Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
Από την Πρωτοχρονιά του 2010 έχουμε να “νοιώσουμε” τον Άγιο Βασίλη στην Ελλάδα. Όχι ότι πριν περνούσαμε τόσο πλουσιοπάροχα όσο προσπαθούν τα χρόνια της κρίσης να μας πείσουν ,επιρρίπτοντας σ΄ εμάς τους πολίτες το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης (!!!) για την κρίση. Οι πολιτικοί ,όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού στον κόσμο διακρίνονται για το θράσος τους. Γιατί λοιπόν μας “προσπερνά” ο συμπαθητικός παππούλης με την κόκκινη στολή;
Με το που ξέσπασε η κρίση το σοκ ήταν μεγάλο. Αλλά μέσα απ΄ αυτό το σοκ προέκυψε και μια ελπίδα ότι ίσως όλο αυτό το μπουρίνι που ξέσπασε στην χώρα να ήταν μια ευκαιρία για να διορθωθούν κάποια πράγματα που έπρεπε εδώ και χρόνια να έχουν αλλάξει. Και δεν άλλαζαν εξαιτίας της ασχετοσύνης , της ανικανότητας και του λαϊκισμού των πολιτικών που βέβαια -για να μην ξεχνιόμαστε- εμείς επιλέγαμε. Δεν θέλαμε να πιστέψουμε ότι το παραμύθι που μας πούλαγαν θα είχε τόσο κακό τέλος.
Είναι κοινή διαπίστωση ότι αυτά τα χρόνια της κρίσης τίποτα μα απολύτως τίποτα δεν άλλαξε προς το καλύτερο. Τίποτα μα απολύτως τίποτα δεν διορθώθηκε. Το μόνο που ζούμε είναι η άγρια περικοπή των εισοδημάτων των πολιτών ,η στοχοποίηση του δημόσιου τομέα ο οποίος δεν συμμαζεύτηκε όπως λένε αλλά διαλύθηκε,αφού οι όποιες παρεμβάσεις δεν έγιναν με σχέδιο και στόχο αλλά με την παράλογη τακτική “κόψτε κεφάλια και μισθούς”. Βασικοί πυλώνες του κράτους απειλούνται με κατάρρευση. Η Εθνική Άμυνα είναι ένας απ΄ αυτούς . Πραγματικό σχέδιο για να ανατραπεί η κατάσταση δεν έχουμε ακούσει.
Ποιο είναι το μέλλον της χώρας; Να περιμένει τις δόσεις δανειστών; Αφού πρώτα υποθηκεύει ότι έχει και δεν έχει και πρωτίστως τις ζωές των πολιτών της; Ποιο είναι το νέο παραγωγικό μοντέλο της χώρας; Τα μεγάλα λόγια για επιστροφή στην πρωτογενή παραγωγή, “αναγέννηση” της αγροτιάς και της κτηνοτροφίας δεν υλοποιούνται και παραμένουν …ατάκες αμήχανων πολιτικών σε τηλεοπτικές εκπομπές. Ποιες ήταν οι παρεμβάσεις και τα μέτρα προς αυτή τη κατεύθυνση. Το απόλυτο μηδέν. Το μόνο “παραγωγικό” μοντέλο που προβάλλεται κουραστικά πλέον είναι αυτό του τουρισμού. Ο οποίος ανθεί για τις μεγάλες επιχειρήσεις αφήνοντας όλους τους άλλους να φυτοζωούν περιμένοντας απλά να …πεθάνουν. Να γίνουμε έστω… γκαρσόνια της Ευρώπης -που τα ξόρκιζε ο Ανδρέας Παπανδρέου- αλλά τουλάχιστον να κερδίζουν απ΄ αυτό όλοι κι όχι μόνο οι μεγάλοι.
Τίποτα λοιπόν δεν άλλαξε. Δόσεις περιμέναμε ,δόσεις περιμένουμε. Ελπίδα αναζητούσαμε ,ελπίδα ψάχνουμε. Υπεύθυνους πολιτικούς θέλαμε , τι έχουμε το διαπιστώνουμε κάθε μέρα,ειδικά το τελευταίο διάστημα.
Για τον χώρο της Εθνικής Άμυνας από που ν΄ αρχίσουμε και που να τελειώσουμε. Κρίση αντιμετωπίζουν κι άλλες χώρες καμία δεν άφησε τόσο πολύ στην τύχη της την άμυνά της. Και οι άλλες χώρες δεν έχουν να αντιμετωπίσουν και τόσο σοβαρούς κινδύνους όσο εμείς. Το προσωπικό εξαθλιώθηκε οικονομικά και απαξιώθηκε κοινωνικά. Η …αποκατάσταση του 50% είναι ενδεικτική του πως αντιμετωπίζει το ελληνικό κράτος τους στρατιωτικούς του.
Το ζητούμενο που από την αρχή της κρίσης επισημαίνεται από πολλές πλευρές είναι να μην επιτρέψουμε τουλάχιστον η κρίση να περάσει και στα εθνικά μας θέματα. Θα καταφέρουμε τουλάχιστον αυτό; Ποιος μπορεί να απαντήσει ναι;
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα εδώ στο Onalert.gr στο “πρωτοχρονιάτικο” άρθρο μας εκφράζουμε την ελπίδα και την ευχή ότι του χρόνου τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Δεν μπορούμε παρά να ευχηθούμε και φέτος το ίδιο. Δεν έχουμε κανένα στοιχείο που να μας το επιβεβαιώνει. Αλλά ως γνωστόν η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Ας ευχηθούμε λοιπόν σε πρώτη φάση ότι το 2015 θα είναι η χρονιά που η ελπίδα ότι κάτι ,κάπως θα πάει καλύτερα θα αναβιώσει…Καλή χρονιά.
Διαβάστε ακόμη:
Η Αργεντινή που αντιστέκεται στο κυνήγι των κερδοσκόπων – Παράδειγμα προς αποφυγή ή μίμηση;
Τι είπε ο Νταβούτογλου στον Σαμαρά για τους Έλληνες και Τούρκους στρατιωτικούς