Άρρηκτα συνυφασμένη με το υγρό στοιχείο και τη θάλασσα είναι η ιστορία του Πολεμικού μας Ναυτικού. Έχει αναδειχθεί κυρίαρχο σε θάλασσες και πελάγη και ιδιαίτερα στο Αιγαίο, μια θάλασσα που οι ναυτικοί μας την γνωρίζουν όπως την παλάμη τους. Κι αυτό είναι κάτι που κανείς άλλος όσα πλοία ,όσα όπλα, όσα τεχνάσματα και “πονηριές” κι αν κάνει δεν πρόκειται ποτέ να το αποκτήσει.
Καθημερινά, οι Έλληνες ναυτικοί, εκτός από το να φυλάνε τις “υδάτινες πύλες” τους Έθνους, καλούνται να στηρίξουν και όλους τους ακρίτες στα νησιά μας.
Μέσα στον δύσκολο και διαρκή αγώνα του θαλασσινού με τα στοιχεία της φύσεως, ο Έλληνας ναυτικός ένιωσε την ανάγκη για προστασία από κάποια ανώτερη δύναμη, η οποία μέσω της βαθιάς του πίστης εκφράστηκε στην θεία μορφή του Αγίου Νικολάου.
Γι αυτό κι η εικόνα του Αγίου Νικολάου συντροφεύει τις γέφυρες όλων των πολεμικών και εμπορικών πλοίων σε ώρες γαλήνης και φουρτούνας.
Το θαύμα του Αγίου Νικολάου
Κάποτε ο Άγιος αποφάσισε να ταξιδέψει με πλοίο στους Άγιους Τόπους, για να προσκυνήσει.
Λέγεται δε, ότι ένας ναυτικός γλίστρησε, έπεσε από το κατάρτι και σκοτώθηκε. Όμως ο Νικόλαος προσευχήθηκε θερμά και ο ναυτικός αναστήθηκε.
O βίος του Αγίου Νικολάου
Ο Άγιος Νικόλαος, γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 – 304 μ.Χ.), Μαξιμιανού (286 – 305 μ.Χ.) και Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Αλλά ο Νικόλαος, εμπνεόμενος από φιλάνθρωπα συναισθήματα, διέθετε την περιουσία του για να ανακουφίζει άπορα, ορφανά, φτωχούς, χήρες, στενοχωρημένους οικογενειάρχες.
Ένας μάλιστα, θα διέφθειρε τις τρεις κόρες του, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα. Όταν το έμαθε αυτό ο Νικόλαος, μυστικά σε τρεις νύκτες εξασφάλισε την προίκα των τριών κοριτσιών, αφήνοντας 100 χρυσά φλουριά στην κάθε μία. Έτσι, οι τρεις κόρες αποκαταστάθηκαν και γλίτωσαν από βέβαιη διαφθορά.
Στην συνέχεια αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του τιμήθηκε, χωρίς να το επιδιώξει, αρχικά με το αξίωμα του Ιερέα στα Πάταρα και συνέχεια με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων.
Από τη θέση αυτή καθοδηγούσε με αγάπη το ποίμνιό του και ομολογούσε με παρρησία την αλήθεια. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τους τοπικούς άρχοντες και ρίχτηκε στη φυλακή.
Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Μάλιστα έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, όπου ξεχώρισε για τη σοφία και την ηθική του τελειότητα.
Ο Άγιος Νικόλαος ήταν προικισμένος και με το χάρισμα της θαυματουργίας με το οποίο έσωσε πολλούς ανθρώπους και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του το 330 μ.Χ. Για παράδειγμα όταν κάποτε κινδύνευσε κάποιος στη θάλασσα – λόγω σφοδρών ανέμων – και επικαλέστηκε το όνομα του αγίου σώθηκε και μάλιστα ενώ βρισκόταν στη μέση του πελάγους βρέθηκε αβλαβής στο σπίτι του.
Το θαύμα έγινε αμέσως γνωστό στην Πόλη και ο λαός προσήλθε αμέσως σε λιτανεία και αγρυπνία προκειμένου να τιμήσει το θαυματουργό Άγιο.