* Του Κώστα Σαρικά
Η σημερινή εορτή για τις Ένοπλες Δυνάμεις βρίσκει το στράτευμα σε απόλυτα κομβικό σημείο. Με το χρόνο να μετρά αντίστροφα και τον κίνδυνο να ξεπεραστεί από τις εξελίξεις πιο ορατό όσο ποτέ άλλοτε, πόσο μάλλον όταν η χώρα-απειλή δείχνει να κινείται σε φρενήρεις εξοπλιστικούς ρυθμούς και σε καμία περίπτωση – παρά τα «ήρεμα νερά» – να μην κάνει βήμα πίσω από τις διεκδικήσεις της.
Αντίθετα φροντίζει να τις τοποθετεί συνεχώς στην ατζέντα της όσο εξελίσσεται η προσπάθεια προσέγγισης, ενώ δεν χάνει την ευκαιρία να δείχνει επιλεκτικά και επί του πεδίου ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να φέρει τη στρατιωτική ισχύ μπροστά από τη διπλωματία.
Η Νέα Δομή για τις Ένοπλες Δυνάμεις, για την οποία ήδη ενημερώθηκαν τα κοινοβουλευτικά κόμματα, αναμένεται το επόμενο διάστημα να προχωρήσει μέσα από τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Με το μεγάλο «αγκάθι» πέρα από την ανάγκη συγχωνεύσεων Μονάδων και Σχηματισμών να αποτελεί το προσωπικό και των τριών Κλάδων.
Η συνεχής «αιμορραγία» Στελεχών ειδικά στο Πολεμικό Ναυτικό αποτελεί εκκωφαντικό «καμπανάκι», καθώς Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί που υπηρετούν κυρίως σε μάχιμες Μονάδες υποβάλλουν παραίτηση εξαιτίας των πολύ χαμηλών αμοιβών.
Ανάλογα προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι νέοι Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί του Στρατού Ξηράς που καλούνται να ανταπεξέλθουν με μισθούς «πείνας» σε σχέση με τους συναδέλφους τους σε χώρες του ΝΑΤΟ και όχι μόνο. Πλέον ενδεικτικό παράδειγμα η Τουρκία, όπου ο μισθός του Ανθυπολοχαγού είναι σχεδόν διπλάσιος από τον μισθό του Ανθυπολοχαγού στην Ελλάδα. Η απαξίωση των Στρατιωτικών Σχολών αποτελεί άμεσο επακόλουθο.
Όμως πέρα από την δεδομένη ανάγκη εκσυγχρονισμού, οργανωτικών αλλαγών και νέου μισθολογίου, κρίσιμες θα είναι οι αποφάσεις για το εξοπλιστικό «πακέτο» που αφορά και τους τρεις Κλάδους στις Ένοπλες Δυνάμεις και το οποίο θα κρίνει το αξιόμαχο την τρέχουσα αλλά κυρίως την επόμενη δεκαετία. Οι αριθμοί δείχνουν αμείλικτοι, αλλά πέρα από τα ποσοτικά δεδομένα και η ποιότητα των οπλικών συστημάτων αποτελεί καίρια παράμετρο.
Όταν το 2030 το τουρκικό ναυτικό θα διαθέτει τουλάχιστον 16 σύγχρονες Κύριες Μονάδες Επιφανείας ο Ελληνικός Στόλος κινδυνεύει να μείνει με μόλις 8 πλοία με δεδομένο τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών ΜΕΚΟ ο οποίος ακόμα δεν έχει προχωρήσει.
Ανάλογη θα είναι η εικόνα και κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας με το Πολεμικό Ναυτικό να συρρικνώνεται σταδιακά στα 4 υποβρύχια 214 κλάσης «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» και στο εκσυγχρονισμένο αλλά άνω των 40 ετών «ΩΚΕΑΝΟΣ» την ώρα που οι γείτονες θα διαθέτουν 6 καινούργια 214, ενώ ήδη έχουν εκσυγχρονίσει σημαντικό αριθμό των παλαιότερων 209.
Επίσης δεδομένο είναι το γεγονός ότι η εγχώρια ναυπηγική βιομηχανία της Τουρκίας έχει τη δυνατότητα να κατασκευάζει Μονάδες Επιφανείας αλλά και υποβρύχια, ενώ ήδη σε εξέλιξη βρίσκεται το πρόγραμμα κατασκευής για τορπίλες βαρέως τύπου.
Σημαντικές είναι οι ανάγκες και στο Στρατό Ξηράς που αφορούν μια σειρά από προγράμματα όπως η ανάγκη για ΤΟΜΑ, ο εκσυγχρονισμός των ελικοπτέρων Apache ΑΗ-64A και η συντήρηση των AH-64D, η αύξηση στις διαθεσιμότητες των NH-90 και η απόκτηση νέων MLRS. Η δημιουργία του αντιαεροπορικού «θόλου» με καινούργια συστήματα και ταυτόχρονη απόσυρση των παλαιότερων ρωσικής κατασκευής αποτελεί το μεγάλο στοίχημα.
Ο εκσυγχρονισμός των 38 μαχητικών F-16 block 50, η αντικατάσταση των Mirage 2000-5 από Rafale με ταυτόχρονη ολοκλήρωση του προγράμματος αναβάθμισης των 83 Viper αποτελούν επιτακτικές ανάγκες για την Πολεμική Αεροπορία. Την ώρα μάλιστα που πρέπει να προετοιμαστεί για την ενσωμάτωση των F-35 και να μεριμνήσει για νέα όπλα τελευταίας τεχνολογίας, τόσο για τον πόλεμο αέρος-αέρος όσο και για αποστολές κρούσης.