Κάθε Αρχηγός Γενικού Επιτελείου έχει μεταξύ άλλων και την “αγωνία” να στηρίξει τον “χώρο” από τον οποίο προέρχεται. Στο ΠΝ οι “υποβρύχιοι” για παράδειγμα έχουν μια αδυναμία στους “υποβρύχιους”. Στην ΠΑ οι Αρχηγοί έχουν μια “συμπάθεια” σ΄ όσους χειριστές έχουν πετάξει με τον τύπο αεροσκάφους που κι αυτοί πέταγαν. Στον ΣΞ τα πράγματα είναι ακόμη πιο “μπερδεμένα” αφού υπάρχουν “πεζικάριοι” , “πυροβολητές”, “καταδρομείς” κλπ.
Οι τελευταίοι έχουν να παρουσιάσουν τα τελευταία 10 χρόνια τρεις Αρχηγούς: Ντούβας, Φράγκος και τώρα Μανωλάς. Και είναι λογικό οι καταδρομείς να είχαν αυτές τις τρεις περιόδους την “συμπάθεια” της ηγεσίας.
Όμως επειδή σε όλα πρέπει να υπάρχει μέτρο και σύνεση καλό είναι να μην δίδεται η εντύπωση ότι η δικαιολογημένη επαναλαμβάνουμε συμπάθεια καταλήγει να γίνεται διάκριση.
Το λέμε και επανερχόμαστε στο θέμα ,γιατί ακούμε πολλά παράπονα και προβληματισμούς για επιλογές που γίνονται στο ΓΕΣ και δείχνουν μια διάθεση διάκρισης στους καταδρομείς και στους “άλλους”. Ο Μανωλάς έχει την φήμη αξιωματικού με πολύ ανοιχτό μυαλό. Δεν γνωρίζουμε αν άλλοι εντός ΓΕΣ εξακολουθουν να επηρεάζονται από πρώην Α/ΓΕΣ ο οποίος διαδίδει ότι ΚΑΙ ο Μανωλάς “είναι παιδί μου”.
Διαβάστε ακόμη: