(Τα παρακάτω αποτελούν μυθοπλασία και ουδεμία σχέση έχουν με υπαρκτά πρόσωπα, κυβερνήσεις, κράτη ή συνδικάτα.)
Είχαν περάσει ήδη 50 ημέρες από τότε που η βουλή υπερψήφισε την νέα περικοπή των μισθών τους. Το συνδικάτο γνώριζε πολύ καλά ότι απομένουν δέκα ημερολογιακές ημέρες για να προσβάλουν το νέο νόμο με προσφυγή στο ανώτατο δικαστικό συμβούλιο της χώρας. Το ίδιο γνώριζε ακόμη καλύτερα η κυβέρνηση και φαίνεται να είχε προετοιμαστεί πολύ καλά αυτή τη φορά, ενεργοποιώντας τους σκοτεινούς μηχανισμούς του παρακράτους.
Η συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου του συνδικάτου ορίστηκε εκτάκτως στις 18:00 με ένα, μοναδικό και κρίσιμο θέμα: την νομική προσβολή ή όχι του νέου νόμου. Οι 15 σύμβουλοι κατέφθασαν έγκυρα. Ο Πρόεδρος έλαβε το λόγο κι αφού ανέλυσε όλο το ιστορικό της υπόθεσης, πρότεινε την προσφυγή του συνδικάτου στο ανώτατο συμβούλιο του κράτους. Το δίκιο ήταν με το μέρος των εργαζομένων του κλάδου και η απόφαση των περικοπών σίγουρα θα κρινόταν παράνομη. Η κυβέρνηση υπολόγιζε να εξασφαλίσει κοντά στα 450 εκατομμύρια ευρώ με τις νέες περικοπές. 450 εκατομμύρια ευρώ που ουσιαστικά κρέμονταν από μια ψηφοφορία 15 ανθρώπων. Με 8 «ΝΑΙ» οι εργαζόμενοι θα γλίτωναν τις περικοπές. Με 8 «ΟΧΙ» οι περικοπές θα ήταν γεγονός.
Ήδη η κυβέρνηση μέσω των «ανθρώπων» της είχε προσεγγίσει τους οχτώ του Διοικητικού Συμβουλίου. Ήξερε ποιους προσέγγιζε. Τους πιο επιρρεπείς από τους 15, τους πιο μικρόψυχους, αυτούς που είχαν ανάγκη τα χρήματα όσο κανείς άλλος από τους 15. Τους προσέφεραν κάτω από το τραπέζι από 100.000 ευρώ τον καθένα. Όλους, εκτός από τον όγδοο, που έκανε τον δύσκολο. Εκείνου του προσέφεραν 300.000 ευρώ. Με ένα εκατομμύριο ευρώ η κυβέρνηση θα γλίτωνε 449 εκατομμύρια!
Η ώρα της ψηφοφορίας έφτασε. Οι 7 ψήφισαν «ΝΑΙ», οι υπόλοιποι 7 «ΟΧΙ». Και οι εφτά που καταψήφισαν μίλησαν για χαμένη υπόθεση και πεταμένα στους δικηγόρους λεφτά. Ήταν η σειρά του δέκατου πέμπτου να ψηφίσει. Του δύσκολου, που ένα του «ΟΧΙ» όμως θα του έλυνε τα δυσβάσταχτα οικονομικά προβλήματα της οικογένειάς του. Σιωπηλός, ακίνητος, άφησε κάποια δευτερόλεπτα να χαθούν. Με τρεμάμενη φωνή σηκώθηκε αργά. Ψέλλισε «απών» και βιάστηκε να φύγει……
Επχίας (ΠΖ) Β. Β.