Α.ΚΑΚΑΡΑΣ-Β.ΝΤΕΡΤΙΛΗΣ: όταν ο πατριωτισμός νικά το διχασμό.Μια συγκλονιστική ιστορία

Η ιστορία είναι συγκλονιστική και αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη και σε εποχές δύσκολες ,όταν ο διχασμός και η μισαλλοδοξία κυριαρχούσαν είχαν τη δύναμη, την αξιοπρέπεια να υψώνουν το ανάστημά τους και να δείχνουν το δρόμο. Που δεν μπορεί να είναι άλλος από τον δρόμο της ενότητας, του πατριωτισμού και τελικά της προόδου.

Σε μια τέτοια εποχή διχασμού προσπαθούν με πάθος και ένταση να μας “αιχμαλωτίσουν” και τώρα. Προσθέτοντας αυτή τη φορά και τον “καρκίνο του ρατσισμού”. Γι΄ αυτό και η ιστορία δύο αξιωματικών του ΠΝ, τα δύσκολα χρόνια της χούντας είναι εκτός από συναρπαστική και πάρα πολύ διδακτική.

Ο ένας αριστερός. Ο δεύτερος γιος ενός αξιωματικού που είχε ταυτιστεί με τη χούντα. 

Οι δρόμοι του αριστερού Αντώνη Κακαρά και του Βασίλη Ντερτιλή συναντήθηκαν κατά τη διάρκεια της χούντας, όταν ο πατέρας του Βασίλη Ντερτιλή “έλυνε κι έδενε”. Η συνάντησή τους αυτή απέδειξε ότι σ΄ αυτή τη χώρα πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που αναδεικνύουν τα καλά στοιχεία αυτού του τόπου.

Διαβάστε τη συγκλονιστική ιστορία όπως την έγραψε ο συναδελφος Δήμος Βερύκιος στο ΄Εθνος της Κυριακής,έχοντας τη πολύτιμη αλλά και συγκλονιστική όπως θα διαπιστώσετε μαρτυρία του Αντώνη Κακαρά. Ο Βασίλης Ντερτιλής θυμόταν κι αυτός -μάλλον με συγκίνηση- αυτή την υπόθεση.

«Γιος του πιο σκληρού και αμετανόητου χουντικού τιμωρήθηκε με ένα μήνα φυλάκιση από την χούντα επειδή δεν προσήλθε στο Ναυτοδικείο ως μάρτυρας κατά συναδέλφου του για την αντιστασιακή δράση ! 
  Το 74  πριν την τουρκική απόβαση στην Κύπρο ως μέλος του πληρώματος του υποβρυχίου ´´ Γλαύκος´´ περιπολεί στις βόρειες ακτές της Μεγαλονήσου , όμως η χούντα  τους κόβει την νεανική τους ορμή και δεν τους αφήνει να δράσουν κατά των Τούρκων. 
  Γεννημένος για επικίνδυνες καταστάσεις. Από την Σομαλία, στην Αμπχαζία και από κει στην Γιουγκοσλαβία. Ειδικές αποστολές με γνώμονα : Το εθνικό συμφέρον !
Προσόν αναγνωρισμένο απ´ όλους. Από την Βιργινία Τσουδερού μέχρι τον Γεράσιμο Αρσενη. Από τον στρατηγό Σκαρβέλη μέχρι τον ναύαρχο Λυμπέρη…
 Γνωστός και ως «Πράκτορας 007″.  Ο «Λόρεν» με το καπέλο της στρατιωτικής διπλωματίας…
Ανήσυχο πνεύμα που μετά την στρατιωτική του σταδιοδρομία διέπρεψε και στον επιχειρηματικό στίβο. Παρέμεινε στο Βελιγράδι κατά την τελευταία του αποστολή, αμέσως μετά τον πόλεμο και με το ´´σπαθί´´ του κατέκτησε τον τίτλο του προέδρου του συνδέσμου Ελλήνων βιομηχάνων στην πρώην Γιουγκοσλαβία. 
Αυτός είναι εν ολίγοις ο Βασίλης Ντερτιλης. Ο γιος του ισοβίτη χουντικού Νίκου Ντερτιλη που πέθανε σε ηλικία 63 ετών και ο  οποίος είχε κατορθώσει να έχει μόνο φίλους σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Στην κηδεία του Βασίλη μπορεί να μην θέλησε να περαστεί ο γηραιός  πατέρας του που αμετανόητος παραμένει έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού, τον αποχαιρέτησε όμως πλήθος κόσμου απ´ όλο το φάσμα της στρατιωτικής , πολιτικής και επιχειρηματικής ζωής του τόπου.
  Το ´´ Έθνος της Κυριακής» αποκαλύπτει σήμερα άγνωστες πτυχές της πολυτάραχης ζωής του Βασίλη Ντερτιλή που κάλλιστα θα μπορούσαν να αποτελέσουν σενάριο κινηματογραφικής ταινίας . 


