Οι στρατιωτικοί όπως και όλοι οι πολίτες της χώρας παρακολουθούν τις πολιτικές εξελίξεις που ενδέχεται να οδηγήσουν ακόμη και σε εκλογές με ανάμικτα συναισθήματα. Η αγωνία την επιβίωσης κυριαρχεί . Οι στρατιωτικοί που υποτίθεται ότι τουλάχιστον αυτό το είχαν εξασφαλισμένο έχουν βρεθεί σε μια πρωτόγνωρη και εξαιρετικά δύσκολη θέση. Όχι ότι η πλειοψηφία των στρατιωτικών υπήρξε ποτέ καλοπληρωμένη. Το αντίθετο. Τουλάχιστον όμως είχε να πληρώσει τους λογαριασμούς του μήνα. Αυτό πια δεν είναι δεδομένο για ένα πολύ μεγάλο αριθμό νοικοκυριών στρατιωτικών. Δεν πρόκειται ούτε για υπερβολή,ούτε για λαϊκισμό. Πρόκειται για την πραγματικότητα την οποία η κυβέρνηση και το οικονομικό επιτελείο αρνείται να δει.
Οι ραγδαίες εξελίξεις που προέκυψαν από την ανακοίνωση του “λουκέτου” στην ΕΡΤ ,είναι λογικό να έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον στις τάξεις των στρατιωτικών.
Η μεγάλη και δοκιμαζόμενη πλειοψηφία ζει στην λογική “μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα”. Η ενδεχόμενη προσφυγή στις κάλπες τουλάχιστον θα καθυστερήσει τα όσα η σημερινή κυβέρνηση έχει έτοιμα να προωθήσει για τους στρατιωτικούς. 165 εκατομμύρια ευρώ περικοπές στην μισθοδοσία μέσα στο 2014. Η εκλογική αναμέτρηση ίσως να προκαλέσει μια πιο “ζωηρή” συζήτηση για τα θέματα των στρατιωτικών ,όπως θέλουν να ελπίζουν κάποιοι και ίσως η όποια κυβέρνηση προκύψει να αντιμετωπίσει με περισσότερη λογική τον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων. Το λένε, το ελπίζουν δεν το πολυπιστεύουν.
Η απογοήτευση είναι διάχυτη. Όχι χωρίς αιτία. Η υπόθεση της ΕΡΤ έδειξε ότι μεγάλες αποφάσεις ,θετικές και αρνητικές λαμβάνονται με εξαιρετική προχιερότητα , χωρίς προετοιμασία και σχεδιασμό και όταν η έλλειψη όλων αυτών προκαλεί αδιέξοδα, τότε η αντιμετώπιση είναι καθαρά “επικοινωνιακή” . Κανείς δεν ασχολείται με την ουσία του θέματος . Του όποιου θέματος έχει προκύψει αυτά τα τέσσερα χρόνια της κρίσης.
Οι στρατιωτικοί υπήρξαν από τα πρώτα “πειραματόζωα” αυτής της απαράδεκτης παράλογης πολιτικής. Παρουσιάστηκαν και αυτοί ως “ιερές αγελάδες” τις οποίες “άρμεξαν”. Κι επειδή δεν θεωρούν ότι πήραν αυτό που περίμεναν, ετοιμάζουν τη σφαγή τους.
Οι στρατιωτικοί ως πειθαρχημένοι πολίτες αναγνωρίζουν το ρίσκο μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης η οποία αναμένεται -αν προκύψει- να έχει τεράστια πόλωση. Την οποία επιδιώκει η κυβέρνηση. Όπως και όλοι οι πολίτες δεν μπορούν να είναι εκείνοι που θα αποφασίσουν για κάλπες ή όχι αλλά είναι σίγουρο ότι ως “εκλογικό σώμα” οι στρατιωτικοί έχουν αλλάξει πολύ . Οι “δεδομένοι” έχουν γίνει “θυμωμένοι” , “απογοητευμένοι” ή “συνειδητοποιημένοι”.
Υπάρχουν βέβαια και οι λίγοι,ελάχιστοι οι οποίοι μη έχοντας να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα επιβίωσης που προαναφέραμε ασχολούνται με το θέμα των εκλογών με άλλο τρόπο: ως πιθανοί υποψήφιοι κομμάτων. Η κατηγορία αυτή περιλαμβάνει σχεδόν αποκλειστικά απόστρατους που αν και για πάρα πολλά χρόνια -όταν όλα πήγαιναν καλά- ήταν “εξαφανισμένοι” , τώρα βλέπουν την κρίση που βιώνουν οι εν ενεργεία αλλά και οι περισσότεροι απόστρατοι ως μια καλή ευκαιρία για να “ράψουν κοστούμι πολιτικό”. Όπου να΄ναι. Είναι βέβαια εξίσου εκτός πραγματικότητας όπως και οι “κανονικοί” πολιτικοί που τους χρησιμοποιούν με την θέλησή τους.