Το σύνδρομο “αν ήμουν Αρχηγός”, δεν διαφέρει και πολύ από το γνωστό “αχ και να ΄μουνα πρωθυπουργός”. Είναι σύνδρομο που κάνει την εμφάνισή του κοντά στην άνοιξη, όταν οι κρίσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Κάπου εκεί αρχίζουν οι ανησυχίες κομματικών αποστρατων που τους τρώει πάντα το μαράζι ότι τους “έφαγαν τα κυκλώματα” και δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να ηγηθούν και να σώσουν το στράτευμα. Και κατ΄ επέκταση τη χώρα.
Ευδοκιμούν σε κομματικά γραφεία,όπου κάνουν αναλύσεις και κρίσεις για τους εν ενεργεία αξιωματικούς ,αναμένοντας το “πράσινο φως” που θα τους επιτρέψει την επιστροφή και θα τους…δικαιώσει.
Το χθεσινό μας άρθρο τους πίκρανε ,αλλά η θέση του Onalert δεν πρόκειται να διαφοροποιηθεί στο ελάχιστο στο ζήτημα αυτό. Γιατί ναι στις δύο δεκαετίες που παρακολουθούμε το ΥΕΘΑ και τις Ένοπλες Δυνάμεις, έχουμε πράγματι διαπιστώσει ότι έγιναν τραγικές αδικίες εναντίον άξιων και ικανότατων αξιωματικών. “Θύτες” ήταν συνήθως οι λεγόμενες “γιάφκες απόστρατων”. Μπλε και πράσινων.
Και ακριβώς επειδή τα “θύματα” ήταν ικανά , ποτέ δεν πήγαν να …προβάρουν στολή σε κομματικά γραφεία για να επιστρέψουν. Λόγω ικανοτήτων μπόρεσαν να συνεχίσουν την ζωή τους ,αφήνοντας την αδικία πίσω.
Δεν σκοπεύουμε να αλλάξουμε στάση και για ένα ακόμη λόγο: οι Ένοπλες Δυνάμεις είχαν και έχουν ευτυχώς πάρα πολλά άξια στελέχη που μπορούν και πρέπει να αξιοποιηθούν στο μέγιστο βαθμό. Συνεπώς δεν χρειάζεται να ψάχνουμε αλλού. Πολύ περισσότερο στα κομματικά γραφεία.
Αυτά για όσους άρχισαν να προβάρουν ήδη στολές…