ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ: Το ημερολόγιο ενός Γερμανού στρατιώτη. Ο θρίαμβος του Κόκκινου Στρατού

Το γιγαντιαίο μνημείο:«Η Μητέρα Πατρίδα Καλεί σε Αγώνα», γνωστό και ως το άγαλμα της Μάνας Πατρίδας, βρίσκεται στην κορυφή του λόφου-μνημείου Μαμάγιεφ, προς τιμή των πεσόντων στη Μάχη του Στάλινγκραντ κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, στη ρωσική πόλη Βόλγογκραντ, πρώην Στάλινγκραντ,   30 Ιανουαρίου 2013. Στο πλαίσιο της αναβίωσης του αισθήματος εθνικής υπερηφάνειας και της υπενθύμισης του ρόλου της ως παγκόσμια δύναμη, η  Ρωσία αυτό το Σαββατοκύριακο τιμά και θυμάται τη νίκη του Κόκκινου Στρατού επί των γερμανικών  στρατιωτικών δυνάμεων εισβολής, σε μια από τις πιο αιματηρές μάχης της ανθρώπινης ιστορίας. Φωτό: AFP/East  News 

Η πολεμική επιχείρηση αυτή, που το όνομά της ξέρουν όλα τα παιδιά της Ρωσίας, διήρκησε από τις 17 Ιουλίου 1942 έως τις 2 Φεβρουαρίου 1943. Τα θύματα και από τις δύο πλευρές έφτασαν τα  2 εκατομμύρια. Ήταν η τελευταία προσπάθεια των γερμανών ναζιστών να περάσουν τα νερά του Βόλγα, για να αρχίσουν την πολιορκία της Μόσχας. Όμως η ανδρεία των σοβιετικών στρατιωτών δεν επέτρεψε τα σχέδια γερμανών να γίνουν πραγματικότητα. Μάλιστα όλες οι τεράστιες ναζιστικές δυνάμεις, που έπλεξαν στην επιχείρηση αυτή, εξουδετερώθηκαν ή αιχμαλώθηκαν από το σοβιετικό στρατό.

Ενδεικτικό είναι το ημερολόγιο ενός γερμανού στρατιώτη, ο οποίος το 1953 (μετά την αιχμαλωσία του) κατόρθωσε να επιστρέψει στη Γερμανία: 

«1η Οκτωβρίου 1942. Το τάγμα μας βρίσκεται στην όχθη του Βόλγα. Έχουμε να διασχίσουμε  ακόμα 500 μέτρα, και θα είμαστε εκεί. Αύριο θα βρισκόμαστε στην άλλη όχθη του ποταμού, και ο πόλεμος θα έχει τελειώσει».

«3η Οκτωβρίου. Πολύ ισχυρή αντίσταση, δεν μπορούμε να περάσουμε αυτά τα 500 μέτρα. Βρισκόμαστε δίπλα από ένα  ασανσέρ σιτηρών ».

«6η Οκτωβρίου. Καταραμένο ασανσέρ! Είναι αδύνατο να το πλησιάσουμε. Οι απώλειες μας ξεπέρασαν το 30%».

«10η Οκτωβρίου. Από πού έρχονται αυτοί οι ρώσοι; Το ασανσέρ πια δεν υπάρχει, αλλά κάθε φορά που πλησιάζουμε τη θέση όπου που βρισκόταν, αρχίζουν τα πυρά, τα οποία θαρρείς πως έρχονται κάτω από τη γη».

«15η Οκτωβρίου. Επιτέλους, έχουμε περάσει το ασανσέρ. Από το τάγμα μας έμειναν μόνο 100 άτομα».Και λίγες γραμμές πιο κάτω:«Αποφάνθηκε, ότι το ασανσέρ το προστάτευαν… 18 ρώσοι, βρήκαμε 18 σορούς. Και αυτούς τους 18, δεν μπορούσε να νικήσει μισό μήνα ολόκληρο το τάγμα μας…».

Ανάλογα περιστατικά ανδρείας υπήρξαν πολλά εκείνες τις ημέρες. Σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες, σε όλοκληρες περιοχές της πόλης μετά από την επιχείρηση, τα πόδια των πολιτών δεν έβρισκαν ελεύθερη σπιθαμή γης καθώς τα πτώματα θύμιζαν σορούς.  
Γι’αυτό μετά τον πόλεμο δίπλα στην πόλη, σ’ένα ψηλό λόφο στην όχθη του ποταμού Βόλγα εγκαταστάθηκε το μεγαλύτερο μνημείο στη μνήμη των σοβιετικών στρατιωτών που πολεμούσαν στο Δέυτερο Παγκόσμιο Πόλεμο: το άγαλμα της Μητέρας Πατρίδας. Το άγαλμα αυτό ύψους 85 μέτρων, που φτιάχτηκε την περίοδο 1959-1967 και αναπαριστάνει τη γυναίκα με το ξίφος στο χέρι της, μέχρι σήμερα παραμένει το πιο εντυπωσιακό μνημείο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ωστόσο το άγαλμα της Μητέρας-Πατρίδας αποτελεί μόνο την «πυραμίδα» του συγκροτήματος του αναμνηστικού μουσείου του Πολέμου στο Βολγογκράντ. Μέχρι σήμερα στα τείχη αυτού του μουσείου, όπως και στη λεγόμενη «Αίθουσα της δόξας» ήταν γραμμένα μόνο 15 χιλιάδες ονόματα των στρατιωτών, που έπεσαν κατά την επιχείρηση αυτή. 

Η ΡΩΣΙΑ ΤΩΡΑ