Έγραψαν τη δική τους πολύχρονη ιστορία. Τα Α 7 Corsair υπηρέτησαν με συνέπεια την Ελληνική ΠΑ και οι χειριστές που πέταξαν μ΄ αυτά τα αεροσκάφη “δέθηκαν” μαζί τους. Ήταν αυτοί που ήξεραν ότι αν τα πράγματα με τους “απέναντι” έφθαναν στ΄ άκρα ,είχαν τις πιο δύσκολες αποστολές. Αποστολές αυτοκτονίας.
Τώρα ήρθε η ώρα της απόσυρσης.
Είναι Aμερικάνικης κατασκευής, μονοθέσιο, μονοκινητήριο, μαχητικό αεροσκάφος κρούσης, μεγάλης εμβέλειας και εντάχθηκε στο οπλοστάσιο της Π.Α. το 1975.
Η συμβαση για την προμήθεια των Α-7Η υπογράφηκε τον Ιούνιο του 1974. Τον Αύγουστο του 1975 άρχισαν οι παραλαβές 60 αεροσκαφών, τα οποία κυριολεκτικά μεταμόρφωσαν τις δυνατότητες κρούσης της ΠΑ. Μέχρι την εμφάνιση του F-16C στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, στα τέλη της δεκαετίας του ’80, το Α-7Η αποτελούσε το πιο αποτελεσματικό μέσο για την προσβολή επίγειων και θαλάσσιων στόχων.
Πέντε διθέσια ΤΑ-7Η αγοράστηκαν το 1980 με σκοπό τη διευκόλυνση της επιχειρησιακής εκπαίδευσης ενώ ένα Α-7Η μετασκευάστηκε την ίδια χρονιά σε ΤΑ-7Η. Από το 1993 αρχίζουν να παραλαμβάνονται 62 μεταχειρισμένα Α-7Ε/ΤΑ-7C από αποθέματα του USN. Κυριότερες διαφορές τους σε σχέση με το Α-7Η είναι η ύπαρξη συστήματος FLIR και η δυνατότητα εναέριου ανεφοδιασμού.
Η Αμερικανική Π.Α. χρησιμοποίησε ευρέως το Α-7 στον πόλεμο του Βιετνάμ, στις επιχειρήσεις στην Λιβύη, το 1983 στην Αμερικάνικη επέμβαση στην Γρενάδα, το ’89 στον Παναμά και το 1991 στη «Καταιγίδα της Ερήμου» όπου το αεροπλάνο διέπρεψε.
Τα Ελληνικά Α-7 έχουν αμιγώς ρόλο βομβαρδισμού και αρχικώς τοποθετήθηκαν στη Λάρισα (110 Π.Μ., 347 Μοίρα «Περσέας») και στη Σούδα (115 Π.Μ., 340 μοίρα «Αλεπού» και 345 μοίρα «Λαίλαψ»).
Το 2002, μεταφέρθηκαν στον Άραξο (116 Π.Μ., 335 μοίρα «Τίγρης» και 336 μοίρα «Όλυμπος») στα πλαίσια της αναδιοργάνωσης των βάσεων της Π.Α..