Με ένα μήνα φυλακή είχε τιμωρηθεί από την Χούντα ο σημαιοφόρος Βασίλης Ντερτιλής γιος του Νίκου Ντερτιλή πρωτεργάτη της χούντας γιατί δεν προσήλθε στο Ναυτοδικείο για να καταθέσει εναντίον του συναδέλφου του Αντώνη Κακαρά που είχε προβεί σε αντιστασιακή πράξη κατά της δικτατορίας στο καρέ του αντιτορπιλικού «ΒΕΛΟΣ».

Όπως ο ίδιος ο Αντ. Κακαράς γράφει το τρίτομο έργο του «Οι Έλληνες Στρατιωτικοί», στις 18 Μαρτίου του 1972, σε συζήτηση για την «επανάσταση» στο καρέ αξιωματικών του Α/Τ ΒΕΛΟΣ, ο ίδιος (Αντ. Κακαράς) έσπασε το τάβλι και το «φόρεσε κολάρο» στο πουλί της δικτατορίας, τον αναγεννώμενο φοίνικα με το φαντάρο.
Το περιστατικό έγινε αμέσως γνωστό στο Πολεμικό ναυτικό και διατάχθηκε Ένορκη Διοικητική Εξέταση, Κύριοι μάρτυρες κατηγορίας ήταν οι Ντερτιλής, Βόσσος και Γιαννουκάκος…
Η αρχική κατηγορία προέβλεπε και προσβολή συμβόλου, αλλά έγκαιρα διαπιστώθηκε ότι το πουλί της χούντας δεν ήταν από τα προβλεπόμενα υπό του Νόμου σύμβολα (σημαία, σταυρός…)
Με συνοπτικές διαδικασίες η υπόθεση έφτασε στο Ναυτοδικείο αλλά ο Β. Ντερτιλής αρνήθηκε να παραστεί με αποτέλεσμα να καταδικαστεί σ΄ ένα μήνα φυλάκιση επί λιπομαρτυρία…

Στην ίδια δίκη μάρτυρες κατηγορίας, που μετατράπηκαν ουσιαστικά σε υπεράσπισης, ήταν ο Θηνιάτης, πρώτος μηχανικός του Α/Τ ΒΕΛΟΣ, και ο Βέννης, ύπαρχος του πλοίου.
Η χούντα θεωρεί «ανταρσία» την απουσία του υιού Ντερτιλή από το ναυτοδικείο και ανασυντάσσεται. Ο πατέρας το θεωρεί «μέγιστη προσβολή» για τον ίδιο και την «εθνοσωτήριο» παράταξη γι΄ αυτό και προβαίνει σε ταχύρρυθμα μαθήματα «ηθικής διαπαιδαγώγησης» του υιού.
Πέντε μήνες μετά, την 6η Φεβρουαρίου 1973, θα επαναληφθεί η ίδια διαδικασία στο Αναθεωρητικό Δικαστήριο όπου προσέρχεται ο νεαρός Ντερτιλής μετά του πατρός του !! . Αυτή τη φορά θα λεχθούν περισσότερα…
Απίστευτο και όμως αληθινό ! Ο Ντερτιλής, με προτροπή του πατέρα του συγχαίρει τον καταδικασθέντα για τη «σθεναρή και υπερήφανη» στάση που τήρησε…
Με γρήγορες ενέργειες γίνεται και η παραπομπή του Αντ. Κακαρά σε δευτεροβάθμιο Συμβούλιο, που συνέρχεται στο γραφείο του Διοικητή αποβατικών πλοίων, στις 12 Φεβρουαρίου 1973, με κάθε επισημότητα, όπως προβλέπει το πρωτόκολλο στολή επίσημη μετά ξίφους, παρασήμων και μεταλλίων. Καταθέτουν ως μάρτυρες ο Βόσσος και ο Ντερτιλής.
Η ψηφοφορία καταλήγει στην παμψηφεί πρόταση για απόταξη…

