Σε τόνο αυστηρό που δείχνει ότι τα όρια της απαξίωσης που προσπαθούν να επιβάλουν κάποιοι στα στελέχη των ΕΔ έχουν ξεπεραστεί ,ο ΣΥΣΜΕΔ με έγγραφό του ρωτά γιατί δεν ισχύει και για τους στρατιωτικούς η ρύθμιση που προβλέπει ότι:
•“ για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης από 1.1.2011 και μετά, αναγνωρίζεται ως συντάξιμος χρόνος πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας, ο οποίος ανέρχεται σε ένα (1) έτος για το πρώτο παιδί και σε δύο (2) έτη για κάθε επόμενο παιδί και μέχρι το τρίτο. Ο χρόνος αυτός λαμβάνεται υπόψη για τη θεμελίωση, καθώς και για την προσαύξηση της σύνταξης, με την προϋπόθεση ο υπάλληλος να έχει συμπληρώσει δεκαπενταετή (15ετή) πραγματική δημόσια υπηρεσία.
β. Οι διατάξεις της προηγούμενης περίπτωσης έχουν εφαρμογή και για όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα με συνυπολογισμό και του αναγνωριζόμενου σύμφωνα με τα ανωτέρω, χρόνου μέχρι 31.12.2010. Στην …. β. Οι διατάξεις της παραγράφου αυτής έχουν εφαρμογή και για όσους υπαλλήλους έχουν ασφαλισθεί για πρώτη φορά από 1.1.1993 και μετά…».
Ο ΣΥΣΜΕΔ επισημαίνει τη “παντελή έλλειψη μέριμνας και λήψης του προτεινόμενου ευεργετήματος και από τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και του Πυροσβεστικού Σώματος και η άδικη και άνιση μεταχείριση αυτών” και δικαίως τονίζει:
• Αν και δεν μπορούμε, με κάθε ειλικρινή πρόθεση, να αντιληφθούμε τη στοχευμένη απαξίωση και επίθεση που δέχονται οι Έλληνες στρατιωτικοί, από το πολιτικό προσωπικό της Χώρας, παρακαλούμε να μας γνωρίσετε με σταράτα, μετρημένα και όχι ξύλινα πολιτικά λόγια, ποιος ο λόγος ή ποιοι είναι αυτοί η μηχανισμοί και τα πρόσωπα που υποκρύπτονται πίσω από τη σκέψη των εχόντων την αρμοδιότητα να συντάσσουν σχέδια νόμου, αλλά και αυτών, που στην τελευταία φάση τους νομοθετούν σε βάρος τους (των Ελλήνων στρατιωτικών), χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ιδιαιτερότητα και οι ειδικές συνθήκες του επαγγέλματος και η προσπάθεια που καταβάλλουν, πέρα από τα ανθρώπινα όρια αντοχής, με υπολειπόμενα μέσα και υλικά, αγόγγυστα νυχθημερόν οι στρατιωτικοί, ώστε να εξασφαλίσουν το υπέρτατο αγαθό της Χώρας μας, δηλαδή την ελευθερία της
• Σε ποιο βαθμό συνέδραμαν ή δεν συνέδραμαν στη διαμόρφωση της εν λόγω προταθείσης αντικατάστασης τα Γενικά Επιτελεία των Ενόπλων Δυνάμεων και εάν συνέδραμαν, στην αντίθετη κατεύθυνση από την προτεινόμενη, γιατί δεν ελήφθησαν υπόψη οι προτεινόμενες απόψεις; Γιατί τα τέκνα των Ελλήνων στρατιωτικών στη σκέψη κάποιων είναι β ́ ή γ ́ κατηγορίας; Τί μας συμβουλεύετε να μεταφέρουμε στα παιδιά μας για την άνιση και άδικη αυτή μεταχείρισή τους;
• “Η ιστορία το τελευταίο διάστημα καταγράφει τη στοχευμένη επίθεση και απαξίωση σε βάρος των Ελλήνων στρατιωτικών, αλλά συνάμα καταγράφει και την αγανάκτηση και πικρία που οι Έλληνες στρατιωτικοί νοιώθουν, τις δύσκολες αυτές στιγμές της οικονομικής κρίσης που βιώνει η Χώρα μας. Πιστεύουμε ότι ο καθένας πράττει το θεσμικό ρόλο του σύμφωνα και πάντα μέσα στα νόμιμα όρια και πλαίσια και με γνώμονα το συμφέρον της Χώρας και των πολιτών της, κομμάτι των οποίων είναι και οι Έλληνες στρατιωτικοί.
•Κατόπιν των ανωτέρω, επαναφέρουμε το σχετικό έγγραφό μας και παρακαλούμε, με όποια δύναμη πιστεύετε εσείς ότι διαθέτει ο Σύνδεσμός μας, για την υιοθέτηση της προτάσεώς μας, η οποία έχει ως εξής: «Στο τέλος του άρθρου 36 του π.δ. 169/2007 και μετά την 9η παράγραφο, να προστεθεί παράγραφος 10 ως εξής: «Οι διατάξεις της παραγράφου 15 του άρθρου 11 έχει εφαρμογή και στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας καθώς και του Πυροσβεστικού Σώματος»».
Είναι σαφές ότι οι στρατιωτικοί έχουν απόλυτο δίκιο να αισθάνονται ότι δεν τους δίνεται η παραμικρή σημασία! Τους έχουν στη γωνία ,τους παίρνουν τα λεφτά -που έτσι κι αλλιώς δεν περίσσευαν- και ακόμη και σε τέτοιου είδους ευεργετικές ρυθμίσεις μονίμως τους “ξεχνάνε” . Όσο καλοπροαίρετος κι αν είνα κάποιος δεν μπορεί να πιστέψει ότι όλα αυτά γίνονται τυχαία.