτυξη 3,1% και περίπου 7% ανεργία!
Ο οίκος αξιολόγησης Fitch Ratings αναβάθμισε κατά μία βαθμίδα την πιστοληπτική ικανότητα της Ισλανδίας στην κατηγορία ΒΒΒ- για τον μακροπρόθεσμο δανεισμό της, εξέλιξη που επιτρέπει στη χώρα, η οποία βυθίσθηκε στην χρηματοοικονομική άβυσσο το 2008, να θεωρείται εφεξής ως αξιόπιστος δανειολήπτης!
«Η επιστροφή της μακροπρόθεσμης αξιολόγησης σε ξένο συνάλλαγμα της Ισλανδίας στην κατηγορία ‘επενδύσεις’ μεταφράζει την πρόοδο που έχει επιτευχθεί προκειμένου να αποκατασταθεί η μακροοικονομική σταθερότητα στη χώρα, η οποία έφερε επιτυχώς εις πέρας τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και για την ανοικοδόμηση της χρηματοοικονομικής αξιοπιστίας της χώρας», αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο οίκος Fitch.
Ο Γκέιρ Χάαρντε, πρώην πρωθυπουργός της Ισλανδίας και ηγέτης του συντηρητικού Κόμματος της Ανεξαρτησίας, οδηγήθηκε ενώπιον ειδικού δικαστηρίου κατηγορούμενος ότι έθεσε σε κίνδυνο τα συμφέροντα της χώρας αποτυγχάνοντας να αποτρέψει την κρίση στο τραπεζικό σύστημα το 2008.
Ο Χάαρντε είχε παραιτηθεί τον Ιανουάριο του 2009, μετά την κατάρρευση των τριών μεγαλύτερων τραπεζών της χώρας. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο πρώην πρωθυπουργός κατηγορήθηκε για αμέλεια και παράβαση καθήκοντος διότι παρέμεινε άπρακτος όταν οι τράπεζες Kaupthing, Landsbanki και Glitnir κατέρρευσαν.
Στην δίκη κατέθεσαν περίπου 50 μάρτυρες, περιλαμβανομένων πρώην διευθυντικών στελεχών των τριών τραπεζών και μελών του διοικητικού συμβουλίου της κεντρικής τράπεζας.
Τελικά κρίθηκε ένοχος από το δικαστήριο για αμέλεια επειδή δεν ενημέρωσε εγκαίρως και επισήμως τους υπουργούς της κυβέρνησής του προκειμένου να προλάβει την κρίση που έπληξε κυρίως το τραπεζικό σύστημα της χώρας.
Το 15μελες ειδικό δικαστήριο της Ισλανδίας αποφάσισε να μην τον τιμωρήσει με ποινή φυλάκισης.Αλλά τουλάχιστον δικάστηκε ,κρίθηκε και ο “λογαριασμός” έκλεισε.
Χωρίς πολλές κουβέντες και …παπατζιλίκια.