Χθες, υψηλόβαθμος αξιωματούχος του Υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας «αποκάλυψε» τις προθέσεις και τις αξιώσεις της Άγκυρας, βάσει του «Μνημονίου Συναντίληψης» που υπέγραψε η Τουρκία με την Λιβύη, για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών των δύο πλευρών στη Μεσόγειο, με σκοπό να εμποδίσει την υλοποίηση των ενεργειακών σχεδίων της Ελλάδας, της Κύπρου, αλλά και της Αιγύπτου.
Ειδικότερα, στην ανάρτησή του ο Çağatay Erciyes, που κατέχει την θέση του Γενικού Διευθυντή Ναυτιλίας και Αεροπορίας του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών αναφέρει ως «εξωτερικά σύνορα» της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Ειδικότερα στον χάρτη – που «σβήνει» και αγνοεί το Καστελόριζο- απεικονίζονται τα σημεία που «ενώνονται» ως εξής:
A-Β: «Συμφωνία Τουρκίας-ΤΔΒΚ 2011»
C-D-E: «Μέση γραμμή μεταξύ ενδοχώρας Αιγύπτου-Τουρκίας»
E-F: «Συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης».
Η ελληνική πραγματικότητα
Και μπορεί τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης να «πανηγύριζαν» για την μεγάλη «διπλωματική επιτυχία» της Τουρκίας που «χάλασε τα σχέδια» της Ελλάδας και της Κύπρου, ωστόσο οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες, η Βουλή των Αντιπροσώπων της Λιβύης απέρριψε την συμφωνία με την Τουρκία, καθιστώντας την με άλλα λόγια ως μια «άσκηση επί χάρτου».
Από την άλλη όμως, αξίζει να σημειωθεί πως και η Ελλάδα έχει προχωρήσει στην κατάρτιση χαρτών όπου απεικονίζεται η παραχώρηση δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, μια διαδικασία που είχε ξεκινήσει από τον τότε Υφυπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας Ιωάννη Μανιάτη, με το νόμο 4001/2011.
Αυτοί είναι και οι μόνοι επίσημοι χάρτες που έχει καταθέσει η ελληνική πλευρά, καθώς -σε αντίθεση με την Τουρκία και την Κύπρο- δεν έχει υποβάλλει στον ΟΗΕ συγκεκριμένες συντεταγμένες των θαλάσσιων ορίων της.
Όπως αναφέρει η παράγραφος 1 του άρθρου 156 του Ν. 4001/2011: «ελλείψει συμφωνίας οριοθέτησης με γειτονικά κράτη των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές ακτές, το εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφ΄ης κηρυχθεί), είναι η μέση γραμμή, κάθε σημείο της οποίας απέχει ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσης (τόσο ηπειρωτικών όσο και νησιωτικών) από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης».
Στο πλαίσιο αυτό ξεκίνησε διαγωνισμός με ξένες εταιρείες, οι οποίες διήρκεσαν από το 2015 και κατέληξαν το 2019 σε διαδοχικές υπογραφές συμβάσεων για περιοχές του Ιονίου, καθώς επίσης σε περιοχής δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης.
Οι ελληνικοί χάρτες και τα «οικόπεδα»
Η συνέχεια δόθηκε στην Βουλή, όπου το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας κατέθεσε στις 18 Σεπτεμβρίου 4 σχέδια νόμου για την κύρωση ισάριθμων συμβάσεων μίσθωσης για την παραχώρηση των δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων σε τέσσερις θαλάσσιες περιοχές σε Κρήτη και Ιόνιο.
- Πιο συγκεκριμένα, για τις δυο θαλάσσιες περιοχές «Νοτιοδυτικά Κρήτης» και «Δυτικά Κρήτης» εισάγονται προς κύρωση οι δυο συμβάσεις που υπεγράφησαν στις 27 Ιουνίου 2019 μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της κοινοπραξίας Total, ExxonMobil και Ελληνικών Πετρελαίων.
- Για τη θαλάσσια περιοχή «Ιόνιο» (Δυτική Ελλάδα) εισάγεται προς κύρωση η σύμβαση που υπεγράφη στις 9 Απριλίου 2019 μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της κοινοπραξίας Repsol-Ελληνικά Πετρέλαια.
- Για τη θαλάσσια περιοχή «Περιοχή 10 Ιόνιο Πέλαγος» (Κόλπος Κυπαρισσίας) εισάγεται προς κύρωση η σύμβαση που υπεγράφη στις 9 Απριλίου 2019 μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και των Ελληνικών Πετρελαίων.
Στον χάρτη -που έχει κατατεθεί και στην Ευρωπαϊκή Ένωση- απεικονίζονται και τα 13 θαλάσσια και χερσαία «οικόπεδα», στα οποία το Ελληνικό Δημόσιο έχει παραχωρήσει δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων ενώ μπορεί εύκολα να γίνει η αντιπαραβολή του με τον χάρτη που δημοσίευσε το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών, προκειμένου να γίνει πιο κατανοητή η «ανεδαφική» αξίωση της Άγκυρας απέναντι στην ελληνική πραγματικότητα.
