Πάμε σ΄ ένα «στρατό ανωτάτων»; Το όριο των 58 ετών για σύνταξη και τα πραγματικά προβλήματα των ΕΔ

Η “ρύθμιση” για το όριο των 58 ετών προκειμένου στρατιωτικοί να συνταξιοδοτούνται εξασφαλίζει κατά τον ΥΕΘΑ Πάνο Καμμένο αλλά και την ηγεσία του ΓΕΕΘΑ , ότι ουδείς θα αποστρατεύεται χωρίς τη θέληση του. Η “ρύθμιση” επί της ουσίας “προστατεύει” κυρίως τους ανώτατους αξιωματικούς. Είναι αυτό το βασικό πρόβλημα των Ενόπλων Δυνάμεων;

Δεν είναι αρνητικό τουλάχιστον σε επίπεδο προθέσεων να υπάρξει ένα “δίχτυ ασφαλείας” για τους ανώτατους. Από την άλλη υπάρχουν ερωτήματα για το πως θα αξιοποιούνται όλοι αυτοί οι ανώτατοι . Σε ποιες θέσεις θα μπορούν να τοποθετηθούν για να αποδίδουν έργο και πως θα δεχτούν το “προσπέρασμά” τους από νεώτερους συναδέλφους τους.

Τα μεγάλα προβλήματα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων δεν βρίσκονται στο επίπεδο των ανωτάτων. Η λεγόμενη “ραχοκοκκαλιά” του στρατεύματος ,τα μεσαία και χαμηλόβαθμα στελέχη είναι αυτά που υποφέρουν κυρίως από τις επιπτώσεις της κρίσης και την οικονομική ανέχεια. Και κατά τη γνώμη μας εκεί θα πρέπει να επικεντρωθεί το ενδιαφέρον της πολιτική και στρατιωτικής ηγεσίας. Σ΄ αυτούς που καθημερινά “τρέχουν” το έργο των Ενόπλων Δυνάμεων.

Είναι πασιφανές ότι οι απαιτήσεις των δανειστών για νέες περικοπές στις Ένοπλες Δυνάμεις δεν θα σταματήσουν. Ο στόχος είναι δεδομένος: μικρότερος στρατός -σε πραγματικούς αριθμούς- μετατροπή του εθνικού στρατού σε μια “ευρωπαϊκή δύναμη” της τάξεως των 30.000 ,με όσο το δυνατόν “φθηνότερους εργαζόμενους στρατιωτικούς”. Συνεπώς το να επικεντρώνεται η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία στην “προστασία” των ανωτάτων δεν είναι το ζητούμενο. Οι άδικες αποστρατείες από τις οποίες θα προστατευθούν με το ηλικιακό όριο των 58 ετών μπορούν να καταπολεμηθούν με απλό τρόπο: την αξιοκρατία στις κρίσεις.

Εκεί που θα πρέπει να επικεντρωθεί ο Πάνος Καμμένος και ο επόμενος Α/ΓΕΕΘΑ ,είναι σε μία σειρά μέτρων που πολλές φορές έχουν ανακοινωθεί ,αλλά ποτέ δεν έχουν υλοποιηθεί. Η λύση του στεγαστικού προβλήματος -όσο αυτό είναι δυνατό- η προστασία πάση θυσία των έτσι κι αλλιώς πενιχρών εισοδημάτων τους, η βελτίωση του τρόπου και των κριτηρίων μεταθέσεων και τοποθετήσεων κι άλλα πολλά είναι αυτά που κυριολεκτικά “καίνε” την συντριπτική πλειοψηφία των μάχιμων στρατιωτικών.

Δεν είναι λοιπόν το κυρίαρχο η “προστασία” των ανωτάτων . Οι οποίοι φθάνοντας στα υψηλότερα πατώματα της ιεραρχίας θα “στριμόχνωνται” σε γραφεία και υπηρεσίες άνευ σημασίας,μόνο και μόνο για να παραμείνουν ένα ή δύο ακόμη χρόνια στην ενέργεια. Πολλοί δεν θα το επιθυμούν κιόλας. Δεν πρέπει να είναι ο στόχος μας η δημιουργία ενός στρατού ανωτάτων. Χρειαζόμαστε έναν στρατό απολύτως μάχιμο ,ευέλικτο και αποτελεσματικό. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος μας.