Η επέκταση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση των στρατιωτικών στα 58 έτη μπορεί να διασφαλίζει τους ανώτατους αξιωματικούς από τις “μη επιθυμητές” αποστρατείες. Όμως δημιουργεί έναν μεγάλο κίνδυνο που ήδη είναι υπαρκτός στις Ένοπλες Δυνάμεις. Την ανεξέλεγκτη “γήρανση” του στρατεύματος!
Το πρόβλημα έχει “χτυπήσει” ακόμη και τις Ειδικές Δυνάμεις και χρειάστηκε η πρόσληψη ΟΒΑ για να “κατέβει” ο υψηλός μέσος όρος ηλικίας. Φαίνεται ότι αυτός ο κίνδυνος δεν έχει γίνει κατανοητός και από την ηγεσία του στρατεύματος που όχι μόνο αποδέχεται ρυθμίσεις όπως αυτή του συνταξιοδοτικού ορίου ηλικίας στα 58, αλλά φέρεται να είναι και εμπνευστής αυτών των σχεδίων.
Με ύποπτη επιμονή οι δανειστές της χώρας από την αρχή της κρίσης είχαν εστιάσει στις δήθεν “πρόωρες” συντάξεις των στρατιωτικών. Μπορεί να υπήρχαν κάποια περιθώρια για την αποφυγή υπερβολών ,αλλά σε γενικές γραμμές με τον τρόπο που είναι δομημένες οι ελληνικές ΕΔ πρέπει να είναι κάποιος αφελής για να μιλά για γενικευμένο καθεστώς “πρόωρων συνταξιοδοτήσεων”! Η φύση της δουλειάς των στρατιωτικών επιβάλλει στις περισσότερες περιπτώσεις την έξοδό τους από το στράτευμα. Κι αυτό δεν αφορά μόνο σ΄ αυτούς που φεύγουν αλλά και σ΄ αυτούς που μένουν. Κυρίως τους δεύτερους.
Ο πρόεδρος της ΕΑΑΝ Σπύρος Περβαινάς είχε επισημάνει σε άρθρο του στη Δημοκρατία:
“• Με την αύξηση της ηλικίας θα συσσωρευτεί το μεγαλύτερο ποσοστό του Στρατεύματος στον ανώτατο κατά κατηγορία βαθμό. Αυτό ενδεχομένως απαιτήσει αύξηση του χρόνου παραμονής σε κάθε βαθμό, (ώστε να κατανεμηθεί ο επιπλέον χρόνος σε όλους τους βαθμούς. Μέτρο που θα επιφέρει και ένα άλλο αποτέλεσμα, τη γήρανση του Στρατεύματος, που θα έχει επίπτωση ακόμη και στην ηλικία της Ηγεσίας.
• Σε πολλές ειδικότητες και κατηγορίες είναι αδύνατη η κανονική υπηρεσία σε τέτοια ηλικία, όπως στους πιλότους, στους υπηρετούντες σε πλοία, τεθωρακισμένα. Ειδικές Δυνάμεις κλπ.
• Πολλοί, ειδικά οι παλαιότεροι, έχουν εισέλθει στις Ε.Δ. σε ηλικία περί τα 17 έτη, άρα στα 58 θα έχουν προϋπηρεσία 41 ετών. Αυτή η ιδιαιτερότητα στις Ε.Δ., σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε άλλους τομείς εργασίας, οφείλεται στο ότι εισέρχονται στην αγορά εργασίας από την κατάταξή τους στις παραγωγικές σχολές και η εργασία τους είναι αδιάλειπτη.
• Τα στελέχη των Ε.Δ. είναι οι μοναδικοί εργαζόμενοι στο Δημόσιο που κρίνονται τακτικά, και μάλιστα με πολύ αυστηρά κριτήρια. Αυτό επιφέρει σε πολλές περιπτώσεις την αποστρατεία τους πολύ πριν από τη φυσιολογική ολοκλήρωση της σταδιοδρομίας τους. Στις περιπτώσεις αυτές δεν θα ισχύει το 58ο έτος της ηλικίας, επομένως αυτοί που θα έχουν δυσμενείς κρίσεις θα μπορούν να αποστρατευτούν σε μικρότερη ηλικία, προφανώς χωρίς οικονομικές επιπτώσεις, γιατί θα αποστρατεύονται ενάντια στη θέλησή τους. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει παράκαμψη του ηλικιακού ορίου, γιατί κάποιος που θα θέλει να φύγει θα προκαλέσει την αναγκαστική του αποστρατεία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
• Επειδή τα τελευταία χρόνια υπάρχει ισοζύγιο στην είσοδο και έξοδο των στελεχών στις Ε.Δ., η επιμήκυνση της ηλικίας θα επιφέρει την αναστολή εισόδου νέων στελεχών, με αποτέλεσμα κάποτε να έχουμε έναν γηρασμένο στρατό.
Πιστεύω ότι το όλο εγχείρημα απαιτεί σχολαστική μελέτη, και, κατά τη γνώμη μου, η παραμονή των στελεχών στις ΕΔ, δεν θα πρέπει να βασίζεται μόνο σε αντικίνητρα για να μην παραιτούνται, αλλά και σε ισχυρά κίνητρα παραμονής τους που, νομοτελειακά, θα έχουν μικρό, ή καθόλου, οικονομικό κόστος”.
Όλα αυτά δεν τα ΄χουν σκεφτεί όσοι επιμένουν να αποδέχονται προτάσεις που οδηγούν σε μετατροπή του στρατεύματος σε …γηροκομείο;
