Διαβάστε όλη τη μήνυση:
ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
κ.κ. Ιωάννη Τέντε
ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ- ΜΗΝΥΣΗ
Του Παναγιώτη Σταμάτη του Δημητρίου, Πλωτάρχη του Πολεμικού Ναυτικού ε.α. κατοίκου Αθηνών, οδός Κομνηνών, αρ.48.
ΚΑΤΑ
ΠΑΝΤΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ – συμμετόχου και εμπλεκομένου, διά κοινής δράσης και κοινού δόλου, αρμοδίου υπηρεσιακού παράγοντος και εξωθεσμικού τοιούτου συναυτουργού ή ηθικού αυτουργού.
Αξιότιμε κ. Εισαγγελεύ,
Είμαι συνταξιούχος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, και αποστρατεύτηκα αυτεπαγγέλτως-συνταξιοδοτήθηκα το έτος 2012, σύμφωνα με τις ισχύουσες τότε συνταξιοδοτικές διατάξεις του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων, οι συνεχείς μειώσεις στις συντάξεις η κατάργηση των επιδομάτων αδείας Χριστουγέννων και Πάσχα, με έχουν κάνει να περιέλθω στην κατάσταση της αναξιοπρεπούς διαβίωσης.
Οι μηνιαίες συντάξιμες αποδοχές μου, μειώθηκαν δραματικά στη συνέχεια, με μια σειρά αντισυνταγματικών νομοθετικών και διοικητικών πράξεων του διευθυντού του Γ.Λ.Κ., Με την υπ αριθ. 0164926/2012 από 22-01-2013 Πράξη-Απόφαση του Διευθυντού της Διεύθυνσης Κανονισμού και Εντολής Πληρωμής Στρατιωτικών και Πολεμικών Συντάξεων της Γενικής Διεύθυνσης Συντάξεων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, μου επιβλήθηκαν και νέες άδικες, αλλά και αντισυνταγματικές περικοπές στην ήδη πενιχρά σύνταξη μου, που προσδιορίστηκε με την υπ αριθμ. 29359/2012 από 11-09-2012 κοινή Πράξη-Απόφαση των συναρμοδίων Διευθυντών της 44ης και 46ης Διεύθυνσης Μισθών και Συντάξεων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, κατ εφαρμογή των διατάξεων του Ν.4093/2012 (Α-222) και των υπ αριθ. α).-2/83408/0022/14-11-2012 και β). 2/85127/0022/22-11-2012 εξουσιοδοτικών αυτού Αποφάσεων, του αρμόδιου Αναπληρωτή-Υπουργού-Οικονομικών.
Λόγω των μειώσεων που επέρχονται σε ΟΛΑ τα ειδικά μισθολόγια, η εφαρμογή των περικοπών στους συνταξιούχους που οι συντάξιμες αποδοχές τους προκύπτουν από τα λεγόμενα «ειδικά» μισθολόγια αφορά το σύνολο των κατηγοριών και δεν έχει εφαρμογή μόνο σε στρατιωτικούς συνταξιούχους. Όμως το μέγεθος των περικοπών στους στρατιωτικούς συνταξιούχους είναι κατά την άποψή μου πολύ σημαντικές και σαφώς μεγαλύτερες των λοιπών «ειδικών» μισθολογίων, λόγω των μεγάλων μειώσεων στους βασικούς μισθούς-κυρίως- αλλά και στα λοιπά επιδόματα των εν ενεργεία στρατιωτικών. Αν αθροιστούν οι παραπάνω επιβαρύνσεις προκύπτει ότι η μείωση των εισοδημάτων ενός συνταξιούχου στρατιωτικού ηλικίας κάτω των 55 ετών με μια ιδιόκτητη κατοικία αγγίζει το 50% σε σχέση με τα προ του μνημονίου δεδομένα του έτους 2009. Αυτό απλά σημαίνει εξαθλίωση και εξόντωση με τις παρακάτω αποφάσεις σας όπως:
α. Κατάργηση Επιδομάτων Χριστουγέννων, Πάσχα και Αδείας
β. Μείωση για πολλοστή φορά των συντάξεων
γ. Αναδρομική παρακράτηση των μειώσεων των Συντάξεων από 1-8 -2012.
