Μετά από την μεγάλη δικαστική νίκη των στρατιωτικών με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου έβαλε το θέμα για πολλούς μήνες στην “κατάψυξη”. Μετά από τις πιέσεις των Ενώσεων Στρατιωτικών ,της ΠΟΕΣ ,των απόστρατων και ενόψει εκλογών βεβαίως, αναγκάστηκε να δώσει το 50% έστω όσων όφειλε.
Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου κάποιοι στρατιωτικοί προφανώς ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ πιστεύοντας ότι ενοούσαν όσα έλεγαν για “άμεση αποκατάσταση” των στρατιωτικών . Η δικαιολογία των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές η οποία κράτησε επί επτάμηνο μπορεί να ακουγόταν πειστική ,αλλά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα ακόμη “πάγωμα” για τη λύση των μισθολογικών θεμάτων των στρατιωτικών.
Όταν επιτέλους οι διαπραγματεύσεις τελείωσαν η κυβέρνηση παραιτήθηκε και πάμε σε νέες εκλογές! Με απλά λόγια όλα παραμένουν … στην κατάψυξη.
Ένα στράτευμα “παγωμένο” έτσι κι αλλιώς από τον τροπο που το αντιμετώπισαν διαδοχικές κυβερνήσεις από το 2009 ως σήμερα μοιάζει να μην έχει να περιμένει τίποτα από τις εκλογές που έρχονται. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμά τους. Οι άνθρωποι των Ενόπλων Δυνάμεων μαζί με τις περισσότερες επαγγελματικές τάξεις βλέπουν …τις κάλπες να στήνονται και να ξεστήνονται, αλλά τίποτα απολύτως να μην αλλάζει προς το καλύτερο ,έστω και ελάχιστα για τις ζωές τους.
Για να είμαστε ρεαλιστές και πρακτικοί: οι στρατιωτικοί και οι Ένοπλες Δυνάμεις θα αναγκαστούν να κάνουν κι άλλη υπομονή! Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα οι όποιες ελπίδες τους έχουν απομείνει για κάτι καλύτερο θα επαληθευτούν. Ακόμη κι αν όλα πάνε καλά στις εκλογές που έρχονται και γρήγορα σχηματιστεί κυβέρνηση ,αυτοδύναμη ή κυβέρνηση συνεργασίας,τίποτα δεν δείχνει ότι θα έχει στις προτεραιότητές της τα θέματα των ΕΔ. Όπως περίτρανα έχει αποδειχτεί στα χρόνια της κρίσης το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας εξακολουθούν να διακατέχονται από ανεξήγητα “αντιμιλιταριστικά” σύνδρομα. Το ζήσαμε επί δεξιάς “γαλάζιας” και “πράσινης” το διαπιστώσαμε και επί “κατά δήλωσή της” αριστεράς κυβέρνησης. Οι ΕΔ για τα πολιτικά κόμματα είναι πολύ χρήσιμες για να καλύπτουν τις ανεπάρκειες του υπόλοιπου κρατικού τομέα αλλά πολύ…ενοχλητικές όταν κάποιοι τολμούν να ζητήσουν αυτά που τους αναλογούν.
Αυτό που θα πρέπει να καταλάβουν όσοι διεκδικούν την ψήφο μας -και την ψήφο των στρατιωτικών- είναι ότι αν συνεχίσουν την ίδια τακτική ρισκάρουν σοβαρά να “παγώσουν” μια και καλή και την εύρυθμη λειτουργία των ΕΔ.