Ναυπηγεία Ελευσίνας:Τα αφήνουν στη τύχη τους.Γιατί;

Ο παραλογισμός που επικράτησε στη «σωτηρία» των ναυπηγείων Σκαραμαγκά μοιάζει με ιό μεταδοτικό που απειλεί να «κολλήσει» στα γειτονικά ναυπηγεία της Ελευσίνας ,που αυτή τη περίοδο αναζητούν τη δική τους σανίδα σωτηρίας.

Τι έγινε στο Σκαραμαγκά το οποίο ο υπουργός Εθνικής Άμυνας θεώρησε μάλιστα τεράστια επιτυχία; Οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες, οι Γερμανοί της Thyssen Krupp,για να μας κάνουν τη χάρη να μην πτωχεύσουν τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, όχι μόνο εισέπραξαν μέχρι τελευταίου σέντ τα χρωστούμενα από τα τέσσερα υποβρύχια που είχαμε παραγγείλει το 2000,αλλά πήραν και παραγγελιά άλλων δύο έναντι 1 δις ευρώ! Χρειαζόμασταν υποβρύχια; Αν κρίνουμε από τη σπουδή μας να βγάλουμε προς πώληση τουλάχιστον δύο απ΄ αυτά μάλλον το θέμα δεν μας έκαιγε.Με απλά λόγια δώσαμε περίπου 1,5 δις, το οποίο ο υπουργός Άμυνας με διάφορες προσθαφαιρέσεις το κατεβάζει στο μισό δις,απλά για να φύγουν οι Γερμανοί και να έρθει ποιος;

Ο Ισκαντάρ Σάφα,ο οποίος παρουσιάστηκε όπως το ΔΝΤ! Ως μονόδρομος. Οι φήμες που τον συνόδευαν ήθελαν να φέρνει στο Σκαραμαγκά δεκάδες υπερπολυτελή γιοτ από τα Εμιράτα,για επισκευές ή ακόμη καλύτερα θα ναυπηγούσε καινούργια για τους Εμίρηδες. Όλα αυτά βέβαια αποδείχτηκαν φρούδες ελπίδες ή ευσεβείς πόθοι. Κι όχι μόνο επειδή το ναυπηγείο Σκαραμαγκά με απόφαση της ΕΕ πλέον δεν μπορεί να ασχοληθεί την επόμενη 15ετία με οτιδήποτε άλλο εκτός από στρατιωτικά ναυπηγικά προγράμματα,αλλά επειδή και ο ίδιος ο Ι.Σάφα ανακοίνωσε ότι τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπάρχει. Ο Ισκαντάρ Σάφα είχε παρουσιαστεί ως ο επικεφαλής της Άμπου Ντάμπι Μαρ μιας πολύ μεγάλης εταιρείας η οποία ελέγχεται από το διάδοχο του Εμιράτου. Κι αυτό δημιούργησε προσδοκίες. Τελικά υπογραφή ‘Αμπου Ντάμπι Μαρ δεν μπήκε στη μεταβίβαση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά . Τα ναυπηγεία μας τα πήρε μία θυγατρική της η οποία ελέγχεται από τον Ισκαντάρ Σάφα ,η Privinvest.

Όλα αυτά έγιναν υπό καθεστώς ασφυκτικής πίεσης των Γερμανών οι οποίοι δυο φορές την εβδομάδα –τουλάχιστον- απειλούσαν με πτώχευση. Δεν είναι υπερβολικό να πούμε ότι κανείς –ούτε ο ίδιος ο Ε.Βενιζέλος- δεν μπορεί να πει με απόλυτη βεβαιότητα τι ακριβώς έχουμε υπογράψει. Κι έγιναν με τη δικαιολογία ότι έπρεπε να σωθούν οι 1200 εργαζόμενοι. Οι οποίοι όμως δεν σώθηκαν αφού το νέο αφεντικό έχει πει μέσα στη Βουλή των Ελλήνων ότι για να διατηρήσει τις 1200 θέσεις εργασίας θα πρέπει να έχει παραγγελίες «20 φρεγατών ή 15 υποβρυχίων». Από το ελληνικό ΠΝ εννοείται.

Εφόσον το ΠΝ,άρα το ελληνικό δημόσιο στην ουσία θα συντηρεί τα ναυπηγεία τότε γιατί τα πουλήσαμε; Και τελικά για πόσο τα σώσαμε; Αν οι φήμες για υπογραφή συμβολαίων ναυπήγησης περίπου 10 υποβρυχίων για κάποια Εμιράτα και η συντήρηση-εκσυγχρονισμός τορπιλακάτων της Λιβύης δεν επαληθευτούν ,τότε το μόνο δεδομένο πρόγραμμα που έχει στα χέρια της η νέα ιδιοκτησία των ναυπηγείων Σκαραμαγκά είναι η ολοκλήρωση των τριών παλαιών και των δύο νέων υποβρυχίων 214,τύπου ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ. Τρία χρόνια υπόθεση δηλαδή.