Η βίαιη, καταχρηστική, και παράνομη πράξη, της «υπεξαίρεσης των ανταποδοτικών εισφορών», όπως είναι και οι συντάξεις μας, είναι πράξη ποινικά κολάσιμη. Tα λεξικά της ελληνικής γλώσσας ορίζουν την «υπεξαίρεση» ως «έγκλημα κατά της ιδιοκτησίας σε βαθμό πλημμελήματος ή και κακουργήματος, το οποίο συνίσταται στην παράνομη ιδιοποίηση ξένου πράγματος υπό προσώπου διακατέχοντος αυτό προς φύλαξιν».
H ηθική και νομική αποτίμηση της υπεξαίρεσης είναι ίδια με αυτήν της κλοπής, λωποδυσίας, διαρπαγής, λαθροχειρίας.
Υπάρχουν δύο (2) ειδών συντάξεις που παρέχει το κράτος:
Α. Oι «προνοιακές», χορηγούμενες ως ενίσχυση από το κρατικό ταμείο (από το κοινωνικό χρήμα) σε οικονομικά ασθενείς πληθυσμιακές ομάδες (π.χ. συντάξεις του OΓA).
Β. Kαι αυτές που παρέχονται ως ανταπόδοση εισφορών, επιβεβλημένων στον εργαζόμενο από το ίδιο το κράτος (κρατήσεις από τον μισθό υποχρεωτικές βάσει νόμου).
Στην περίπτωση των ανταποδοτικών εισφορών το κράτος λειτουργεί ως ασφαλιστικός ή τραπεζικός οργανισμός:
Συλλέγει τις εισφορές για να τις αξιοποιήσει αναπαραγωγικά (να τις τοκίσει, να τις επενδύσει), ώστε, όταν ο εργαζόμενος φτάσει στην ηλικία να αποσυρθεί από την ενεργό υπηρεσία, οι αξιοποιημένες καταβολές του χρήματά του (αμοιβές δεκαετιών δουλειάς, κόπου, ικανοτήτων, επιμέλειας, συνέπειας, δημιουργικών πρωτοβουλιών) να του ανταποδίδονται για να του εξασφαλίσουν αξιοπρεπή συνέχιση του βίου και τέλη του βίου.
H ανάληψη από το κράτος αυτού του ρόλου συνιστά κατάκτηση κοινωνική, καίριο επίτευγμα πολιτισμού και ανθρωπιάς, γιατί ο μόχθος του εργαζόμενου δεν αφήνεται να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από την κερδοσκοπία ασφαλιστικών εταιρειών και Tραπεζών.
Όμως το καθεστώς της κομματοκρατίας, θεμελιωμένο στο «πελατειακό σύστημα» και στον παρασιτισμό, δεν σεβάστηκε, σχεδόν ποτέ, τις ασφαλιστικές εισφορές των λειτουργών του και τους οργανισμούς διαχείρισής τους.
Oι λειτουργοί του κράτους ήταν πάντοτε εξαρτημένοι από τα κόμματα τα κόμματα τους διόριζαν, τα κόμματα τους εξασφάλιζαν προαγωγή, ευνοϊκές μεταθέσεις, αμνήστευση ανικανότητας ή αχρειότητας. Λογάριαζαν πάντοτε τους εργαζόμενους στο δημόσιο εξαγορασμένη πελατεία τους, πλεμπάγια υποτελή στην ασύδοτη εξουσία τους, γιατί λοιπόν να σεβαστούν τις αποταμιεύσεις τους; Έτσι, όταν τα έσοδα του κράτους δεν επαρκούσαν για τα έξοδα των επαγγελματιών της εξουσίας (την εξαγορά ψήφων και συνειδήσεων, την κομματική προπαγάνδα και διαφήμιση, την απληστία της κομματικής καμαρίλας), τότε κάθε κυβέρνηση λεηλατούσε, αυτονόητα και αδιάντροπα, τις κατατεθειμένες, ανταποδοτικές εισφορές των κρατικών λειτουργών, τα ασφαλιστικά τους ταμεία.
