Το βίντεο είναι εκπληκτικό ,κόβει την ανάσα και προέρχεται από το ΠΝ της Δανίας. Ένα ελικόπτερο προσπαθεί να προσνηωθεί στο ελικοδρόμιο ενός πολεμικού πλοίου το οποίο απο τη τρικυμμία που επικρατεί παιρνει τεράστιες κλίσεις.
Οι μόνοι που δεν θα εντυπωσιαστούν είναι οι άνδρες που αποτελούν τα πληρώματα των δικών μας ελικοπτέρων του ΠΝ, που τέτοιες προσνηώσεις τις έχουν κάνει αμέτρητες φορές στο φουρτουνιασμένο Αιγαίο.
Πριν δείτε ο βίντεο διαβάστε την ιστορία που μεταφέρει ο ναύαρχος Κώστας Γκορτζής -αλλά πάνω απ΄ όλα ελκοπτεράς- με ένα κείμενό του στο
klafsigelos.wordpress.com.
Μετά δείτε και τους Δανούς.
1979-1980. Μεγάλη Άσκηση του Στόλου στο Αιγαίο. Μόνο δύο πλοία μπορούσαν να φέρουν Ελικόπτερο, τα Αντιτορπιλικά ΜΙΑΟΥΛΗΣ και ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ.
Αξιωματικός Ε/Π στο ΜΙΑΟΥΛΗΣ η αφεντιά μου.
Με την έναρξη της Άσκησης, πήραμε το Ε/Π (ένα Allouette III) από το Ελικοδρόμιο και προσνηωθήκαμε ωραία και καλά στο πλοίο που ήταν σε τσαμαδούρα του Ναυστάθμου. Το καλοδέσαμε και το πλοίο απέπλευσε.
Την πρώτη μέρα όλα καλά. Και ο καιρός επίσης με εξαίρεση κάτι χαμηλές ομίχλες. Δεν θυμάμαι αν σ’ αυτή την άσκηση είδα και την πρώτη φάλαινα στο Αιγαίο, πάνω απ’ τον Καβο Ντόρο, με ένα φαλαινάκι σαν τορπίλη να στρυφογυρίζει δίπλα της. (όταν ανέφερα την παρουσία της, οι από τα πλοία με “ψιλοχλεύαζαν” ότι τάχα είδα ένα πυργίσκο Υποβρυχίου και το πέρασα για φάλαινα. Έλα μου όμως που είχα την OLYMPUS μαζί μου… Και μετά την άσκηση …κατάπιαν τα σχόλια)
Τις επόμενες μέρες ο καιρός αγρίεψε. Και όταν λέμε αγρίεψε, ΑΓΡΙΕΨΕ. Το Ε/Π δεμένο στην πρύμη έτρωγε φρέσκα τα κύματα, ο καιρός απαγορευτικός για πτήσεις, ξενύχτι ανήσυχο, λήθαργος με τη φόρμα το πρωί στο κρεβάτι. Δεμένος για να μη βρεθώ κάτω από το μποτζάρισμα. Ξαφνικά, ακούω από τα μεγάφωνα “Υποπλοίαρχος Γκορτζής στη Γέφυρα, Προετοιμασία απονήωσης Ε/Π”!
Κάποιος τρελλάθηκε, σκέφτηκα. Ανεβαίνω πηγαινοερχόμενος σαν μαριονέτα απ’ το μπότζι στη Γέφυρα. Είναι ήδη εκεί ο Κυβερνήτης. “Γκορ (έτσι με φώναζε), έχουμε πρόβλημα. Ένας ναύτης σε μιά τορπιλάκατο, χτύπησε άσχημα, ένα γραμματοκιβώτιο του ήρθε στο κεφάλι απ’ το μποτζάρισμα και είναι αναίσθητος. Η τορπιλάκατος έχει μπεί στο Βουρκάρι της Τζιάς και ο Διοικητής μας διέταξε να πάμε να τον πάρουμε και να τον μεταφέρουμε στον Πειραιά.”
“Κύριε Κυβερνήτα, είμαστε τελείως εκτός από τα όρια κλίσεων και έντασης ανέμου για απονήωση”. “το ξέρω γαμώ το, ούτε μέσα να μπούμε μπορούμε, πάμε να μιλήσουμε στον Διοικητή”.