Έχοντας αυτά τα δεδομένα η ηγεσία του υπουργείου Άμυνας εμφανίζεται θετική στη προοπτική να αγοράσει ο κ.Σάφα και τα ναυπηγεία Ελευσίνας από τον Νίκο Ταβουλάρη. Η Ελευσίνα που έχει τον έλεγχο και του Νεωρίου Σύρου,δεν είναι μυστικό, έχει εδώ και πολλά χρόνια σημαντικά οικονομικά προβλήματα. Έχει επίσης και κοντά στους 2000 εργαζόμενους. Ο Ν.Ταβουλάρης θα συζήταγε το ενδεχόμενο να πουλήσει τα ναυπηγεία του ,τα οποία σε αντίθεση με αυτά του Σκαραμαγκά μπορούν να εξυπηρετούν εμπορικά πλοία. Για να τα πουλήσει όμως θέλει και κάποια χρήματα τα οποία αυτή τη στιγμή ο γαλλο-λιβανέζος Ι.Σάφα δεν εμφανίζεται διατεθειμένος να πληρώσει. Για την ακρίβεια θέλει να αναλάβει μόνο τα χρέη των 105 εκατομμυρίων ευρώ που βαρύνουν την επιχείρηση και τίποτα παραπάνω. Τι θα αγοράσει ο κ.Σάφα και η εταιρεία του; Όχι τόσο τις εγκαταστάσεις της Ελευσίνας,όσο το μνημόνιο συνεργασίας που ο Ν.Ταβουλάρης έχει υπογράψει με τους Γάλλους για τη ναυπήγηση έξι φρεγατών τύπου Fremm, αν και όταν η ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει να ενεργοποιήσει την συμφωνία με τους Γάλλους. Ένα πρόγραμμα που στα χαρτιά κοστολογείται σε 3 δις ευρώ,στη πραγματικότητα όμως θα αγγίξει τα 6 δις.

Ο ιδιοκτήτης των ναυπηγείων Ελευσίνας,πίστευε μέχρι πρόσφατα ότι θα έχει από την κυβέρνηση και ειδικά από το υπουργείο Άμυνας ανάλογη στήριξη μ΄ αυτή που είχε και ο Σκαραμαγκάς. Διαπιστώνοντας το ακριβώς αντίθετο και θεωρώντας εντελώς ασύμφορο να παραχωρήσει ουσιαστικά μια επιχείρηση που μπορεί να έχει οικονομικά προβλήματα μεν αλλά και μια «χρυσή» συμφωνία στα συρτάρια της η οποία μπορεί να τη «ξελασπώσει» μέσα σε μια στιγμή,είναι αποφασισμένος όπως λένε οι πληροφορίες να τραβήξει το σκοινί και να αντισταθεί στις πιέσεις που του ασκούνται να πουλήσει «εδώ και τώρα».Και κυρίως με αντίτιμο «τίποτα». Το ρίσκο να «βαρέσει κανόνι» η Ελευσίνα δεν απασχολεί μόνο τον ιδιοκτήτη τους,αλλά και το ΠΝ ,το οποίο περιμένει από το ναυπηγείο τη παράδοση τριών ακόμη πυραυλακάτων.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι πέρα από τις δηλώσεις αισιοδοξίας και ελπίδας μετά από την υπογραφή της πώλησης των ναυπηγείων Σκαραμαγκά στην εταιρεία του κ.Σάφα,τίποτα και κανένας δεν έχει διασωθεί στο χώρο της ναυπηγικής ελληνικής βιομηχανίας. Κι αυτό το γνωρίζει καλύτερα απ΄ όλους ο ίδιος ο υπουργός Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος .

Τι λένε οι εργαζόμενοι.
 Το Σωματείο Εργαζομένων Ναυπηγείων Ελευσίνας εκπέμπει σήμα κινδύνου για το μέλλον των ιδιωτικών ναυπηγείων στην Ελευσίνα και το Νεώριο, υπογραμμίζοντας ότι με πολύ μεγάλη δυσκολία θα καλυφθεί η μισθοδοσία των 1300 εργαζομένων το μήνα Νοέμβρη.