Με την από 12-11-2012 Εξώδικη δήλωση προς τον Διευθυντή των Στρατιωτικών Συντάξεων, διαμαρτυρόμουν για την μείωση των Συντάξεων και επιδομάτων, την κατάσταση που θα περιέλθω, της αναξιοπρεπούς διαβίωσης, και καθώς για το αντισυνταγματικό και παράνομο εν γένει των μειώσεων. (Σχετ.1)
Νομικό πλαίσιο
Κατά τη διάταξη του άρθρου 244 ΠΚ, «υπάλληλος που εν γνώσει εισπράττει φόρους, δασμούς, τέλη ή άλλα φορολογήματα, δικαστικά έξοδα, ή οποιαδήποτε δικαιώματα που δεν οφείλονται τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών». Από την διάταξη προκύπτει, ότι δια την αντικειμενική υπόσταση του αδικήματος, το οποίον είναι γνήσιο, ιδιαίτερο, εφ`όσον αυτουργός πρέπει να είναι υπάλληλος, κατά την έννοιαν του άρθρου 13α Π.Κ.,απαιτείται η είσπραξη, υπό μορφή φόρων, δασμών, τελών ή άλλων φορολογημάτων, μ οφειλομένων καθ` ολοκληριαν ή κατά ποσόν που εισεπράχθη. Σκοπός δε της διατάξεως είναι η προστασία του πολίτη κατά πράξεων των αρμοδίων οργάνων, επιφορτισμένων με βεβαίωση και είσπραξη των κατά νόμον προσδιωρισμένον. Υποκειμενικώς δε απαιτείται δόλος, ήτοι γνώση ότι το ποσόν το οποίον ζητείται δεν οφείλεται ή ότι το φερόμενο ως οφειλόμενο είναι μεγαλύτερο του πράγματι οφειλομένου και εκδήλωση βουλήσεως να ενεργήσει παρανόμως. Η θέληση του αυτουργού συνάπτεται προς το σύνολον των υλικών ενεργειών και ερευνάται σε σχέση με την έκθεση των πραγματικών περιστατικών.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα ιστορούμενα περιστατικά, πασίδηλα ήταν γνωστή η 4η ΕΙΔΙΚΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ η οποία έκρινε παράνομες τις μειώσεις των συντάξεων από της 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012, αφού είχε δημοσιευτεί σε όλο τον τύπο και στα ΜΜΕ. (Σχετ. 3)
Άρα παράνομα μου παρακρατεί το ποσό των 491,54 Ευρώ αναδρομικά από 1-8-2012 καθώς και μου καταβάλλει μηνιαίως λιγότερη την Σύνταξή μου κατά 150 Ευρώ περίπου.
Η άλλως και κατ’ άρθρο 259ΠΚ «υπάλληλος που με πρόθεση παραβαίνει τα καθήκοντα της υπηρεσίας του με σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον παράνομο όφελος ή για να βλάψει το κράτος ή κάποιον άλλον τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών αν η πράξη αυτή δεν τιμωρείται με άλλη ποινική διάταξη. Από τη διάταξη αυτή, που σκοπό έχει την για το γενικότερο συμφέρον ομαλή και χωρίς προσκόμματα διεξαγωγή της δημόσιας υπηρεσίας, συνάγεται ότι για να στοιχειοθετηθεί το έγκλημα της παραβάσεως καθήκοντος, δράστης του οποίου είναι υπάλληλος, κατά την έννοια του άρθρου 13α του Π.Κ. απαιτούνται α) παράβαση υπηρεσιακού καθήκοντος, το οποίο καθορίζεται από το νόμο ή τη διοικητική πράξη ή τις ιδιαίτερες οδηγίες της προϊσταμένης αρχής ή ενυπάρχει στη φύση της υπηρεσίας του υπαλλήλου, β) δόλος του δράστη που περιέχει τη θέληση της παραβάσεως του καθήκοντος της υπηρεσίας του και γ) σκοπός να προσπορισθεί στον ίδιο το δράστη ή σε άλλον παράνομη υλική ή ηθική ωφέλεια ή να επέλθει βλάβη στο κράτος ή σε κάποιον άλλον.
