Του Κωνσταντίνου Ζούλα*
Έξω από την μια είσοδο της ολομέλειας -αυτής που οδηγεί στα ορεινά έδρανα της Βουλής- υπάρχουν δύο καναπέδες. Μέχρι πρότινος χρησιμοποιούνταν απ’ όσους ήθελαν να ξαποστάσουν για λίγο. Εδώ και ένα χρόνο οι καναπέδες αυτοί «ανήκουν» στη Χρυσή Αυγή. Διότι όταν βγαίνουν οι βουλευτές της από τις συνεδριάσεις -σημειωτέον δε ότι τούτο γίνεται πάντα συντεταγμένα και πάντα από την ίδια πόρτα- εξαναγκάζουν όποιον κάθεται εκεί (και μόνον διά της παρουσίας τους) να αποχωρήσει διακριτικά…
Επέλεξα το παράδειγμα των καναπέδων ως ενδεικτικό αυτών που παρατηρούμε όσοι επισκεπτόμαστε το Κοινοβούλιο. Αν και έχει περάσει ένας χρόνος από τις εκλογές, η 18μελής ομάδα του κ. Μιχαλολιάκου αποφεύγει επιδεικτικά και εν πλήρει συνειδήσει να έχει οποιαδήποτε επαφή με οποιονδήποτε δεν ανήκει στις τάξεις της. Οι βουλευτές της Χ.Α. δεν απευθύνουν τον λόγο σε κανέναν μη χρυσαυγίτη, ενώ με το μονίμως οργισμένο ύφος τους δεν δίνουν και κανένα περιθώριο σε οποιονδήποτε «ξένο» να τους μιλήσει.
Δεν έγραψα τυχαία ότι τούτο είναι μια συνειδητή επιλογή. Οι βουλευτές της Χ.Α. δεν μπαίνουν ποτέ στο καφενείο της Βουλής, δεν καταδέχονται καν να επισκεφθούν το βουλευτικό εντευκτήριο, ενώ ακόμη και όταν πηγαίνουν στο εστιατόριο, παίρνουν τα φαγητά τους σε πακέτο (!) τα οποία τρώνε μόνοι τους στα γραφεία τους. Με προφανή εντολή του αρχηγού τους δεν έχουν επίσης καμία σχέση με τους δημοσιογράφους, καθώς ποτέ δεν επισκέπτονται την αίθουσα τον κοινοβουλευτικών συντακτών. Το γεγονός, τέλος, ότι λειτουργούν με τρόπο που παραπέμπει σε στράτευμα, επιβεβαιώνεται και από το εξής: αναλόγως του ποιο μέλος της παίρνει τον λόγο στην Ολομέλεια, στα έδρανα της Χ.Α. βρίσκεται απαραιτήτως (για να τον επικροτήσει) ένας συγκεκριμένος αριθμός μελών της. Οσο πιο ψηλά είναι στην ιεραρχία ο ομιλητής, τόσο περισσότεροι είναι οι χειροκροτητές, ενώ εξυπακούεται ότι όταν μιλάει ο αρχηγός δεν απουσιάζει κανείς.
Σας καταγράφω λεπτομερώς πόσο παράδοξη και ξένη είναι η συμπεριφορά του ναζιστικού αυτού μορφώματος, γιατί αν κάτι πλέον πρέπει να μας προβληματίσει είναι ο τρόπος αντίδρασης όλων ημών των «υπολοίπων». Θα γίνω σαφέστερος: ξέρει άραγε κανείς τις απόψεις της Χ.Α. για το αν συμφωνεί ή διαφωνεί με την κινητικότητα των δημοσίων υπαλλήλων, το κλείσιμο των άχρηστων οργανισμών ή με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο; Γνωρίζουν οι πολίτες ποιες είναι οι απόψεις τους για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ποιο είναι το δήθεν οικονομικό μοντέλο που αντιπροτείνουν ή -για να πάμε και σε καθημερινά ζητήματα- ποιες λύσεις έχουν για τα αυθαίρετα, τις επενδύσεις στις Σκουριές και την Κερατέα ή και ευρύτερα την προστασία του περιβάλλοντος;
Τι θέλω να πω; Οτι με τον αμήχανο τρόπο που αντιμετωπίζουν όλα τα κόμματα την Χ.Α., επί της ουσίας παίζουν το παιχνίδι της. Το οποίο εμφανώς είναι να αναδεικνύουν οι βουλευτές της μόνον τα τρία θέματα που θεωρούν προνομιακό τους πεδίο: τους λαθρομετανάστες, το πρόβλημα ασφάλειας στις πόλεις και ό,τι σχετίζεται με την άμυνα της χώρας. Αξίζει κανείς να αναζητήσει στο Ιντερνετ την «απάντηση» του Ν. Μιχαλολιάκου τη μοναδική ίσως φορά που ρωτήθηκε τι προτείνει αντί του Μνημονίου. «Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά έχουμε στο κόμμα και επιστήμονες» ήταν το ρεζουμέ, ενώ όταν πιέστηκε, οι απόψεις του δεν διέφεραν απ’ αυτές του ΚΚΕ: περιέγραψε με νηπιακά επιχειρήματα την «ανάγκη» κρατικοποίησης των πάντων.
Μήπως λοιπόν θα ήταν αποδοτικότερο οι βουλευτές του λεγόμενου συνταγματικού τόξου αντί να μένουν απαθείς, όταν μιλούν οι χρυσαυγίτες, να τους εξαναγκάσουν επιτέλους να μας ενημερώσουν και για τις «υπόλοιπες» θέσεις τους; Και μήπως και τα ΜΜΕ αντί να βολεύονται με την επιλογή τους να τους καλούν κατά μόνας (για λόγους τηλεθέασης) θα όφειλαν να τους προσκαλούν καθημερινά σε εκπομπές που έχουν ως αντικείμενο όλα τα «υπόλοιπα» θέματα της επικαιρότητας πλην αυτών για τα οποία οι ίδιοι επιθυμούν να μιλούν;
Διατυπώνω αυτές τις σκέψεις διότι, ενώ όλοι απορούμε για το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν τη διαρκή άνοδό της Χ.Α., ουδείς αποτολμά το αυτονόητο: να καταδείξει στους πολίτες πόσο ανερμάτιστα είναι όσα πιστεύουν ο κ. Μιχαλολιάκος και οι μαυροντυμένοι ακόλουθοί του…
*Δημοσιεύτηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