Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
Είναι παράδοξο αλλά και εξοργιστικό να διαβάζεις μηνύματα που ζητάνε “να απολυθούν οι ΕΜΘ”, που υποστηρίζουν “όλα τα ΟΠΥ είναι άχρηστα να φύγουν”, “έξω οι ΕΠΟΠ” και άλλα σχετικά, με αφορμή την αποκάλυψη του Onalert για τις απολύσεις των ΕΜΘ. Η “κολοκυθιά” της διχόνοιας “παίζεται” για τα καλά από κάποιους εντός Ενόπλων Δυνάμεων αλλά κυρίως έξω απ΄ αυτές.
Είναι αδιανόητες τέτοιες γενικεύσεις. Ανεπίτρεπτες. Προκαλούν τεράστια στις Ένοπλες Δυνάμεις σε μία εποχή που έχει γίνει κατανοητό από την ίδια τη ζωή ότι “δεν περισσεύει ούτε ένας”. Όχι δεν είναι “όλοι άχρηστοι” . Ούτε οι ΕΜΘ, ούτε οι ΕΠΟΠ ,ούτε κανείς άλλος στις Ένοπλες Δυνάμεις. Όλοι έχουν να προσφέρουν και όσοι δεν αποδίδουν όπως πρέπει μπορούν να πιεστούν για να το πράξουν κι όχι να πεταχτουν στο δρόμο, όπως χαιρέκακα ζητούν κάποιοι πιστεύοντας ότι …είναι ασφαλείς και δεν κινδυνεύουν!
Δυστυχώς πρέπει όλοι να συμβιβαστούν με την ιδέα πως αν το θέμα των απολύσεων στις Ένοπλες Δυνάμεις επιβληθεί όπως πάει να επιβληθεί κανείς μα κανείς δεν πρέπει να είναι σιγουρος για το αύριο. Πρέπει να καταλάβουν ότι αυτή τη περίοδο που είναι άγνωστο ποσο θα διαρκέσει έχουν να κάνουν με τον πιο αναξιόπιστο εργοδότη: το ελληνικό κράτος που έχει παραχωρήσει τη διοίκησή του στην τρόϊκα. Ποιος θα πίστευε πριν από πέντε χρόνια ότι θα υπήρχαν τέτοιες περικοπές στους μισθούς των εργαζομένων σε ιδιωτικο και δημόσιο τομέα; Ποιος πίστευε ότι θα μιλούσαμε για απολύσεις στο δημόσιο ακόμη και στις Ένοπλες Δυνάμεις; Ποιος πίστευε ότι το κράτος με το οποίο ο κάθε εργαζόμενος που ξεκινούσε να δουλεύει για αυτό θα αθετούσε τόσο ξεδιάντροπα το “συμβόλαιο” που είχε υπογράψει μαζί του.
Ασφαλώς και ήταν και είναι απαραίτητες διορθώσεις και ανατροπές στη λειτουργία του που έχουν να κανουν και με τους μισθούς που κάποιοι έπαιρναν. Είναι δεδομένο ότι θα μπορούσαν να γίνουν ανακατανομές προσωπικού σ΄ όλο το δημόσιο τομέα σε πολλούς τομείς του οποίου ακόμη και σήμερα υπάρχουν τεράστια κενά και προβλήματα.
Πλέον όμως κανείς δεν πιστεύει ότι στόχος των παρεμβάσεων είναι ο εξορθολογισμός και η διόρθωση. Είναι σαφές ότι στόχος είναι η διάλυση.
Ας αφήσουμε λοιπόν όλοι στην άκρη και ειδικά όσοι υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις την “κολοκυθιά” της διχόνοιας. Ας πάψουμε να αντιμετωπιζουμε το ζήτημα της κρίσης με τη λογική “γιατί να απολυθώ εγώ κι όχι ο δίπλα”; Γιατί είναι ξεκάθαρο ότι μετά τον διπλανό είναι η σειρά μας.
Στόχος είναι να φτιάξουμε κράτος κι όχι να το διαλύσουμε.