Με την έννοια αυτή του υπηρεσιακού καθήκοντος διαχωρίζεται αυτό από το απλό υπαλληλικό καθήκον, του οποίου η παράβαση, άσχετα με τις κυρώσεις (πειθαρχικές κλπ.) που μπορεί να συνεπάγεται, δεν στοιχειοθετεί το από την παραπάνω διάταξη προβλεπόμενο έγκλημα, για την ολοκλήρωση του οποίου απαιτείται και ειδικός δόλος, δηλαδή σκοπός του υπαλλήλου να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον παράνομη υλική ή ηθική ωφέλεια, χωρίς να απαιτείται και η επίτευξη του σκοπού αυτού. Είναι δε παράνομη η ωφέλεια αυτής όταν δεν αποτελεί αντικείμενο νόμιμης αξιώσεως του υπαλλήλου ή του τρίτου. Για να συντρέχει ο σκοπός αυτός, πρέπει όχι μόνον η βούληση του δράστη να κατατείνει προς αυτόν, αλλά και η συμπεριφορά του, όπως αναπτύσσεται, να μπορεί αντικειμενικά να οδηγήσει στην επίτευξή του, αφού ο όρος «με σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον παράνομο όφελος ή για να βλάψει το κράτος ή κάποιον άλλον» λογικά σημαίνει ότι η πράξη όπως επιχειρείται από το δράστη μπορεί να οδηγήσει στην απόκτηση παράνομου οφέλους ή στην πρόκληση βλάβης τρίτου (αντικειμενικό στοιχείο) και επί πλέον ότι η βούληση του δράστη κατευθύνεται στην απόκτηση του οφέλους ή στην πρόκληση της βλάβης (υποκειμενικό στοιχείο). Έτσι μεταξύ της πράξεως και του σκοπού οφέλους ή της βλάβης πρέπει να υπάρχει τέτοια αιτιώδης σχέση ώστε η πράξη της παραβάσεως καθήκοντος να είναι είτε ο αποκλειστικός τρόπος είτε ο πρόσφορος τρόπος περιποιήσεως του σκοπουμένου οφέλους ή της βλάβης».
«Το Σύνταγμα και το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) δεν εγγυώνται ορισμένο ύψος μισθού ή σύνταξης. Ο περιορισμός τους, όμως, από το νομοθέτη επιβάλλεται το μεν να μην θέτει σε κίνδυνο την αξιοπρεπή διαβίωση των οικονομικώς ασθενεστέρων τάξεων (άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος), το δε να πρόκειται για μέτρο ικανό και πρόσφορο για την εξυπηρέτηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος, τηρουμένων των αρχών της ισότητας στην κατανομή των δημοσίων βαρών (άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος) και της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ.1 του Συντάγματος). Περαιτέρω, οι ρυθμίσεις της παραγράφου 3, με τις οποίες μειώνονται, ήδη για Πέμπτη (5η) φορά από το έτος 2010, οι συντάξεις του Δημοσίου, χωρίς χρονικό περιορισμό και χωρίς συνεκτίμηση των λοιπών οικονομικών επιβαρύνσεων, που έχουν στο μεταξύ επιβληθεί, μπορεί να πλήξει το επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης μεγάλης κατηγορίας των υποκείμενων στη μείωση συνταξιούχων. Πέραν αυτού, μολονότι δεν μπορεί κατ’ αρχήν να αμφισβητηθεί ότι με τις ως άνω ρυθμίσεις διώκεται η ικανοποίηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος, συνισταμένου στην περιστολή των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, ούτε αιτιολογείται, ούτε τεκμηριώνεται, με την παράθεση συγκεκριμένων στοιχείων, η προσφορότητα και αναγκαιότητα των θεσπιζομένων περιορισμών για την επίτευξη του σκοπού αυτού, υπό την έννοια της εξάντλησης κάθε άλλου διαθέσιμου μέτρου, ούτως ώστε να αποτραπεί η επιβάρυνση, για πολλοστή φορά, της ίδιας κατηγορίας πολιτών, πολύ περισσότερο, μάλιστα που οι μειώσεις υπολογίζονται με ενιαίο ποσοστό επί του συνόλου του ποσού κάθε σύνταξης, χωρίς εσωτερική κλιμάκωσή τους, με αποτέλεσμα να προκύπτουν δυσανάλογες επιβαρύνσεις. Κατά συνέπεια, δημιουργούνται ζητήματα συμβατότητας των επίμαχων ρυθμίσεων με τις προαναφερόμενες συνταγματικές διατάξεις.
Η ολοσχερής κατάργηση με τη διάταξη αυτή των επιδομάτων εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και του επιδόματος άδειας αδιακρίτως, σε συνδυασμό και με τις μεγάλες μειώσεις της παραγράφου 3 του παρόντος, χωρίς να λαμβάνεται μέριμνα για τους χαμηλοσυνταξιούχους του Δημοσίου, ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα συμβατότητας της διάταξης αυτής προς τα άρθρα 22 παρ. 4 και 2 παρ. 1 του Συντάγματος.»
