Γράφει ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΚΑΒΑΡΔΙΝΑΣ
Ανθλγος (ΑΠΖ)
Ε.Σ.Π.ΗΠ
Με αφορμή την ερώτηση που κατατέθηκε στο Ελληνικό κοινοβούλιο από το βουλευτή Τρικάλων της Νέας Δημοκρατίας κύριο Σκρέκα Κωνσταντίνο σχετικά με την τροποποίηση του ασφαλιστικού των στρατιωτικών και των σωμάτων ασφαλείας νομίζω ήρθε η ώρα να ειπωθούν μερικές αλήθειες.
Σε ποια θέση τοποθετεί η πολιτεία τους ένστολους λειτουργούς της;
Αναγνωρίζει τη σπουδαιότητα της προσφοράς τους και τους
κατατάσσει στην κορυφή της πυραμίδας των κρατικών υπαλλήλων μαζί με τους βουλευτές, τους δικαστές, τους καθηγητές πανεπιστημίου;
Τους κατατάσσει στην επόμενη κατηγορία των καλά αμειβόμενων δημοσίων υπαλλήλων της όπως αυτοί του υπουργείου οικονομικών, των υπαλλήλων της Βουλής των Ελλήνων, ή πριν την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου, των υπαλλήλων των υπουργείων και των ΔΕΚΟ;
Μήπως οι ένστολοι κατατάσσονται στην επόμενη μεγάλη πλέον κατηγορία των δημοσίων υπαλλήλων που με την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου έχουν όλοι ακριβώς τις ίδιες αποδοχές; Φυσικά μιλάμε για τους υπαλλήλους του στενού δημόσιου τομέα, αυτούς των δήμων και των νομαρχιών, των υπάλληλων των ΔΕΚΟ, των καθηγητών, των δασκάλων κλπ.
Οι πικρή αλήθεια είναι ότι οι ένστολοι δεν ανήκουν σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες. Φτιάχνουν από μόνοι τους μια «ειδική» κατηγορία που κατατάσσεται στη βάση της παραπάνω πυραμίδας. Στο κλάδο των στρατιωτικών εκτός από τις μειώσεις πάνω από 50% που μέχρι στιγμής επιβλήθηκαν θέλω να υπενθυμίσω ότι δεν υπάρχει υπερωριακή αμοιβή για τις χιλιάδες ώρες που εργαζόμαστε κάθε χρόνο. Άρα στο τέλος του χρόνου όταν θα κυκλοφορήσουν οι πίνακες με τη μισθοδοσία όλων των δημοσίων υπαλλήλων θα ανακαλύψουμε για ακόμη μια φορά ότι οι ένστολοι βρίσκονται στη γνώριμη τους θέση ανάμεσα σε όλους τους μισθοδοτούμενους από το κράτος….. την τελευταία.
Και μέσα σε όλα μάθαμε ότι το μεσοπρόθεσμο προβλέπει για το 2014 επιπλέον μειώσεις στους στρατιωτικούς ύψους 88 εκατομμυρίων. Αδιανόητο αλλά εμείς που ξεκινήσαμε το χορό των περικοπών, εμείς θα έχουμε την τιμή να τον τελειώσουμε.
Και το ερώτημα που πλανιέται σε όλους τους ένστολους είναι ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ; Γιατί η πολιτεία μας αντιμετωπίζει με αυτό τον τρόπο; Γιατί δεν αναγνωρίζει τη φύση και τη δυσκολία της δουλειάς μας;
Είναι φυσιολογικές συνθήκες εργασίας αυτές των στρατιωτικών π.χ. όπου είναι αναγκασμένοι κάθε 2 ή 3 χρόνια να μετακομίζουν σε όλα τα σημεία της πατρίδας μας, να πληρώνουν μόνιμα το ¼ του μισθού τους για ενοίκιο, να καταδικάζουν τη σύζυγό τους σε μόνιμη ανεργία και να βλέπουν τα παιδιά τους να πληγώνονται και να στεναχωριούνται από τις συνεχείς αλλαγές σχολικού και φιλικού περιβάλλοντος;
Είναι φυσιολογικές συνθήκες εργασίας αυτές των αστυνομικών που είναι αναγκασμένοι μέσα σε αντίξοες καιρικές συνθήκες να περιπολούν μέρα και νύχτα ερχόμενοι σε επαφή με κάθε είδους αλλοδαπούς και ημεδαπούς εγκληματίες που δεν το έχουν σε τίποτα να ανοίξουν πυρ και να αφαιρέσουν ανθρώπινες ζωές; Να έρχονται σε επαφή καθημερινά με το κίνδυνο, και διάφορους περίεργους, αναρχικούς, αντισυστημικούς ταραξίες που προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιτεθούν και να τραυματίσουν τον όποιο στέκεται απέναντί τους.
