Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
Η συγκέντρωση των στρατιωτικών εν ενεργεία και αποστράτων θα είναι χωρίς αμφιβολία μεγάλη. Όταν ακόμη και οι πρόεδροι των “συντηρητικών” θεσμικών ενώσεων αντιμετωπίζουν με τόση θέρμη την συγκέντρωση που θα γίνει στη Κλαυθμώνος στις 16.00 το απόγευμα , γίνεται σαφές ότι από όγκο δεν θα έχει πρόβλημα.
Όπως δεν θα ΄χει και από φωνή. Η εκτόνωση που αναζητούν τρία χρόνια τώρα οι απόστρατοι βλέποντας κάθε μήνα τη σύνταξή τους να μειώνεται και να έχουν φθάσει Αρχηγοί Γενικών Επιτελείων να παίρνουν στα χέρια τους 1200 ευρώ, είναι σίγουρο ότι θα προκύψει μέσα από τη φωνή διαμαρτυρίας.
Το θέμα θα εστιαστεί βέβαια στους εν ενεργεία οι οποίοι θα συμμετέχουν στην εκδήλωση και ειδικά σ΄ όσους έχουν αποφασίσει να το κάνουν με στολή.
Ο Α/ΓΕΕΘΑ Μιχαήλ Κωσταράκος έχει να πάρει την πρώτη μεγάλη και σοβαρή απόφαση μετά από την ανανέωση εμπιστοσύνης που πήρε από το ΚΥΣΕΑ, για να παραμείνει στη θέση του:
•η διαταγή που εξέδωσε για τη στολή ήταν ήταν άστοχη, γιατί οι στρατιωτικοί γνωρίζουν πολύ καλά και τους κανονισμούς και τους νόμους και είναι αρκετά υπεύθυνοι άνθρωποι ώστε να γνωρίζουν τι σημαίνει ή τι δεν σημαίνει κάθε απόφαση που λαμβάνουν.
•ακόμη πιο άστοχο όμως και θα τολμούσαμε να πούμε και απρεπές ήταν η φαεινή ιδέα όσων περιέφεραν το χαρτί της διαταγής από γραφείο σε γραφεί μέσα στα Γενικά Επιτελεία , ζητώντας υπογραφές από κάθε στέλεχος.
Αυτά δεν έχουν σχέση με την λογική του Έλληνα στρατιωτικού. Κι ας υπογράφει…
Η απόφαση που καλείται να πάρει ο Α/ΓΕΕΘΑ , σ΄ αυτά τα πρώτα 24ωρα είναι κρίσιμη και απλή: θα συνεχίσει την επίδειξη πυγμής η οποία όπως η ζωή αποδεικνύει περισσότερο διαταράσσει παρά διασφαλίζει την ηρεμία στο στράτευμα. Που είναι και το μεγάλο ζητούμενο.
Ο Α/ΓΕΕΘΑ κρίθηκε από την κύβερνηση και κρίθηκε ικανός να συνεχίσει να ηγείται ενός στρατεύματος οικονομικά εξαθλιωμένου , ψυχολογικά κουρασμένου και φυσικά οργισμένου. Δυστυχώς ο Αρχηγός θα πρέπει να αποδεχτεί την σκληρή πραγματικότητα -αποτέλεσμα κι αυτό της μαύρης περιόδου που διανύουμε- ότι η κυβερνητική κρίση δεν αρκεί! Ο Α/ΓΕΕΘΑ θα επανακριθεί από το προσωπικό που διοικεί. Κι αυτή θα είναι μια πολύ δύσκολη κρίση.
Μπορεί ασφαλώς να συνεχίσει να μοιράζει άνευ λόγου φυλακές, να παρασύρεται από ακροδεξιά επικίνδυνα για την άμυνα της χώρας δημοσιεύματα που του υποδεικνύουν τι πρέπει να κάνει , να προσπαθεί να αποδείξει ότι δια της “σιδηράς πυγμής” μπορεί να “θεραπεύσει” τα όσα ταλαιπωρούν τους στρατιωτικούς.
Και υπάρχει η λογική, η ψυχραιμία και στην περίπτωσή μας η στρατηγική που κάθε Αρχηγός πρέπει να διαθέτει. Δεν το έχει καταλάβει όπως και όσοι τον παρασύρουν στην επιλογή της σύγκρουσης ότι ήδη βρίσκεται σε πολύ πιο μειονεκτική θέση σε σχέση με όσους το απόγευμα θα κατέβουν με τη στολή στη διαδήλωση. Αυτοί δεν έχουν πια και πολλά να χάσουν. Ο Αρχηγός όμως έχει. Και δεν αναφερόμαστε στην υστεροφημία του που είναι προσωπικό του θέμα, αλλά στην ηρεμία που πρέπει επιτέλους να επικρατήσει στις Ένοπλες Δυνάμεις και η οποία είναι η μόνη που μπορεί να διασφαλίσει την πειθαρχία.