Το Κράτος δεν αναζήτησε ως όφειλε άλλες εναλλακτικές λύσεις για αύξηση των εσόδων όπως την πάταξη της φοροδιαφυγής καθώς, όπως έχει ήδη κριθεί με την 668/2012 (Ολ.ΣτΕ), απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου, επί των εφαρμοστικών του Μνημονίου διατάξεων, «δεν είναι επιτρεπτό η επιβάρυνση από τα μέτρα που λαμβάνονται προς αντιμετώπιση της δυσμενούς και παρατεταμένης οικονομικής συγκυρίας να κατανέμεται πάντοτε σε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών, οι οποίοι, κατά κανόνα, είναι συνεπείς προς τις υποχρεώσεις τους, και να ευνοούνται άλλες κατηγορίες από την ασυνέπεια των οποίων –κυρίως στο πεδίο της εκπλήρωσης των φορολογικών τους υποχρεώσεων– προκαλείται σε μεγάλο ποσοστό η δυσμενής αυτή συγκυρία». Το Κράτος βάσει του άρθρου 25 παρ. 1 του Συντάγματος, έχει υποχρέωση να σεβαστεί την αρχή της αναλογικότητας όταν πρόκειται να επιβάλει περιορισμούς σε δικαιώματα των πολιτών και να εκτιμήσει κατά πόσο το επιδιωκόμενο οικονομικό, εν προκειμένω, αποτέλεσμα είναι δυνατό να επιτευχθεί με άλλα ηπιότερα μέσα.
Επίσης το άρθρο 111 παρ. 1 του Συντάγματος διακελεύει: «Κάθε διάταξη νόμου ή διοικητική πράξη με κανονιστικό χαρακτήρα που είναι αντίθετη προς το Σύνταγμα καταργείται από την έναρξη της ισχύος της.»
Ήδη μη νόμιμα έχει εκδοθεί η Διευκρινιστική ΑΔΑ: Β4Σ1Η-8Ξ6 αρ. πρωτ. 2/85127/0022 από 22/11/12 Διεύθυνσης 22η Μισθολογίου του Υφυπουργού Οικονομικών που αναφέρει για την κατάργηση των Επιδομάτων Χριστουγέννων, Πάσχα και Αδείας.
Τα γεγονότα που επικαλούμαι είναι πασίδηλα και είναι για να ωφεληθεί οικονομικά το δημόσιο ταμείο και όχι το γενικό συμφέρον της κοινωνίας.
Επομένως αν η φράση «δημόσια ωφέλεια» ερμηνευόταν εσφαλμένα ότι καθιερώνει την οικονομική ενίσχυση του δημόσιου ταμείου από την κρατικοποίηση των ιδιωτικών περιουσιών (συντάξεις- επιδόματα-δώρα), τότε θα καταργούσε τη σαφή νομική προστασία τους από το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ και θα την εξαρτούσε ανατρεπτικά εκ της αντίθετης στην προστασία αυτή θελήσεως εκπροσώπων δημοσίων υπηρεσιών , που οι ίδιοι, κατά την κακοδιαχείριση δημοσίων εσόδων και πόρων, πάντοτε δημιουργούν κρατικά χρέη η δημοσιονομικό έλλειμμα ή προβαίνουν σε σπάταλες δαπάνες και που εύλογα επιθυμούν και επιδιώκουν τη διευθέτηση των οικονομικών αυτών ανωμαλιών με καταχρηστικές αποφάσεις τους για την πραγματοποίηση της κρατικοποιήσεως των ιδιωτικών περιουσιών. Η ΕΣΔΑ υιοθετεί τον νομοθετικά καθιερωμένο σεβασμό των ατομικών περιουσιακών δικαιωμάτων και την εφαρμογή του με «μια δίκαιη ισορροπία μεταξύ γενικού συμφέροντος της κοινωνίας και της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων».
