Την εποχή που στις Ένοπλες Δυνάμεις ήταν “έγκλημα” να διαβάζεις εφημερίδα και αργότερα έπρεπε να προσέχεις πολύ ποια επιλέγεις να διαβάζεις, θυμάται ο υποναύαρχος ε.α Στέλιος Φενέκος με ένα ενδιαφέρον άρθρο του. Όμως θυμάται εκείνες τις εποχές που πέρασαν για να έρθει στο σήμερα και να επισημάνει ότι το “κουσούρι” έχει περάσει πια στον …ιδιωτικό τομέα. Το κείμενό του με τίτλο με “Ιδιωτικά φέουδα με δηλώσεις ιδεολογικών φρονημάτων”, λέει πολλές αλήθειες που δεν πρέπει να τις αγνοησουμε. Ίσως κυρίως εμεις οι δημοσιογράφοι,αλλά όχι μόνο εμείς.
Το κείμενο του κ.Στέλιου Φενέκου:
ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΦΕΟΥΔΑ ΜΕ »ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ»
Πριν πολλά χρόνια στις Ένοπλες Δυνάμεις απαγορευόταν να διαβάζει κάποιος εφημερίδα σε εργασιακό χώρο, πόσο μάλλον να θεαθεί με εφημερίδα στα χέρια, σε οιονδήποτε δημόσιο χώρο. Μετά την έλευση του ΠΑΣΟΚ, υπήρξε μία απελευθέρωση στο κανόνα αυτό, αλλά όμως κυριάρχησε μία εξαιρετικά επικίνδυνη τάση: Έπρεπε να δείχνει κάποιος τη πίστη του στη ‘’πασοκική’’ ιδεολογική ταυτότητα, κρατώντας στα χέρια του την ‘’ελευθεροτυπία’’, ή κάποιο άλλο από τα τότε χαρακτηρισμένα ως ‘’πασοκικά’’ ιδεολογικά έντυπα.
Η τάση αυτή του να επιβεβαιώνεις τη πίστη σου στο κόμμα εξουσίας για να απολαμβάνεις μεροληπτικής συμπεριφοράς στις μεταθέσεις και τις τοποθετήσεις, συνεχίσθηκε ανάλογα με το κόμμα που ανέβαινε στην εξουσία, μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Ούτε λόγος βέβαια για ‘’αριστερά’’ έντυπα, γιατί όποιος τα διάβαζε έμπαινε στο μάτι των ‘’ελεγκτών της πίστης και των φρονημάτων’’ και των δύο κομμάτων. Σήμερα οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν ξεπεράσει όλα αυτά τα ζητήματα, έχουν εκδημοκρατισθεί εν πολλοίς, δείγμα εκσυγχρονισμού τους.
Εκεί όμως που αναδεικνύεται μία νέα μορφή απαίτησης για ‘’πίστη και αφοσίωση’’ (loyalty) είναι πλέον σε αρκετές μεγάλες εταιρείες του ιδιωτικού τομέα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι π.χ. οι τράπεζες που δεν επιτρέπουν στα στελέχη τους να αρθρογραφούν για ζητήματα πολιτικής και ζητήματα που αφορούν την ‘’οικονομική κοινωνία’’, χωρίς έγκριση και λογοκρισία, οι μεγάλες εταιρείες παροχής υπηρεσιών που δεν επιτρέπουν στα στελέχη τους να αρθρογραφούν χωρίς έγκριση για τα ζητήματα του κλάδου τους, οι μεγάλες χρηματοπιστωτικές πολυθενικές εταιρείες που απαιτούν αυστηρό έλεγχο πολλών ανάλογων δραστηριοτήτων των στελεχών τους κλπ.
Πριν από αρκετούς μήνες είχα αναφερθεί στην »εταιρεία» όχι μόνο ως οργανισμό που παρέχει κάποιο είδος υπηρεσιών ή προϊόντων, αλλά και ως δομή οργάνωσης και φορέα πολιτικής και πολιτισμού.
Δυστυχώς σήμερα βλέπουμε τις εταιρείες να ακολουθούν τον επικίνδυνο δρόμο του απολυταρχισμού εις βάρος των εργαζομένων. Και αυτό πρέπει να αντιμετωπισθεί ταχύτατα από τη πολιτεια, γιατί σύντομα θα δούμε να δημιουργούνται οικονομικά φέουδα με τεράστια πολιτική επιρροή μέσα στη Δημοκρατία μας, με πλήθος »στρατευμένων» εργαζομένων, έρμαια στους αδιαφανείς σκοπούς κάθε ιδιωτικού οργανισμού. Η ανάγκη για εργασία ή και ενίοτε οι υψηλές αμοιβές, θα αναγκάζουν τους εργαζόμενους να υποκύπτουν στους σκοπούς αυτούς, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να εκφρασθούν ελεύθερα και δημοκρατικά, ακόμη και στον ιδιωτικό τους βίο. Πέραν του ότι η συμεριφορά αυτή των μεγάλων ιδιωτικών εταιρειών είναι καθηλωτική και υποτιμητική για τον »άνθρωπο-εργαζόμενο-πολίτη», να ελέγχουν δηλαδή το σύνολο της προσωπικής, επιστημονικής και ιδιωτικής ζωής κάθε εργαζομένου σε αυτές. Τα στοιχεία δείχνουν ότι έχουν ήδη δημιουργηθεί τέτοια »φέουδα», από μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις, από μεγάλους εκδοτικούς οργανισμούς με ΜΜΕ, που επηρεάζουν πλέον καθοριστικά το ίδιο το πολιτικό σύστημα και τη λειτουργία της Δημοκρατίας μας.
Θα πρέπει συνεπώς να προστατευθεί η Δημοκρατία και το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης για όλους τους πολίτες, μη επιτρέποντας τη δημιουργία ‘’ιδιωτικών φέουδων’’, που απαιτούν »δήλωση πίστης και ιδεολογικών φρονημάτων» από τους εργαζόμενους, στους σύγχρονους φεουδάρχες.
Είναι βασικό θέμα προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε μία δημοκρατική κοινωνία που αποτελείται από ‘’ανθρώπους- εργαζόμενους – πολίτες’’.
Διαβάστε ακόμη:
Ένας υποναύαρχος αποδομεί τους «υπερφίαλους εγωπαθείς» του ΔΝΤ
Έξοδος στις αγορές στην επέτειο της Εξόδου του Μεσολογγίου και η άποψη ενός ναυάρχου