Καθημερινά φαίνεται ότι χάνει έδαφος η άποψη για την κατάργηση της στρατιωτικής δικαιοσύνης και αφομοίωσής της με την πολιτική δικαιοσύνη, ενώ ενισχύονται οι φωνές για διατήρησή της και ενίσχυσή της, υπενθυμίζοντας τα συμπεράσματα διεθνούς συνεδρίου που διοργανώθηκε τον Οκτώβριο του 2001 στη Ρόδο, από τη Διεθνή Ένωση για το Στρατιωτικό Δίκαιο και το Δίκαιο του Πολέμου.
Στο Συνέδριο συμμετείχαν 49 χώρες και τα συμπεράσματα που εξήχθησαν και επικυρώθηκαν ομόφωνα ήταν τα εξής:
1. Η Στρατιωτική Δικαιοσύνη αποσκοπεί στην προαγωγή της δικαιοσύνης, της στρατιωτικής τάξης και πειθαρχίας στις ένοπλες δυνάμεις.
2. Ο κατηγορούμενος σε στρατιωτικά δικαστήρια πρέπει να απολαμβάνει του δικαιώματος της «δίκαιης δίκης» σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
3. Η επαρκέστερη αντίληψη των συνθηκών στις ένοπλες δυνάμεις είναι ουσιαστικός παράγοντας για την καλύτερη απονομή της δικαιοσύνης.
4. Η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών και ιδιαίτερα εκείνων που διατηρούν αξιόπιστες ένοπλες δυνάμεις θεωρεί την ύπαρξη της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης ως αναγκαιότητα.
Στην Ελλάδα, άλλωστε, ο Στρατιωτικός Ποινικός Κώδικας αιτιολογεί την ύπαρξη της στρατιωτικής δικαιοσύνης με το σκεπτικό ότι είναι απαραίτητη για να προνοεί για την προφύλαξη των ενόπλων δυνάμεων από κάθε φθοροποιό ενέργεια και να διασφαλίζει την τάξη και πειθαρχία σε αυτές.
Στρατοδικεία υπάρχουν στην Αυστραλία, την Ζιμπάμπουε, τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ινδία, την Ιρλανδία, το Ισραήλ, τον Καναδά, τη Λιβύη, την Ουγκάντα, ενώ μόνιμα στρατιωτικά δικαστήρια υπάρχουν στην Αυστρία, το Βέλγιο, την Ελβετία, την Ελλάδα, την Ινδονησία, την Ισπανία, την Ιταλία, το Μαλί, τη Νότια Αφρική, τη Ρουάντα, τη Ρουμανία, τη Σλοβακία, το Σουδάν, την Τουρκία και την Τυνησία.
Γιατί δεν πρέπει να καταργηθεί η στρατιωτική δικαιοσύνη
