Του Χρήστου Καπούτση
Η φιλία και η συνεργασία δυο γειτονικών λαών, όπως του ελληνικού και του τουρκικού, είναι η βάση και για την ευημερία τους , αλλά και για την Ειρήνη και τη Σταθερότητα. Όμως, ισχυρά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέρονται, που υπερβαίνουν τα γνήσια λαϊκά συμφέροντα και τις αγωνίες της καθημερινότητας, ελλήνων και Τούρκων πολιτών, που υιοθετούνται ή υπαγορεύονται σε χειραγωγούμενες πολιτικές ηγεσίες, είναι αυτά, που δημιουργούν τις διαχωριστικές γραμμές στις δυο ακτές του Αιγαίου.
Η Ενέργεια, η κατασκευή αγωγών μεταφοράς ενέργειας (φυσικό αέριο, πετρέλαιο) από την Κεντρική Ασία, τη Ρωσία, την Κασπία και την Ανατολική Μεσόγειο, καθώς επίσης και η ασφαλής τροφοδοσία της Ευρώπης μέσω Τουρκίας και Ελλάδας, είναι από τα βασικά θέματα συζήτησης στο 3ο Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας, που θα συνεδριάσει σήμερα και αύριο στο ΧΙΛΤΟΝ υπό την Προεδρία των δύο Πρωθυπουργών Α. Σαμαρά και Α. Νταβούτογλου και με τη συμμετοχή κορυφαίων Υπουργών των δύο κρατών.
Στον τομέα της Ενέργειας, επειδή εντοπίζονται κοινά εθνικά συμφέροντα των δύο κρατών, είναι πολύ πιθανή η επίτευξη ισχυρής ελληνοτουρκικής ενεργειακής συμφωνίας. Αναμφίβολα, οι κερδισμένοι από αυτές τις συμφωνίες θα είναι ισχυρά κράτη με Στρατηγικές στοχεύσεις στην περιοχή, αλλά και οι πολυεθνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα της εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων ενεργειακών πόρων
Πέρα όμως από αυτή τη γενική, αλλά και ειδική θεώρηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που υποχρεωτικά προβάλλονται στο περιφερειακό περιβάλλον, μιας ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής (Ανατολική Μεσόγειος, Μέση Ανατολή, Βαλκάνια, Εύξεινος Πόντος) με κύριο χαρακτηριστικό τη γεωπολιτική αστάθεια, υπάρχουν και σοβαρές διμερείς διαφορές. Η Τουρκία ασκεί σε βάρος της Ελλάδας μια επιθετική και επεκτατική πολιτική και αμφισβητεί εμπράκτως και με την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας, ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.
Το μείζον πρόβλημα που δηλητηριάζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι το Κυπριακό. Ένα διεθνές πρόβλημα στρατιωτικής εισβολής και κατοχής και παράνομου εποικισμού.
Σε διμερές επίπεδο, παραμένουν άλυτα προβλήματα, που προκύπτουν από την επεκτατική και αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας στο Αιγαίο και τη Θράκη. Η μοναδική ελληνοτουρκική διαφορά είναι νομικής φύσεως και αφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και κατ’ επέκταση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο.
Η Ελλάδα, στηρίζει την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, αλλά η προοπτική αυτή συνδέεται άμεσα με τη λύση του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου. Όταν όμως η Άγκυρα αρνείται να αναγνωρίσει το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ταυτόχρονα αναγνωρίζει ως κράτος την ΤΔΒΚ (το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος), είναι σαφές, ότι υπονομεύει την ελληνική υποστήριξη, στην διαδικασία ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΟ:
Η Κύπρος ως κράτος-μέλος του ΟΗΕ και ισότιμο μέλος της Ε.Ε. έχει και εθνική κυριαρχία και εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (1982), οι υποθαλάσσιοι πόροι της Κυπριακής ΑΟΖ, ανήκουν στο κράτος, δηλαδή στην Κυπριακή Δημοκρατία, γιατί τα κυριαρχικά δικαιώματα ανήκουν στο κράτος. Είναι ωστόσο αυτονόητο ότι το κράτος, η Κυπριακή Δημοκρατία, έχει υποχρέωση να διασφαλίζει τα δικαιώματα αυτά και κυρίως, τα έσοδα από την αξιοποίηση των φυσικών πόρων υπέρ όλων των Κυπρίων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκύπριων, σε μια βάση ισότητας, όπως άλλωστε έχει δεσμευτεί ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης.
