Της Ελένης Παναγιώτου
Το αεροπλανοφόρο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ USS George H.W. Bush βρίσκεται στον Πειραιά μέχρι την Πέμπτη.
Μας δόθηκε η ευκαιρία και είδαμε το εντυπωσιακό αεροπλανοφόρο απο κοντά. Ωστόσο ίσως το πιο σημαντικό να μην ειναι τόσο το ίδιο το αεροπλανοφόρο αλλα η ευκαιρία που μας δόθηκε για να δούμε ενα κομμάτι απο την καθημερινότητα των 4,500 (περίπου) ναυτικών που ζούνε και αποκαλούνε ‘σπιτι’ αυτη την εκπληκτική «κινούμενη πόλη».
Μπαίνοντας αντικρίζει κανείς τον Τζώρτζ Μπούς, εκεινη την στιγμή απλά βλέπει ένα άγαλμα του Μπούς όταν ηταν νεαρός πιλότος της Πολεμικης Αεροπορίας. Το βλέμμα πέφτει στα μαχητικά που διακρίνονται στο βάθος, κι ετσι αφήνουμε τον Τζώρτζ Μπούς και προχωράμε θαυμάζοντας τα F18… ήδη έχουμε ξεχάσει τον νεαρό πιλότο…
(Ο έλικας οταν κλείνει μας εξήγησε ο οδηγός μας, μοιάζει ακριβώς όπως και μια τρίαινα)
Ανεβήκαμε στο κατάστρωμα όπου δεξιά και αριστερά βρίσκονταν τα μαχητικά αεροσκάφη F18 (Στo αεροπλανοφόρο υπήρχαν F/A 18 Super Hornet, E2-C Hawkeye, EA-18G Growler, MH60s Knighthawk), μας υποδέχτηκε ο διοικητής του αεροπλανοφόρου Άντριου Λουαζέλ (Andrew J. Loiselle)
Μας ειπε οτι σε γενικές γραμμές υπαρχουν περίπου 75 αεροσκάφη επί του σκάφους. Εξήγησε οτι «, δεν ειναι εφικτό να απονηωθεί μόνο μια μοίρα καθώς θα πρέπει να δημιουργηθεί χώρος για προσνήωση κι έτσι αναγκαστικά πραγματοποιούνται απονηώσεις απο δύο μοίρες», κατι που σημαίνει οτι περίπου 20 αεροσκάφη βρίσκονται εκτός (οι αριθμοί δεν ειναι ακριβείς για λόγους ασφαλείας).
«Κάνω αυτο το επάγγελμα εδώ και 26 χρόνια, Όλη μου την ζωή πετάω με αυτα (και δείχνει τα μαχητικά). Έτσι, ήξερα τα πάντα απο την πλευρά του πιλότου. Μ’έστειλαν μετα για περαιτέρω εκπάιδευση και έμαθα όλα τα υπόλοιπα απο την μηχανολογική τους πλευρα.
Πριν διοικησει κανείς αυτα τα πλοία πρέπει να περάσει απο αυστηρή εκπαίδευση οπότε ένιωθα πολύ καλά προετοιμασμένος οταν ήρθε εκείνη η στιγμή.
Αλλά εξακολουθεί να είναι μια μεγάλη ευθύνη, είναι άλλωστε σαν μια μικρή πόλη. Ωστόσο δεν παύει να ειναι, κατα την γνώμη μου, η καλύτερη δουλειά που ειχα ποτέ«
Το πρώτο τέτοιου τύπου αεροπλανοφόρο μας ειπε ηταν το Νιμιτς. «Η βασική δομή ειναι ιδια με κάποιες μεγάλες διαφορές. Για παράδειγμα υπάρχει τεράστια τεχνολογική βελτίωση. Τα ηλεκτρονικά έχουν αλλάξει όπως και το κατάστρωμα πτήσης. Οι αλλαγές που έγιναν στο κατάστρωμα πτήσης, έγιναν ώστε ο τρόπος που χειριζόμαστε τα αεροσκάφη να ειναι πολυ πιο αποτελεσματικός απ’οτι ήταν πριν.»