Σήμερα σαράντα χρόνια μετά ο Αντώνης Κακαράς με αφοπλιστική ειλικρίνεια δηλώνει στο «Έθνος της Κυριακής» για τον Βασίλη Ντερτιλή : << Ο άνθρωπος ήταν τότε σημαιοφόρος. Δεν το λέω για να καλύψω το γεγονός πως έτυχε ως μάρτυρας κατηγορίας εναντίον μου, ούτε θέλω να εκλαϊκεύσω τη στάση του, αντίθετα θα ‘λεγα πως μπορούσε να έχει προβεί πολύ πριν κληθεί ως μάρτυρας και να έχει καταγγείλει όσα άκουγε και έβλεπε να γίνονται τουλάχιστον από μένα, και δεν το έκανε. Είμαι σίγουρος γι’ αυτό επειδή με τόσες τρέλλες εάν είχε «καρφώσει» θα με είχαν και μένα αλλά και άλλους ίσως τσουβαλιάσει πολύ νωρίτερα. Το γεγονός πως κατέθεσε στην ανάκριση αλλά δεν ήρθε στο Ναυτοδικείο και άρπαξε ένα μήνα φυλάκιση κάτι λέει. Δεν ήθελε να έρθει και δεν ήρθε. Στο αναθεωρητικό στρατοδικείο δεν ήταν δυνατόν να μην εμφανιστεί. Εκεί ηρθε και παρακολούθησε και ο πατέρας του. Δε γίνεται να ξεχάσω την κατάθεσή του που έγινε με την προτροπή του πατέρα του και τα όσα είπε για μένα και ας ήταν παιδί του ‘67 και γιος πρωτεργάτη της χούντας, ο οποίος στο τέλος – τέλος πληρώνει έκτοτε όσο κανείς άλλος για κείνα τα χρόνια τα επώδυνα για τον τόπο μας. Να μην ξεχνάμε πως  υπήρξαν για χρόνια και όχι στιγμιαία  συνεργάτες της χούντας πάμπολλοι πολιτικοί   και κανείς τους δεν πλήρωσε ούτε με μια μέρα φυλακή… είναι περασμένα αυτά αλλά όχι και ξεχασμένα>>.

Ο Αντώνης Κακαράς στο τρίτομο έργο του για το Κίνημα του Ναυτικού αποκαλύπτει άλλη μία αντιστασιακή ιστορία σε ταβέρνα της Νάξου όπου ο Βασίλης Ντερτιλής τήρησε «σιγή ασυρμάτου» : << Ορισμένοι από τους αξιωματικούς του ΒΕΛΟΥΣ έτυχαν σε ταβέρνα στη Νάξο στο ίδιο τραπέζι. Με την πρόοδο του φαγητού και της οινοποσίας, η συζήτηση εξελίχθηκε σε προκλήσεις κατά των πρωτεργατών της «επανάστασης» και στο ποδοπάτημα μιας κορνιζωμένης φωτογραφίας του Παπαδόπουλου από τον Αντώνη Κακαρά. Σ’ αυτό το αντιστασιακό γλέντι εμφανίστηκε και ο σημαιοφόρος Β. Ντερτιλής, υπεύθυνος περιπόλου Ν/Α, χωρίς να αντιδράσει στα τεκταινόμενα, όπως και οι υπόλοιποι εξάλλου, μερικοί απ’ τους οποίους ήταν συγγενείς πρωτεργατών του καθεστώτος>>.
Επίσης όπως παρατηρεί ο Αντ. Κακαράς , από κατάθεση στελέχους του Κινήματος του Ναυτικού ο Ντερτιλής καθώς και ο πατέρας του φέρονται ως γνωρίζοντες της ύπαρξη της οργάνωσης στο Πολεμικό Ναυτικό για Κίνημα κατά της χούντας.