Η παρουσία του τουρκικού ερευνητικού πλοίου «ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣ» με την συνοδεία δυο πολεμικών πλοίων και ενός υποβρυχίου του Τούρκικου Στόλου στην ΑΟΖ της Κύπρου, συνιστά ευθεία προσβολή των Κυριαρχικών Δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας και βάναυση παραβίαση της Διεθνούς νομιμότητας.
Συνεπώς, είναι καθοριστικής σημασίας για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, να σταματήσει η παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας και η προσβολή του Διεθνούς Δικαίου από την Τουρκία, ώστε να ξαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο, με στόχο μια συμφωνημένη λύση, που θα γίνει δεκτή με δημοψήφισμα από τον κυπριακό λαό.
2. ΑΙΓΑΙΟ:
Οι «βόλτες» τουρκικών πολεμικών πλοίων στο Αιγαίο, που παραβιάζουν προκλητικά τα όρια των χωρικών μας υδάτων και μάλιστα φθάνουν μέχρι και τις ακτές ελληνικών νησιών (Εύβοια, Άνδρος, Μύκονος κ.ά) , αλλά και οι καθημερινές σχεδόν παραβιάσεις των ορίων του Εθνικού μας εναέριου χώρου από οπλισμένα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, συνιστούν έμπρακτη αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, όπως αυτά προκύπτουν από το ισχύον νομικό καθεστώς του Αιγαίου.
Να θυμίζουμε ακόμη, τι προβλέπει η απόφαση της τουρκικής εθνοσυνέλευσης του 1995; Casus belli (αιτία πολέμου) έναντι της Ελλάδας σε περίπτωση άσκησης του κυριαρχικού της δικαιώματος, για επέκταση των χωρικών υδάτων της στα 12 μίλια. Και αυτή η απόφαση της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης ισχύει ακόμη και σήμερα!
3. ΘΡΑΚΗ:
Στη Θράκη, είναι ευδιάκριτος ο στόχος της Τουρκίας. Είναι να ακυρωθεί η συνθήκη της Λωζάννης και η μουσουλμανική (θρησκευτική) μειονότητα να αναγνωριστεί ως τουρκική (εθνοτική) μειονότητα και μάλιστα με τοπική πληθυσμιακή υπεροχή.
Το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής λειτουργεί με ένα δίκτυο πρακτόρων και με δαπάνες εκατομμυρίων, που κάθε χρόνο αυξάνονται, με στόχο την ομογενοποίηση της θρησκευτικής μειονότητας, ώστε Πομάκοι και Ρομά, να ενταχθούν στο ενιαίο εθνομειονοτικό σύνολο, με την πλαστή ετικέτα «ΤΟΥΡΚΟΙ» της Θράκης.
Η τουρκική τράπεζα με έδρα την Κομοτηνή η Ziraat Bank δίνει δάνεια με 2- 3% επιτόκιο στους μουσουλμάνους, μόνο για την αγορά ελληνικής γης στην Θράκη. Αποτέλεσμα; Οι αγορές γης να είναι 10 προς 1, σε βάρος φυσικά των χριστιανών κατοίκων της Θράκης. Σε αυτό το σχέδιο της Άγκυρας προβλέπεται να αποκτηθεί άνω του 50% της γης από μουσουλμάνους της περιοχής και να ενεργοποιηθεί έτσι, το πρώτο στάδιο για πιθανή αυτονομία της Θράκης.
Άραγε ποια από τα παραπάνω θέματα θα συζητήσουν οι Α. Σαμαράς και Α. Νταβούτογλου στη «βόλτα τους» στους έρημους Αθηναίικους δρόμους, λόγω των υπερβολικά αυστηρών μέτρων ασφαλείας, που με εντολή της Κυβέρνησης έχει πάρει η Αστυνομία;