Παράλληλα, η υποπαράγραφος Γ1 του Μνημονίου ΙΙΙ που αφορά τις μισθολογικές διατάξεις των απασχολουμένων στον Δημόσιο τομέα. «Ενόψει λοιπόν της διαφαινόμενης υπέρμετρης περικοπής των αποδοχών των εν ενεργεία, με επίπτωση στις συντάξεις μας και μάλιστα αναδρομικά από 1-8-2012, η οποία, συνυπολογιζομένων των έως σήμερα μειώσεων, μπορεί να ανέλθει και σε ποσοστό ανώτερο του 50% επί των συνολικών καθαρών αποδοχών, μέσα σε μία μόλις διετία, είναι χωρίς αμφιβολία μη νόμιμο και αντισυνταγματικό, όπως έχει ήδη κριθεί με την 668/2012 απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου Σας, επί των εφαρμοστικών του Μνημονίου διατάξεων, «δεν είναι επιτρεπτό η επιβάρυνση από τα μέτρα που λαμβάνονται προς αντιμετώπιση της δυσμενούς και παρατεταμένης οικονομικής συγκυρίας να κατανέμεται πάντοτε σε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών, οι οποίοι, κατά κανόνα, είναι συνεπείς προς τις υποχρεώσεις τους, και να ευνοούνται άλλες κατηγορίες από την ασυνέπεια των οποίων –κυρίως στο πεδίο της εκπλήρωσης των φορολογικών τους υποχρεώσεων– προκαλείται σε μεγάλο ποσοστό η δυσμενής αυτή συγκυρία».
«Αυτονόητα δεν επιτρέπεται να παραβιάζονται από την Διοίκηση οι Διατάξεις του Ελληνικού Συντάγματος και των Νόμων για να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του ιδίου του Κράτους και των δανειστών του εφόσον έτσι είτε πλήττεται είτε δεν εξυπηρετείται το συμφέρον της Κοινωνικής ολότητας του λαού» (Δημοσίευση στο Βήμα της Κυριακής του κ. Αβραάμ Ιω. Σταθόπουλου Προέδρου της Ενώσεως Δικαστών και Εισαγγελέων του Αρείου Πάγου Ε.Τ.). (Σχετ.2)
Επειδή, στην υπόθεσή μου, ο Διευθυντής της Διεύθυνσης Κανονισμού και Εντολής Πληρωμής Στρατιωτικών και Πολεμικών Συντάξεων της Γενικής Διεύθυνσης Συντάξεων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, αυτόβουλα, αόριστα και αναιτιολόγητα, παράνομα και καταχρηστικά και με δική του Ευθύνη και Υπαιτιότητα, κάνοντας κακή χρήση της διακριτικής του εξουσίας ή άλλως πως σε κάθε άλλη περίπτωση εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε την Εθνική και Διεθνή Νομοθεσία [ (Άρθρα 5 , 17 , 20 παρ.2 , 22, 25 παρ.3 , 28 παρ. 1 & 2 και 36 παρ.2 του Συντάγματος) και άρθρα 15 , 17, και 31 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Συνθήκη Λισσαβόνας που κυρώθηκε:,Ν.3671/2008,(Α-129)] καθώς και δεν εφήρμοσε την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου (Ανώτατη Δικαστική Αρχή).
Επειδή, η εν λόγω αναπροσαρμογή εκ των μηνιαίων συνταξίμων αποδοχών μου, υπαγορεύτηκε καταρχήν από τις διατάξεις των άρθρων 1 του Ν. 3833/2010 (Α-40) και 3 του Ν. 3845/2010 (Α-65) και στη συνέχεια από τις διατάξεις του Ν.4093/2012 (Α-222), οι οποίες σύμφωνα με τα πρακτικά ΤΗΣ 4ης ΕΙΔΙΚΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ 31ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012 οι μειώσεις των συντάξεων κρίθηκαν αντισυνταγματικές, παράνομες και καταχρηστικές.
Επειδή, οι διατάξεις των νόμων αυτών πάσχουν από τυπική και ουσιαστική Συνταγματικότητα, αφού προσβάλλουν το λεγόμενο κοινωνικό κεκτημένο και ανατρέπουν τις θεσμικές εγγυήσεις, που σχετίζονται με το δικαίωμα στην εργασία, την κοινωνική ασφάλιση και την συνταξιοδότηση και παραβιάζουν συγχρόνως την Νομολογία, τόσον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, όσο και του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης { Ν. 3671/2008 (Α-129) και άρθρα 15 παρ. 1 , 31 παρ. 1 και 17 του Χάρτη_της_Ευρώπης}, (Γνωμοδότηση Κ. Χρυσογόνου-Α. Καιδατζή). (Σχετ.4)
Επειδή, η ψήφιση των ανωτέρω Νόμων, με τον οποίο έγινε η μείωση των συντάξιμων αποδοχών μου, πραγματοποιήθηκε με απλή πλειοψηφία της Βουλής και όχι με τα 3/5 αυτής όπως επιτάσσει το άρθρο 28 παρ. 2 του Συντάγματος.