Ο Β. Ντερτιλής στη μεταπολίτευση ζητούσε να ξεκαθαρίσει το Ναυτικό τη θέση του απέναντί του. Αργότερα ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα ως στέλεχος του ΓΕΕΘΑ σε αποστολές εκτός Ελλάδας (Σομαλία, Γεωργία – Αμπχαζία, Βοσνία, Κροατία.).
Ο Αντ. Κακαράς αποκαλύπτει στο « Έθνος της Κυριακής» : << Η Β. Τσουδερού κατ’ επανάληψη μου έπλεξε το εγκώμιο του  Β. Ντερτιλή γνωρίζοντας και την υπόθεση που μας έδενε, και δη σε χρόνια που δεν ήταν ακόμα τόσο «άνετα» για τη χούντα όπως τώρα με την απαξίωση του «πολιτικού προσωπικού» και το πισωγύρισμα περί το «στρατιωτικό καθεστώς»>>.
Η τόσο ενδιαφέρουσα συζήτησή μας με τον Αντ. Κακαρά καταλήγει μ΄ έναν αναστεναγμό :<< Αλλοίμονο στον πατέρα του τώρα όπως και σε κάθε πατέρα που βλέπει να φεύγει παιδί του>>…
 

Την δράση του Β. Ντερτιλή στον επιχειρηματικό στίβο και την προσφορά του για την διείσδυση των ελληνικών επιχειρήσεων στην Σερβία μας αποκαλύπτει ο Συμεών Τσομώκος : <<Για μας- που φτάσαμε στο Βελιγράδι αμέσως μετά τη πτώση Μιλόσεβιτς- δεν γνωρίζαμε και πολλά για τη σημαντική προσφορά του Βασίλη Ντερτιλη στα εθνικά θέματα και στη στρατιωτική του καριέρα.  Για μας ο Βασίλης ήταν » ο φάρος» που όλοι οι Έλληνες που φτάνανε στο Βελιγράδι πήγαιναν τριγύρω του για να ακούσουν και να μάθουν πως γίνονται οι δουλειές με τους Σέρβους. Ήταν ο πιο παλιός εδώ- είχε τη διεύθυνση σε μια μεγάλη ελληνική εταιρεία- τη Βιοχαλκο- και αν εξαιρέσεις την Ελληνική Εμφιάλωση και τη συμμετοχή του ΟΤΕ στη σερβική τηλεφωνία- δεν υπήρχε τίποτα άλλο σημαντικό επιχειρηματικά από Ελλάδα μέχρι τον Οκτώβρη 2000. Από τότε μέχρι σήμερα η Ελλάδα είμαστε η δεύτερη σε επενδύσεις χώρα στη Σερβία με περισσότερους από 25.000 εργαζόμενους σε εταιρείες που ελέγχουμε. Ο Βασίλης, ήταν κοντά σε όλους μας με τις γνώσεις του, τι μεγάλη εμπειρία του στη χώρα, και με εξαιρετικές προσωπικές σχέσεις σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής και οικονομικής ζωής τη Σερβίας. 
Μαρτυρώ τη μεγάλη εκτίμηση που είχαν οι Σέρβοι για το Βασίλη- ήταν ο μόνος Έλληνας που μπορούσε να μπαίνει ελεύθερα στο κλειστό κλαμπ των πιο σημαντικών Σέρβων επιχειρηματιών – στο Πριβετνικ κλαμπ- όπου μόνο το σερβικό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο των Σέρβων μπορεί να έχει πρόσβαση. Ο Βασίλης ήταν » εκεί» για όλους μας- για όσους είχαν προβλήματα με τη γραφειοκρατία, για όσους έψαχναν για σερβικές επαφές, για όσους είχαν ανάγκη.
Ζέστη και τίμια προσωπικότητα, φίλος για το καθένα, με απέραντη σεμνότητα, ήταν ένα ξεχωριστό ανθρώπινο μέταλλο. Δουλέψαμε μαζί 5-6 χρόνια, εκείνος Πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών επιχειρήσεων στο Βελιγράδι και εγώ από τη Αθήνα να προΐσταμαι του Επιχειρηματικού συμβουλίου Ελλάδας Σερβίας. Υποδέχθηκε στο Βελιγράδι δεκάδες Έλληνες υπουργούς αυτά τα τελευταία χρόνια, δυο φορές το πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, και τόσα αλλά ….
Είναι κρίμα που έφυγε τόσο νωρίς- είχε πολλά όνειρα: να δει και να βοηθήσει  το καινούργιο κύμα ελληνικών επιχειρήσεων που όλοι περιμένουμε να δούμε σύντομα στο Βελιγράδι, να σταθεί δίπλα σε νέους Έλληνες επιχειρηματίες και να τους στηρίξει με το κύρος του και τις επαφές του».