Είναι φυσιολογικές συνθήκες εργασίας αυτές των λιμενικών όπου είναι αναγκασμένοι κάθε μέρα, σε θάλασσα και στεριά, να έρχονται σε επαφή με αδίστακτους λαθρέμπορους ή με λαθρομετανάστες που δεν έχουν σε καμία υπόληψη την ανθρώπινη ζωή;
Είναι φυσιολογικές συνθήκες αυτές των πυροσβεστών όπου οι μάχες που δίνουν το καλοκαίρι απέναντι στις πυρκαγιές είναι πραγματικά απίστευτες. Σε συνθήκες αντίξοες που ένας φυσιολογικός άνθρωπος ανταποκρινόμενος στο αίσθημα της αυτοσυντήρησής του θα κοίταζε μόνο την επιβίωσή του;
Είναι άραγε λίγοι οι συνάδελφοι στρατιωτικοί, αστυνομικοί, πυροσβέστες, και λιμενικοί που έχουν χάσει τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της εργασίας τους; Είναι η φύση και η ιδιαιτερότητα της εργασίας μας τέτοια που μπορεί να μας κατατάξει στην ίδια κατηγορία με όλους τους άλλους εργαζόμενους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα; Δεν θα έπρεπε η πολιτεία να δείξει έμπρακτα την αναγνώριση και το ενδιαφέρον της για τους δημόσιους λειτουργούς της;
Οι ένστολοι δεν φωνάζουν και δεν πρέπει να φωνάζουν για τα προβλήματά που τους απασχολούν, διότι θα πρέπει το κράτος να τα γνωρίζει και να μεριμνά για τη λύση τους χωρίς καμία καθυστέρηση. Βέβαια ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι με τα ισχυρά σωματεία και τους δυναμικούς συνδικαλιστές εξασφάλισαν πολλά προνόμια στους εργαζόμενους που εκπροσωπούσαν ενώ οι ένστολοι με τον ανύπαρκτο ή τον υποτυπώδη συνδικαλισμό δεν διεκδίκησαν και δεν κέρδισαν τίποτα.
Αυτό όμως θα πρέπει να τελειώσει και μια καλή ευκαιρία για να γίνει μια νέα αρχή στη σχέση μας με την πολιτεία είναι η τροποποίηση του ασφαλιστικού για την αποκατάσταση της τεράστιας αδικίας που υπέστησαν οι ένστολοι ‘παλαιοί’ ασφαλισμένοι που κατετάγησαν από την 1 Αυγ 1990 έως 31 Δεκ 1992. Θα υπενθυμίσω ότι οι συγκεκριμένοι συνάδελφοί μας επιβαρύνθηκαν με 14 χρόνια επιπλέον εργασίας (9 πραγματικά και 5 πλασματικά) σε σχέση με τους συναδέλφους τους που κατετάγησαν από 1/ 1/ 1984 μέχρι 31/ 6/ 1990, και που μέχρι τώρα ανήκαν στην ίδια κατηγορία. Η κατηγορία των ‘παλαιών’ ασφαλισμένων σε καμία αλλαγή ασφαλιστικού, και για κανένα κλάδο εργαζομένων δεν διασπάστηκε. Μόνο οι ένστολοι είχαν αυτό το προνόμιο. Ελπίζουμε λοιπόν όλοι οι πολιτικοί μας να αναγνωρίσουν την προσφορά μας και η αλλαγή του ασφαλιστικού να γίνει η απαρχή μιας καινούριας σχέσης ανάμεσα στους ένστολους και στον εργοδότη τους που είναι το κράτος, σχέση που θα βασίζεται στη κατανόηση και την εμπιστοσύνη.
Μόνο όταν ο ένστολος αισθάνεται ασφάλεια και αναγνώριση μπορεί να προσφέρει το μέγιστο των δυνατοτήτων του.