Επειδή, παραβιάστηκε το άρθρο 36 παρ. 2 του Συντάγματος με τις διατάξεις του άρθρου Πρώτου παρ. 4 του Ν. 3845/2010 (Α-65), αφού μη νόμιμα εκχωρήθηκε αρμοδιότητα του Νομοθετικού Σώματος στον Υπουργό Οικονομικών για να υπογράφει κάθε μνημόνιο, δανειακή σύμβαση και ότι κρίνει αυτός απαραίτητο για την εκτέλεση του μηχανισμού στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας.
Επειδή, η μείωση των Μισθών και των Συντάξεων, είναι αόριστη, αναιτιολόγητη, παράνομη και καταχρηστική, αφού ο μισθός – σύνταξη αποτελούν αδιαμφισβήτητο μέρος του δικαιώματος ιδιοκτησίας ενός φυσικού προσώπου και η μείωση αυτή του δικαιώματος αποτελεί κατάφωρη παράβαση εκ μέρους του Κράτους-Πολιτείας, στο μισθωτό ή τον συνταξιούχο.
Επειδή, στην περίπτωση μου παραβιάστηκαν οι αρχές ασφαλείας του Δικαίου και της προστατευόμενης εμπιστοσύνης των πολιτών που αποβλέπουν στο μη αιφνιδιασμό των δικαιωμένων (Υπ αριθ. 602/2003 Απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου Επικρατείας) , αλλά και του δικαιώματος, της αρχής της προηγούμενης ακρόασης (Άρθρο 20 παρ.2 του Συντάγματος.
Επειδή, παραβιάστηκε το άρθρο 1 του από 20-03-1952, 1ου Πρόσθετου Πρωτόκολλου της Σύμβασης της Ρώμης της 04-11-1950,’’ Δια την προάσπισιν των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών’’, τα οποία –Πρωτόκολλο και Σύμβαση – κυρώθηκαν με το άρθρο πρώτο του Ν.Δ. 53/1974 (Α-256) και έχουν υπέρτερη των κοινών Νόμων ισχύ , σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος.
Επειδή, με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου εξαιρέθηκαν από το ενιαίο μισθολόγιο ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων, όπως είναι το προσωπικό της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ), το επιστημονικό προσωπικό της ειδικής νομικής υπηρεσίας των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, το καλλιτεχνικό προσωπικό του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ και ΟΓΑ, κ.λπ. παραβιάζοντας την Συνταγματική αρχή της ίσης μεταχείρισης.
Επειδή, οι πολλαπλές μειώσεις των συντάξεων στους Στρατιωτικούς είναι αντίθετη τόσο σε συνταγματικές διατάξεις που κατοχυρώνουν την αρχή της ισότητας και του κράτους δικαίου όσο και στο άρθρο 1 του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, που προστατεύει το δικαίωμα στην περιουσία όπως είναι και οι συντάξεις και τα επιδόματα.
Επειδή, η παρούσα παραδεκτά ασκείται, καθώς έχω το απαραίτητο έννομο συμφέρον, είναι δε νόμιμη, βάσιμη, αληθής και εξαιρετικής φύσης.
Επειδή, τα πρόσωπα που διέπραξαν τα ανωτέρω αναφερόμενα αδικήματα είναι δυνατόν να προσδιορισθούν από την διενεργηθησοµένη ανάκριση.
Επειδή, οι ανωτέρω πράξεις τιµωρούνται από τις διατάξεις του Π.Κ. και ειδικών ποινικών νόμων.
Επειδή, στη νομοθεσία μας προβλέπεται ότι ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δικαιούται σε υποθέσεις εξαιρετικής φύσης να διατάσσει τη διεξαγωγή της ανάκρισης και την εισαγωγή της υπόθεσης στο ακροατήριο κατ’ απόλυτη προτεραιότητα (άρθρο 35 εδ. γ΄ ΚΠΔ).