Ο Κυβερνήτης στο ραδιοτηλέφωνο “κύριε Διοικητά, σχετικά με την τορπιλάκατο, με τέτοιο καιρό δεν μπαίνει το Αντιτορπιλικό στο Βουρκάρι, δεν μπορεί να βγεί έξω κάποια βάρκα να τον φέρει, Ελικόπτερο δεν μπορώ να σηκώσω εκτός ορίων, τι κάνω;”
Απάντηση Διοικητή “εγώ δεν σου είπα να μπείς μέσα, ούτε να βγεί κανείς, ούτε να σηκώσεις το Ε/Π εκτός ορίων. Σου είπα να τον πάρεις και να τον μεταφέρεις στον Πειραιά”….
Μύλος το μυαλό του Κυβερνήτη. Να ρισκάρει την ασφάλεια ολόκληρου του πλοίου; Να ρισκάρει την απώλεια του Ε/Π και αυτών που θα το χειρίζονταν; ΑΔΙΕΞΟΔΟ. Ένοιωσα πως κάτι πρέπει να κάνουμε. Ένας άνθρωπος κινδύνευε, ένας Κυβερνήτης ήταν στα πρόθυρα εγκεφαλικού για να μην πεί αυτά που ήθελε στον Διοικητή του που του πέταγε το μπαλάκι της ευθύνης…
“κύριε Κυβερνήτα, ας προσπαθήσουμε κάτι. Πάμε κάτω από τη Τζιά που κόβει λίγο το κύμα για να μην έχουμε μεγάλες κλίσεις, κόψτε ταχύτητα στην ελάχιστη να μειώσουμε λίγο τη σχετική ένταση του ανέμου και θα προσπαθήσουμε να απογειωθούμε.”
“Λες Γκορ;” “Λέω ότι πρέπει να δοκιμάσουμε. Κινδυνεύει ένας άνθρωπος, ας ξεφύγουμε λίγο κι από τα όρια.”
Φωνάζω τον Νικόλα, τον συγκυβερνήτη. “Νικόλα, το και το, μπορούμε να δοκιμάσουμε, θα φύγουμε χωρίς Μηχανικό μέσα για να μπορέσουμε μετά να πάρουμε τον τραυματία, είσαι;” “Και βέβαια είμαι” λέει ο Νικόλας.
Στο μεταξύ, η ομάδα στο κατάστρωμα ετοίμαζε το Ε/Π σε συνθήκες …ψιλοτυφώνα. Το πλοίο έπλευσε νότια της Τζιάς, πήρε τη σωστή πορεία στον άνεμο, ελάττωσε την ταχύτητά του και …start engine. Το Ε/Π καρφωμένο στο κατάστρωμα με το άγκιστρό του, μια πάνω μια κάτω μια πανωκάτω μια δεξιά μια αριστερά, …λούνα παρκ.
Οι οδηγίες από τον Ελεγκτή αέρος γέμιζαν τις κάσκες μας, ο άνεμος στους 50 κόμβους (35 το όριο), τα μάτια καρφωμένα στον Τάσο (σηματωρό) που μόλις αισθάνεται ότι η κλήση έρχεται στο οριζόντιο, δίνει το σήμα με τα χέρια του για “απαγκίστρωση”.
Πιέζω το κουμπί και, για πρώτη φορά βλέπω το Ε/Π να πετάγεται μόνο του, χωρίς να τραβήξω καν το χειριστήριο, σαν φουρφούρι στον αέρα και να ανεβαίνει συνεχώς, μακρυά πια απ’ το πλοίο, στην ασφάλεια του απέραντου πελαγίσιου αέρα.
Ανακούφιση. Πετάμε γρήγορα προς το Βουρκάρι. Βλέπουμε την Τορπιλάκατο δεμένη στον μικρό μώλο και προσγειωνόμαστε σ’ ένα χωράφι (αυτό ευτυχώς δεν κουνιόταν) κοντά. Φέρνουν το ναυτάκι, αναίσθητο, σ’ ένα στρώμα κρεβατιού, μπαίνει και ο Νοσοκόμος της τορπιλακάτου μέσα και απογειωνόμαστε. Σε μισή ώρα προσγειωθήκαμε στο Γενικό Νοσοκομείο της Αεροπορίας, παραδώσαμε τον τραυματία και βουρ για το Ελικοδρόμιο Αμφιάλης για ανεφοδιασμό.
Αλλά η …περιπέτεια δεν είχε τελειώσει. Στο Ε/Δ πήραμε διαταγή από το ΓΕΝ να διανυκτερεύσουμε γιατί ο καιρός για να επιστρέψουμε στο πλοίο ήταν απαγορευτικός. “Το πρωί, βλέπουμε” μας είπαν.