Ο Λουαζέλ ηταν σαφής για της αποστολές που ακολουθεί το USS George H.W. Bush.
«Όταν εκπαιδευόμαστε για κάποια αποστολή, εκπαιδευόμαστε για τα πάντα. Δεν ειμαστε ποτέ εκπαιδευμένοι για μια μόνο συγκεκριμένη αποστολή, οπότε ειμαστε έτοιμοι για ο,τι θα μπορούσε ενδεχομένως να συμβεί, από τις αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας, μέχρι τις πολεμικές αποστολές. «
Με χιούμορ τόνισε οτι «Δεν ειναι σαν κάποιες ταινίες του Χόλιγουντ, που πέφτει στα χέρια του κυβερνήτη ενας ‘καφέ φάκελλος’ και δεν μπορεί να τον ανοιξει μέχρι να φτάσει στον προορισμό του!»
Συνεχίσαμε, περπατώντας, τα μάτια του Τζορτζ Μπούς (σινιορ!) μας κοιτούσαν επίμονα απο τις φωτογραφίες στους διαδρόμους, λες και το άγαλμα που προσπεράσαμε για να θαυμάσουμε τα μαχητικά ήθελε να μας πει κάτι… …
Ο Τσάρλυ Ντρέυ, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων στο αεροπλανοφόρο, μετα το κατάστρωμα πτήσης, μας έδειξε τον χώρο που δεν αναζητά να δεί κανείς.
Τον χώρο στον οποίο τρώει το πλήρωμα. Αφου κατεβήκαμε αρκετές σκάλες η μυρωδιά απο τα αμερικάνικα μπέργκερ ήταν αναπόφευκτη. Μπαίνοντας στον χώρο ειχε κανείς την αίσθηση οτι μπορεί ο Χολιγουντιανός «καφέ φάκελλος» να μην υπάρχει αλλα σίγουρα η σκηνή του εστιατορίου – δειτε τις παρακατώ φωτογραφίες – ηταν σαν απο ταινία! (Γέλασα οταν ένας απο τους ‘οδηγούς’ μας, περιέγραψε το εστιατόριο του αεροπλανοφόρου Σαρλς Ντε Γκόλ «..με τα λευκά τραπεζομάντηλα και την λίστα κρασιών! Μόνο οι Γάλλοι!». Ανταγωνισμός ακόμη και στα εστιατόρια σκέφτηκα!)
Ο Ντρέυ μας ειπε οτι αυτο το εστιατόριο ειναι 22 ώρες την ημέρα ανοιχτό, «πάντα κάποιος θα τρώει και την ίδια στιγμη που κάποιος τρώει μεσημεριανό, καποιος άλλος τρώει πρωινό. 15,000 γευματα φτιάχνονται κάθε μερα.»
Περπατώντας στους διαδρόμους (το αεροπλανοφόρο εχει μήκος 333 μέτρα σχεδόν) και ανεβοκατεβαίνοντας τις σκάλες φτάσαμε σ’ενα μικρό δωμάτιο. Εκει η πινακίδα έγραφε «George H.W Bush Tribute Room» (Δωματιο αφιερωμένο στο Τζώρτζ Μπούς).
Με την βοήθεια κάποιου ηλεκτρονικού κώδικα άνοιξε η πόρτα. Μπαίνοντας στο δωμάτιο αυτο μπορεί να δει κανείς οτι το πραγματικό μέγεθος του αεροπλανοφόρου αυτου βασίζεται ολοκληρωτικά στο παρελθόν του Τζώρτζ Μπούς, του 41ου Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών και πρώην διευθυντή της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, ο οποίος ήταν πιλότος κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου (και μάλιστα το 1944 οι Ιάπωνες κατέρριψαν το αεροσκάφος του).
Τα παράσιμα του πρώην προέδρου που βρίσκονται στις βιτρίνες του μικρού δωματίου όπως και τα μικρά κομμάτια ιστοριας (εφημερίδες, ντοκιμαντέρ, φωτογραφίες) διακοσμούν τον ‘χώρο με τον μυστικό κώδικα’. Ο Ντρέυ μιλούσε με περηφάνεια για τον πρώην πρόεδρο και την οικογένεια του, δείχνοντας μου μια φωτογραφία με όλες τις γενιές της οικογένειας Μπούς. «Ο πρώην πρόεδρος εχει γεράσει πλέον, λεέι, οπότε δεν έρχεται συχνά στο αεροπλανοφόρο, γι αυτο τον λόγο ανέλαβε κάποια απο τα καθήκοντα του η κόρη του».
