Οι Ενώσεις Στρατιωτικών “γεννήθηκαν” για να καλύψουν ένα μεγάλο κενό που είχε να κάνει με τα εργασιακά θέματα του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων. Με τα οποία κανείς δεν είχε ασχοληθεί για δεκαετίες. Οι Ενώσεις Στρατιωτικών δραστηριοποιήθηκαν και πέτυχαν πολλά με αποκορύφωμα την απόφαση του ΣτΕ.
Οι Ενώσεις Στρατιωτικών “κυνηγήθηκαν” με μανία αλλά καμία κυβέρνηση και κανένας υπουργός δεν μπόρεσαν να τις πειράξουν ,γιατί πάντα λειτουργησαν θεσμικά και περιορίστηκαν στην αποστολή τους,χρησιμοποιώντας “οπλα” νόμιμα .
Γι΄ αυτό και είναι άκρως επικίνδυνο όταν κάποιος στρατιωτικός ξεφεύγει. Και είναι ανησυχητικό όταν αυτό δεν γίνεται μία φορά ,αλλά επαναλαμβάνεται. Οι Ενώσεις Στρατιωτικών δεν έχουν ΚΑΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ να εκφράζουν δημόσια άποψη για το ποιες μονάδες και στρατόπεδα θα παραμείνουν ανοιχτά και ποια θα κλείσουν . Αν έχουν τέτοιες ανησυχίες να τις μεταφέρουν στην ιεραρχία με άλλο τρόπο κι όχι με τηλεοπτικές δηλώσεις .
Η δημοσιότητα δεν μπορεί να επιδιώκεται για προσωπικούς λόγους ,αλλά μόνο για τα θέματα που πρέπει να απασχολούν τις Ενώσεις Στρατιωτικών. Όλα τ΄ άλλα δεν είναι μόνο περιττά, αλλά και περίεργα. Τουλάχιστον.
Το “φάουλ” δημόσιας τοποθέτησης στρατιωτικού εν ενεργεία επισημαίνεται για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες και καλό θα είναι οι συνάδελφοί του να του δώσουν να καταλάβει ότι τους μόνους που εξυπηρετεί μ΄ αυτή την τακτική είναι όσους θέλουν να παρουσιάσουν τις Ενώσεις Στρατιωτικών ως “κίνδυνο” για τις ΕΔ.