Το πρωί είχε μια ωραιότατη λιακάδα αλλά ο θυελλώδης Βοριάς δεν έλεγε να κοπάσει. Έτσι το ΓΕΝ διέταξε το πλοίο να πλεύσει νότια από το Σαν Τζώρτζη (το νησάκι στο Σαρωνικό) για να υποδεχτεί το Ε/Π.
Ξεκούραστοι και ορεξάτοι, ικανοποιημένοι μαθαίνοντας ότι το ναυτάκι τη σκαπούλαρε, απογειωνόμαστε για το ραντεβού μας με το πλοίο. Το βρίσκουμε κάτω απ’ το Σαν Τζώρτζη, παίρνει την κατάλληλα πορεία, κόβει ταχύτητα και “στην τελική για προσνήωση” αναφέρουμε. “Ελεύθερος για προσνήωση” μας λέει ο Ελεγκτής, στήνεται ο Τάσος στο κατάστρωμα με τα πατερόλια του “έλα, έλα, έλα” μας κάνει σήμα, πλησιάζουμε, το πλοίο δεν κουνιέται πολύ αλλά, ΚΟΥΝΙΟΜΑΣΤΕ εμείς λίγο πριν μπούμε στο κατάστρωμα, κουνιόμαστε σαν το αυγό που βράζει στην κατσαρόλα. Το Ε/Π αρνείται να πάει πιό κοντά, ανεβοκατεβαίνουμε σαν γιογιό, “επανακυκλώνω γιατί έχει πολλές αναταράξεις στο κατάστρωμα”, φεύγουμε, κάνουμε έναν κύκλο ξανά “στην τελική για προσνήωση”, ξανά “ελεύθερος για προσνήωση”, “άντε πάμε” αλλά λίγα μέτρα από το κατάστρωμα, τα ίδια.
Δεν θυμάμαι πόσες φορές “επανακυκλώσαμε”. Στο τέλος, πιάνουμε και οι δυό τα χειριστήρια και για να σπάσω τον εκνευρισμό μας λέω κάτι άσχετο. “Ρε τι φτιάχνει ο άνθρωπος! Πάμε ρε Νικόλα” και …ξεσπάμε άνευ λόγου στα γέλια. Γέλια όμως. Με δάκρυα και κράμπες στο στομάχι! Έτσι ξεκαρδιζόμενοι το παλεύουμε μαζί και μέσα στη θολούρα των δακρύων το βάζουμε το ρημάδι στη θέση του, αγκιστρώνουμε και σβήνουμε τον κινητήρα. Εξακολουθώντας να …γελάμε ανεξέλεγκτα και οι δύο. Και μπροστά στον κυβερνήτη σε λίγο και μπροστά σε όλο το πλήρωμα που δεν ήξερε -ούτε εμείς- το γιατί.
Το γιατί το ανακαλύψαμε αργότερα. Και δεν ήταν για γέλια…
Το Ε/Π προγειώνεται/προσνηώνεται πάντοτε με τον άνεμο κόντρα. Η πορεία του πλοίου είναι υπό γωνία στον άνεμο (και το κύμα) για να μη “μποτζάρει και για να μη περνάει ο άνεμος από πάνω του και δημιουργεί καθοδικά ρεύματα στο σημείο προσνήωσης. Έτσι όμως, το Ε/π προσεγγίζει το κατάστρωμα υπό γωνία και μέσα στο ρεύμα καυσαερίων από την τσιμινιέρα του πλοίου. Από την πολύωρη παραμονή μας μέσα στα καυσαέρια είχαμε “μαστουρώσει” κανονικότατα. Υποξυγοναιμία το λένε. Και αν αυτό παρατεινόταν για ακόμα λίγο θα άρχιζαν οι …παραισθήσεις και μετά η λιποθυμία.
Όχι τίποτα άλλο, αλλά δεν θα είχαμε και τη δυνατότητα να συνεχίσουμε το …φαγοπότι (κατά Πάγκαλο), άσε τα έξοδα κηδείας, συντάξεις χηρείας κλπ που θα επιβαρύναμε τη δόλια πατρίδα….
Διαβάστε ακόμη:
Η πρώτη προσνήωση στο αεροπλανοφόρο της Κίνας
Απίστευτη προσνήωση ελικοπτέρου σε τρικυμμία – Δείτε το ΒΙΝΤΕΟ
Προσνηώθηκε με τον συγκυβερνήτη του να είναι μισός εκτός αεροσκάφους – ΒΙΝΤΕΟ