Περίεργο πράγμα ο πατριωτισμός της κάθε χώρας τελικά… Σκέφτομουνα το άγάλμα στην είσοδο και τα «δικά μας αγάλματα»…
Αφήσαμε πίσω μας το δωμάτιο με τον μυστικό κώδικα και προχωρήσαμε πρός την έξοδο ανεβοκατεβαίνοντας τις γνωστές σκάλες και τους διαδρόμους με τις φωτογραφίες του Μπούς που τώρα, πρός την έξοδο, άρχισαν να παίρνουν τελικά άλλη διάσταση.
Πριν φυγουμε όμως έπρεπε να μιλήσουμε και με μια γυναίκα απο το πολυπληθες αυτο αεροπλανοφόρο κι ετσι συναντήσαμε την υπαξιωματικό Μάργκαρετ Κίθ.
Η υπαξιωματικός του ναυτικού Μαργκαρετ Κίθ έδωσε μια διαφορετική οπτική στα πράγματα όταν μας μίλησε, με χαμόγελο, για την καθημερινότητα της σε ενα πλοίο στο οποίο ειναι ενα κομμάτι της μειονότητας καθώς οι γυναίκες ειναι μόνο το 15% του πληρώματος. Η νεαρή κοπέλα (ενα μεγάλο ποσοστό του πληρώματος ειναι 18 – 25 ετών περίπου), απο το Νόρφολκ της Βιρτζίνια μας είπε οτι βρίσκει την ζωή της στο πλοίο οχι μόνο ενδιαφερουσα αλλα και απολαυστική. «Μαζί με την δουλειά μου δεν ξεχνάω να φροντίζω και τον εαυτό μου».
Σε ερώτημα μας εαν η ζωή ειναι δύσκολη για τις γυναίκες στο ναυτικό η Μάργκαρετ χωρίς κανένα δισταγμό απάντησε οτι δεν υπάρχει καμία διαφόρα και οτι η ίδια δεν εχει αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα επειδή ειναι γυναίκα.
«Βέβαια υπάρχουν περισσότεροι άντρες και ναι κάποιες φορές ειναι δύσκολο αλλα στο τέλος καταληγουμε να είμαστε φίλοι και να βοηθάμε ο ένας τον άλλο σε όλα», δήλωσε.
Η Μάργκαρετ ειναι παντρεμένη δύο χρόνια, ο σύζυγος της θα γίνει και αυτός αξιωματικός στο ναυτικό αλλα σε άλλο πλοιο καθώς στις ΗΠΑ απαγορεύεται αυστηρά ο γάμος ή ακόμη και μια σχέση μεταξύ δυο ανθρώπων του ίδιου πληρώματος. Μάλιστα ο διοικητής Λουαζεν νωρίτερα μιλώντας μας για το θέμα αναγνώρισε οτι ειναι προφανώς κατι που δεν μπορεί να αποφευχθει αλλα ειναι ένας απο τους κανόνες όχι μόνο του δικού του πληρώματος αλλα των Αμερικανικών Ενοπλων Δυνάμεων, κι ετσι αναγκαστικά ένας απο τους δύο «ερωτευμένους» – σε όλες τις περιπτώσεις – θα πρέπει να επιλέξει άλλη αποστολη…!
Πάντως η Μάργκαρετ έδειξε οτι προτιμά τους δικούς μας κανόνες!
Με την Μάργκαρετ αποχαιρετήσαμε το αεροπλανοφόρο, αλλα δεν ήμασταν οι μόνοι που φεύγαμε εκείνη την στιγμή. Η ουρά με τους περίπου 2000 αδειούχους εκλεινε την έξοδο.
ΦΩΤΟ: ONALERT
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τζορτζ Μπους ο πυρηνοκίνητος – Αμερικανικό αεροπλανοφόρο στον Πειραια