Αυτήν την ώρα που το σύνολο της ναυπηγικής βιομηχανίας της χώρας μας αντιμετωπίζει, εξαιτίας των διαχρονικών κυβερνητικών επιλογών και της ιδιωτικής ασυδοσίας, μια άνευ προηγουμένου κρίση, απαιτούνται ριζοσπαστικές απαντήσεις στο πλαίσιο μιας εθνικής ναυπηγικής πολιτικής.
Η απάντηση στα σημερινά προβλήματα δεν είναι η εκχώρηση όλων των ναυπηγείων στην αγνώστου ταυτότητας και σύνθεσης λιβανέζικη εταιρεία Privinvest του κ. Iskandar Safa, στον οποίον τελικά κατέληξαν δια νυχτερινής τροπολογίας τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Μια τέτοια «λύση», η οποία προωθείται με διαπραγματεύσεις στο παρασκήνιο, θα κατασκεύαζε ένα ιδιωτικό μονοπώλιο στο χώρο των ναυπηγείων για εύκολα κέρδη και άφθονους εκβιασμούς στους λιβανέζους ιδιοκτήτες του αλλά χωρίς κανένα αναπτυξιακό μέλλον για τα ναυπηγεία και ιδιαίτερα με αθρόες απολύσεις εργαζομένων σε Σκαραμαγκά, Ελευσίνα και Νεώριο.

Αυτήν την ώρα αυτό που επιβάλλεται είναι μια μεγάλη δημόσια πρωτοβουλία για τη διαμόρφωση ενός ενιαίου δημόσιου ναυπηγικού φορέα που θα αναλάβει το συντονισμό, την ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη όλων, μέσα από τη δική τους αυτοτέλεια και εξειδίκευση, των ναυπηγείων της χώρας, με προσανατολισμό το σχεδιασμό μιας επιθετικής εθνικής ναυπηγικής πολιτικής!

Σ΄αυτήν λοιπόν την κρίσιμη καμπή πρέπει  όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους και πρώτη απ΄όλους η Κυβέρνηση η οποία και έχει δεσμευθεί  δια στόματος του Υπουργού Εθνικής Άμυνας και συγκεκριμένα  στη Βουλή στη συζήτηση για την Κύρωση της Σύμβασης για τα Υποβρύχια και προφανώς αισθανόμενος ενοχές  για τον πακτωλό χρημάτων που μοιράστηκαν  στους Γερμανούς εκβιαστές αλλά και στο Καινούργιο Επενδυτή (Βεβαίως αναγνωρίζουμε το δισεπίλυτο της υπόθεσης και τους λανθασμένους χειρισμούς της προηγούμενης Κυβέρνησης που οδήγησαν σε αδιέξοδο  σε ότι αφορά την παραλαβή των Υποβρυχίων  παρόλα τα  δις  που είχαν δοθεί και στην απειλή της πτώχευσης  που κράδαιναν ως δαμόκλειο σπάθη οι Γερμανοί ) αλλά  και γιατί πραγματικά στα πλαίσια της ισοτιμίας και ισονομίας  έτσι αισθάνεται και το έχει αποδείξει τους προηγούμενους μήνες με την βοήθεια που μας έχει προσφέρει,  όταν σε μία ιδιαίτερη αναφορά του είπε ότι και οι Εργαζόμενοι των Ναυπηγείων Ελευσίνος και Σύρου έχουν και αυτοί ψυχή και ότι θα τύχουν της ιδίας ανάλογης αντιμετώπισης με τους Εργαζόμενους των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά αλλά και σε προσωπικές του διαβεβαιώσεις ότι σε καμμία περίπτωση δεν θα αφήσει να καταρρεύσει ο Όμιλος.
 
Αναμένοντας τάχιστα λόγω του ότι δεν υπάρχουν χρονικά περιθώρια εξαιτίας της κακής οικονομικής κατάστασης του Ομίλου αυτό το ενδιαφέρον αλλά και η δηλωμένη  πρόθεση της Κυβέρνησης στην κατεύθυνση εξεύρεσης λύσης (όταν μάλιστα καθυστερεί και το πρόγραμμα ανάθεσης των Φρεγατών) να αποτυπωθεί και εμπράκτως πρέπει να επιλέξει και να επιβάλλει μία από τις διαφαινόμενες λύσεις όπως έκανε στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά μιάς και η υπόθεση της Βιωσιμότητας των Ναυπηγείων Ελευσίνος-Σύρου έχει ξεφύγει πλέον από τα στενά επιχειρηματικά πλαίσια και ανήκει αποκλειστικά στις αρμοδιότητες της Κυβέρνησης μιας και τα τρία Ναυπηγεία δυστυχώς αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα στην παρούσα φάση εξαρτώνται άμεσα από τις αναθέσεις του Πολεμικού Ναυτικού  και συγκεκριμένα από τα προγράμματα των Υποβρυχίων και των Φρεγατών.