Οι διεθνείς σχέσεις είναι «ζούγκλα». Ειδικά σε περιόδους παγκόσμιας κρίσης. Αυτό σημαίνει πως όταν η αντίδραση σε μια πρόκληση είναι «κατέβηκα από το αεροπλάνο», δεν έχει πολλές πιθανότητες να φέρει το ελάχιστο θετικό αποτέλεσμα για τη χώρα.
Η Ελλάδα σήμερα είναι πολλαπλώς εκτεθειμένη και σε πολλά μέτωπα. Αδιάψευστη απόδειξη ο αιφνίδιος εθνικιστικός οίστρος του Μπερίσα, που ανάγκασε τον Δημήτρη Αβραμόπουλο να κατέβει από το αεροπλάνο και να μην πετάξει στα Τίρανα. Ο Μπερίσα τη δουλειά του κάνει. Την ώρα που βλέπει πως η αλβανική οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο, επιδίδεται σε προκλήσεις και μιλάει για αλβανικά σύνορα στην Πρέβεζα.
Η πολιτική της Ελλάδας έναντι της Αλβανίας είναι μια ιστορία συνεχόμενων λαθών. Με πρώτο το μεγάλο λάθος που έκανε ως Υπουργός Εξωτερικών τότε, ο σημερινός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Επέτρεψε να γίνουν τα ελληνοαλβανικά σύνορα «ξέφραγο αμπέλι» καθώς πιέστηκε πολύ τότε, από τις ομογενειακές οργανώσεις των Βορειοηπειρωτών. Έπρεπε να γνωρίζει πως το Υπουργείο Εξωτερικών είχε πάντα διαλυμένες υπηρεσίες και επ’ ουδενί δεν θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ένα ελεγχόμενο άνοιγμα σε Βορειοηπειρώτες που θα βασιζόταν σε μια ακριβή καταγραφή στοιχείων. Στα Γιάννενα είναι κοινό μυστικό οι «μίζες» που πέφτανε σε πρεσβεία και προξενεία για την εξασφάλιση βίζας. Το άνοιγμα έγινε ξεχείλωμα και όποιος βρήκε την πόρτα ανοιχτή, μπήκε μέσα.
Από την άλλη, είχαμε τον Αλέκο Παπαδόπουλο των κυβερνήσεων Σημίτη, να δηλώνει πως κακώς μιλάμε για Βόρεια Ήπειρο και ο σωστός προσδιορισμός με τους όρους της αριστερής πολιτικής ορθότητας ήταν «Νότια Αλβανία».
Έτσι στα χρόνια που προηγήθηκαν το μόνο που επετεύχθη ήταν η Ελλάδα να γεμίσει “κάθε καρυδιάς καρύδι” από την Αλβανία. Εξαιρώ και το λέω με απόλυτη καθαρότητα τους Αλβανούς που ήρθαν και δούλεψαν σκληρά σε δουλειές που οι Έλληνες δεν καταδέχονταν πια να κάνουν διότι τους «χάλαγε» να μαζεύουν σπαράγγια. Κάθε εργατικός Αλβανός είναι πιο χρήσιμος από κάθε τεμπέλη Έλληνα.
Όσο για τα μεγαλεπήβολα σχέδια της ελληνικής τραπεζικής επέκτασης στα Βαλκάνια, το αποτέλεσμα το βλέπουμε σήμερα. Παταγώδης αποτυχία.
Η αλυσίδα των λαθών στην εξωτερική πολιτική με την Αλβανία είναι μεγάλη και δεν είναι του παρόντος να περιγραφεί. Σημασία έχει τι γίνεται τώρα. Ο θρασύτατος Μπερίσα που έστησε το κόλπο με τις «πυραμίδες» στη χώρα του, έλυσε μετά το πρόβλημά του στέλνοντας όλα τα αλβανικά Καλάσνικοφ, μαζί με τους χειριστές τους, στην Ελλάδα. Το ίδιο επιχειρεί να κάνει και σήμερα.
Το πόσο μέτρησε ο Μπερίσα την ελληνική αντίδραση φαίνεται καθαρά από τη δήλωση που έκανε χθες λέγοντας «υπάρχει μία γαλλική έκφραση που λέει: οι φίλοι λάμπουν δια της απουσίας τους». Μας κάνει και πλάκα δηλαδή.
Έχει λοιπόν σημασία να γίνει κατανοητό πως με ένα Υπουργείο Εξωτερικών του οποίου η εικόνα μοιάζει περισσότερο με «παιδική χαρά» παρά με στρατηγικό επιτελείο και με μια αντίληψη για την εξωτερική πολιτική που θεωρεί ως επαρκή αντίδραση το «κατέβηκα από το αεροπλάνο», δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα η Ελλάδα στα μέτωπα που έχει ανοιχτά, καθώς η οικονομική εξάρτηση έχει μειώσει δραματικά την εθνική ισχύ της χώρας.
Οι σημερινές έκτακτες συνθήκες δεν προσφέρουν την πολυτέλεια της αδράνειας, με την κάλυψη επικοινωνιακών χειρισμών. Είναι εθνικά επιβεβλημένο να υπάρξει στρατηγική διαχείρισης εθνικών κρίσεων. Το πρώτο και καθοριστικό στοιχείο αυτής της στρατηγικής είναι να υπάρξει ένα νέο εθνικό δόγμα εξωτερικής πολιτικής.
Τη Δευτέρα θα γράψω περισσότερα για αυτό που εννοώ όταν γράφω νέο εθνικό δόγμα εξωτερικής πολιτικής μέσα στις σημερινές συνθήκες. Εκτός, κι αν μέσα στο Σαββατοκύριακο, με έχει προλάβει το Υπουργείο Εξωτερικών.
ΥΓ1: Δημήτρη, τουλάχιστον μέχρι τη Δευτέρα, μπορείς να στείλεις μια «καραβιά» παράνομων (Αλβανών και όχι μόνων εγκληματιών), για να «δει τη γλύκα» ο Μπερίσα;
ΥΓ2: Είχε κάνει μια ωραία εκπομπή ο Σρόιτερ για τις φυλακές. Ζήτα μια λίστα για αυτούς που είναι σκόπιμο να μεταφέρεις. Άσε που τώρα μπορείς να τους μεταφέρεις και ξεκούραστα. Μαθαίνω πως έχει ολοκληρωθεί η παραεγνατία από την Κρυσταλοπηγή προς Κορυτσά, άρα δεν χρειάζεται να τους περάσεις μέσα απ’ τα βουνά.