Επειδή, ανεξαρτήτως της οιασδήποτε παρελθούσης δικαστικής κρίσεως επί παρομοίων διερευνηθέντων εγκλημάτων, τα καταγγελλόμενα αποτελούν καθοριστικά στοιχεία υπαρκτών εγκλημάτων τα οποία, λόγω και του κακουργηματικού των χαρακτήρος, είναι στοιχεία ικανά να ανασύρουν και να διερευνήσουν ακόμη και παρελθούσες υποθέσεις του δημοσίου βίου.
Η εκδήλωση της παρούσας μηνυτήριας αναφοράς/μήνυσης γίνεται για τη διαφύλαξη και την προστασία των δικαιωμάτων μου και από δικαιολογημένο ενδιαφέρον και ως πολίτης Δημοκρατικού Κράτους καθώς και στην αποκατάσταση της υλικής και ηθικής μου βλάβης, που μετά από την μείωση της συντάξεώς μου έχω περιέλθει σε κατάσταση αναξιοπρεπούς διαβίωσης.
Κατόπιν όλων των ανωτέρω εκφράζω την άποψη ότι συντρέχουν οι αναγκαίες εκείνες ενδείξεις διάπραξης αξιόποινων πράξεων και μάλιστα σε βαθμό κακουργήματος σε τέτοιο βαθμό βεβαιότητας ώστε να επιβάλλεται η ποινική τους τεκμηρίωση και δίωξη.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
και με την ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μου
ΕΞΑΙΤΟΥΜΑΙ
Την άμεση και επείγουσα ποινική διερεύνηση του θέματος προκειμένου να ταυτοποιηθούν και εξατομικευτούν οι διαφαινόμενες ως τελεσθείσες αξιόποινες πράξεις, να συνδεθούν με τους φυσικούς, ηθικούς αυτουργούς και άλλους συμμέτοχους και να υποστούν οι υπόλογοι την κατά νόμο τιμωρία τους.
Επιπλέον δηλώνω παράσταση πολιτικής αγωγής για όλα τα αδικήματα κατά των ατομικών εννόμων αγαθών που συρρέουν από τα μηνυόμενα, για την αποκατάσταση της βλάβης και για τη στήριξη της κατηγορίας. Επιπλέον δηλώνω παράσταση πολιτικής αγωγής για χρηματική ικανοποίηση (44) ευρώ, με επιφύλαξη αναζήτησης του υπολοίπου ενώπιον των αρμόδιων διοικητικών δικαστηρίων, λόγω ηθικής και υλικής βλάβης επελθούσας σε εμένα από τις εν λόγω πράξεις.
Πληρεξούσιο Δικηγόρο και Αντίκλητό μου διορίζω την δικηγόρο Αθηνών (ΑΜ-16969) Καλλιρόη Παυλέα, οδός Ηροδότου, αρ. 23.
Μάρτυρές μου προτείνω:
1.-Τον Αρχιπλοίαρχο εα (Ο) Ιωάννη Βιδάκη, κάτοικο Μεταμόρφωσης Αττικής, οδός Πρ. Ηλία, αρ.74.
2.-Τον κ. Αβραάμ Ιω. Σταθόπουλο, Πρόεδρο της Ενώσεως Δικαστών και Εισαγγελέων του Αρείου Πάγου Ε.Τ. κάτοικο Αθηνών.
Συνημμένα (3)
1.- Εξώδικη δήλωση μου 12-11-2012 στο Γ.Λ.Κ
2.- Δημοσίευμα στο Βήμα του Προέδρου Δικαστών και Εισαγγελέων του Αρείου Πάγου ε.τ. Αβραάμ Ιω. Σταθόπουλου.
3.- Η 4η ΕΙΔΙΚΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ η οποία έκρινε παράνομες τις μειώσεις των συντάξεων από της 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012.
4.- Γνωμοδότηση για τη συνταγματικότητα του σχεδίου νόμου «Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 – Επείγοντα μέτρα εφαρμογής του Ν. 4046/2012 και Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μήνυση από απόστρατο για το ναυτικό οχυρό Κασσιώπης
Μήνυση κατά Βενιζέλου για τις δηλώσεις περί «αμυντικών σχεδίων» της χώρας!
