ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΤΖΑΜΠΑΖΗ,
ΤΑΞΙΑΡΧΟΥ Ε.Α.
tzampan@gmail.com
Η ιστορική μνήμη ανήκει και άρα είναι το διαχρονικό προνόμιο όλων μας, όμως η διατήρηση και η μεταλαμπάδευσή της είναι η ιερή υποχρέωση και το διαχρονικό προνόμιο των ολίγων.
Στα πλαίσια αυτά ιστορικά γεγονότα, που σημάδεψαν την πρόσφατη Ιστορία του Έθνους, όπως αυτό της κρίσης των Ιμίων τη Ν.30/31 Ιαν. 1996, δεν είναι δυνατόν να περνούν απαρατήρητα και ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα της Δωδεκανήσου τη Ρόδο.
Δεν πρέπει να ξεχνιέται ότι η συγκεκριμένη κρίση προκάλεσε παγκόσμιο ενδιαφέρον-είναι γνωστή η παρέμβαση του τότε Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον για την εκτόνωσή της-απείλησε με αποσταθεροποίηση την περιοχή της Ανατ. Μεσογείου, επέφερε την απαρχή της δημιουργίας γκρίζων ζωνών και την αμφισβήτηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας, σε μεγάλο μέρος νησίδων και βραχονησίδων του Αιγαίου Πελάγους και έδωσε στην Τουρκία την ευκαιρία, να ξεδιπλώσει ένα καθόλα από καιρό οργανωμένο σχέδιο διεκδίκησης μεγάλων τμημάτων της ΑΟΖ περί την Ν. Μεγίστη, στη συνέχεια ανάλογων διεκδικήσεων του παρελθόντος, που αφορούν στην υφαλοκρηπίδα μας.
Γιατί όμως το παραπάνω ιστορικό γεγονός περνά απαρατήρητο στη Ρόδο ή τείνει να μονοπωληθεί και γιατί οι ολίγοι, οι οποίοι μας εκπροσωπούν και υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν την εξουσία, την οποία προσωρινά τους εκχωρήσαμε για να την ασκούν με σύνεση, αποφασιστικότητα και με την προσοχή στραμμένη στο μέλλον, αδιαφορούν;
Κατ’ αρχήν η κυρία βουλευτίνα και οι κύριοι βουλευτές «έχουν πέσει με τα μούτρα στη δουλειά», με σκοπό να επιλύσουν τα προβλήματά μας, δεν έχουν χρόνο και σκέψη για ιστορικές μνήμες , το θέμα δεν βρίσκεται στην ατζέντα των κομμάτων τους και στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν «αγοράζει ψήφους» για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Ο κύριος Περιφερειάρχης προφανώς και είναι αγκιστρωμένος στην μη ύπαρξη ανάλογης εγκυκλίου του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης , οπότε «εύκολα» παρακάμπτει το σκόπελο.
Ο κύριος Δήμαρχος και η Αντιπολίτευση ασχολούνται με σοβαρότερα θέματα στο Δημοτικό Συμβούλιο και η ονοματοθεσία ενός δρόμου, έστω ενός παράδρομου στη μνήμη των τριών ΗΡΩΩΝ που θυσίασαν τις ζωές τους την ώρα του καθήκοντος, θεωρείται πάρεργο και δεν τους απασχολεί.
Ο Στρατηγός Διοικητής της 95 ΑΔΤΕ έχει ξαναδώσει εξετάσεις σε θέματα ιστορικής μνήμης και δυστυχώς…..απέτυχε.
Το Τοπικό Παράρτημα της ΕΑΑΣ, Δωδεκανήσου όπως βαυκαλίζεται, με το Προεδρείο του και σύμφωνα με την πάγια τακτική του, ομφαλοσκοπεί.
Η Πρωτοβάθμια και η Δευτεροβάθμια Διευθύνσεις Δωδεκανήσου, στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων τους, ελπίζω να φροντίζουν για την σχετική ενημέρωση των μαθητών και να μην αρκούνται στο συνωστισμό της Σμύρνης της κυρίας Ρεπούση, της συγκυβέρνησης.
Τέλος, ο κύριος Διοικητής του Ναυτικού Σταθμού Ρόδου-ίσως και οι κύριοι του Λιμενικού Σώματος, Περιφερειάρχης και Λιμενάρχης-συνάδελφοι των οποίων με την στενότερη έννοια ήταν οι τρεις πεσόντες ΗΡΩΕΣ, φαίνεται να μην αγγίζονται από το γεγονός, όπως βέβαια και οι προκάτοχοί τους και το φαινόμενο αυτό προκαλεί τουλάχιστον θλίψη.
Η ιστορική μνήμη και η διατήρησή της δεν προσφέρονται για εκμετάλλευση στο βωμό άλλης μιας διαμάχης και στα πλαίσια της αναγνώρισης πιστοποιητικών πατριωτισμού δεν μονοπωλούνται, όμως ο πατριωτισμός, ίδιον του Έλληνα, έχει ανάγκη «επίδειξης» από την πλευρά της εξουσίας, ως κοινό σημείο επαφής της με το σύνολο και στην προκειμένη περίπτωση αποτελεί ζητούμενο.
Ας είναι η 17η επέτειος από την κρίση των Ιμίων, η τελευταία που περνά με την θλιβερή απουσία επίσημα οργανωμένης εκδήλωσης παρουσία των εκπροσώπων της τοπικής εξουσίας, ιδιαίτερα της στρατιωτικής.
Τρία αναμμένα κεριά από τον καθένα-ία μας, σε οποιαδήποτε εκκλησία, θα είναι πιστεύω το καλύτερο μνημόσυνο για την ανάπαυση των ψυχών των τριών πεσόντων ΑΝΤΙΝΑΥΑΡΧΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΛΑΧΑΚΟΥ, ΑΝΤΙΝΑΥΑΡΧΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ και ΠΛΟΙΑΡΧΟΥ ΕΚΤΟΡΑ ΓΙΑΛΟΨΟΥ, στο ΠΑΝΘΕΟ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ.
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ.