Άρθρο στον ιστότοπο του Υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας αναλύει το τρέχον αεροπορικό ισοζύγιο ισχύος στις δύο ακτές του Αιγαίου, προσπαθόντας με κάθε πιθανό τρόπο να μειώσει τη σημασία της αναβάθμισης από την Ελλάδα των F-16 όλων των διαμορφώσεων στη νέα υπερσύγχρονη έκδοση που προσφέρει το πακέτο αναβάθμισης της αμερικανικής Lockheed Martin, το Block-70 Viper. Αντίθετα, προσπαθεί να αναβαθμίσει τη σημασία προγραμμάτων όπως το S-400 και το F-35, θεωρώντας μάλιστα σίγουρο πως 30 από τα αεροσκάφη του τύπου θα βρίσκονται στα χέρια της τουρκικής αεροπορίας στα επόμενα 6-7 χρόνια. Το άρθρο αναλύει την τρέχουσα κατάσταση, κάνει αναφορά στα προγράμματα εξοπλισμών των δύο χωρών, τόσο εγχώρια όσο και εξωτερικής προέλευσης, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως σε όποιες κινήσεις και αν προβεί η Αθήνα, αυτές δεν θα είναι τίποτε παραπάνω από αντιδράσεις σε πρωτοβουλίες της Τουρκίας, η οποία και θα διαθέτει το πάνω χέρι στο Αιγαίο.
Η Ελλάδα συμφώνησε πρόσφατα με τις ΗΠΑ να εκσυγχρονίσουν περίπου 85 αεροσκάφη F-16 σε διάφορα μπλοκ στο επίπεδο F-16V. Στο μυαλό τότε ήρθε αυτή η σκέψη: «η Τουρκία τι θα κάνει εναντίον αυτής της συμφωνίας;», «η Ελλάδα κατευθύνεται προς το F-35 αντί για το F-16V;» «Τι θα συμβεί μετά την έλευση του S400 στο Αιγαίο;». Σε αυτό το άρθρο επιχειρηθεί να δοθεί απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα και πολλά άλλα.
Πρώτα απ ‘όλα, ας δούμε κάποιες πληροφορίες σχετικά με την τρέχουσα καταστροφή του αποθέματος αεροσκαφών της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας:
85 F-16 Block 52+
40 F-16 Block 50/52
30 F-16 Block 30
4 Mirage-2000
30+ F-4 PI-2
Το δυναμικό των τουρκικών αεροπορικών δυνάμεων έχει ως εξής:
29 F-16 Block 50+
71 F-16 Block 50
102 F-16 Block 40
36 F-16 Block 30
32 F-4 Terminator 2020
Όπως βλέπετε, οι αριθμοί των αποθεμάτων είναι σχεδόν τόσο κοντά στον κατάλογό μας όσο γνωρίζετε ότι ο αριθμός των τελευταίων μοντέλων αεροσκαφών, της Ελλάδας, είναι πολύ μεγαλύτερος από της Τουρκίας. Η Τουρκία έχει το τελευταίο μοντέλο Block 50+ F-16. Στην Ελλάδα, εκτός από το B52 + F-16 και τα mirage 2000-5, τα υπόλοιπα αεροπλάνα δεν θα προκαλέσουν πολλά προβλήματα.
Στην πραγματικότητα, η κατάσταση θα είναι αρκετές κινήσεις και από τις δύο πλευρές τα επόμενα χρόνια. Πιο συγκεκριμένα, οι κινήσεις γίνονται ήδη. Τα φρούτα θα αρχίσουν να συλλέγονται μέσα σε λίγα χρόνια. Η Τουρκία θα αρχίσει να παραλαμβάνει το σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας S-400, όπως και η Ελλάδα που θα έχει στα χέρια της περίπου 85 αεροσκάφη F-16 σε επιπέδο F-16V. Η Ελλάδα θα εφαρμόσει αυτόν τον εκσυγχρονισμό στο αεροσκάφος F-16, το Block 52+. Με αυτόν τον τρόπο, το Block 52 + F-16 θα μετακινηθεί στο Block 70. Ο εκσυγχρονισμός και η παράδοση του πλήρους αεροσκάφους αναμένεται ως διαδικασία 6-7 ετών.
Στην πραγματικότητα, η κίνηση της Ελλάδας είναι μια προσπάθεια να ανταποκριθεί με τον δικό της τρόπο ενάντια στο σχέδιο F-35 της Τουρκίας.
Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ των δύο χωρών τα επόμενα χρόνια, εάν κάνουμε μια μικρή σύγκριση βασισμένη μόνο στην Ελλάδα;
Πρώτα απ ‘όλα, πρέπει να εξετάσουμε τα σχέδια προμηθειών από το εξωτερικό των δύο χωρών και, στη συνέχεια, την εγχώρια παραγωγική ικανότητα.
Στην περίοδο 6-7 ετών, η Ελλάδα θα φέρει πρώτα 85 F-16 στο επίπεδο F-16V Block 70. Μετά από αυτό, θα φέρει 40 F-16 στο επίπεδο Block 50/52 +. Συνολικά, θα εκσυγχρονιστούν 125 F-16. Επιπλέον, θα αγοράσει 70 μεταχειρισμένα ελαφρά οπλισμένα ελικόπτερα OH-58. Δεν υπάρχουν άλλα σχέδια που έχουν ανακοινωθεί προς το παρόν. Κατά την ίδια χρονική περίοδο, η Άγκυρα θα έχει παραλάβει τουλάχιστον 30 F-35 και έχει θέσει σε λειτουργία το S-400.
Η Ελλάδα δεν έχει μελετήσει την εγχώρια παραγωγή μεγάλων πλατφορμών με αυτόν τον τρόπο. Στον αντίποδα, η Τουρκία διαθέτει εκπαιδευτικά αεροσκάφη όπως το Hürkuş παράλληλα με αυτά τα έτοιμα για αγορά Hürjet, ATTACK-2, T-625, T-70 επιθετικά ελικόπτερα, συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας Hisar, πυραύλους Göktuğ αέρος-αέρος, μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα και πολλά άλλα έργα όπως βαλλιστικά. Στην περίοδο των 6-7 ετών, ορισμένα από αυτά τα έργα θα ολοκληρωθούν και θα ενταχθούν στο δυναμικό της Άγκυρας.
Όταν εξετάζουμε αυτή τη στιγμή, μπορούμε να πούμε ότι οι δύο χώρες της Πολεμικής Αεροπορίας είναι σχεδόν ίσες μεταξύ τους. Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου 2016, η τουρκική Πολεμική Αεροπορία αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες με εκπαιδευμένο προσωπικό, αλλά τα προβλήματα επιλύθηκαν γρήγορα. Στην Τουρκία, ιδιαίτερα χάρη στην τρέχουσα συγκριτική αξιολόγηση των τεχνολογιών, τα συστήματα μη επανδρωμένων αεροσκαφών αποτελούν το αντίβαρο και αναπληρώνουν για το σημερινό έλλειμμα.
Μπορούμε απλά να επεξεργαστούμε το εξής:
– Αν τοποθετηθούν 1 ή 2 τμήματα από το σύστημα S400 σε στρατηγικές θέσεις στην περιοχή του Αιγαίου, μπορούν να θέσουν σημαντικούς περιορισμούς στην κίνηση της Ελλάδας πάνω από το Αιγαίο.
– Με το F-35, είναι δυνατό να τεθούν σημαντικοί περιορισμοί στις επιλογές της Ελλάδας στο Αιγαίο, εκμεταλλευόμενα ευκαιρίες όπως η χαμηλή ορατότητα, το ισχυρό ραντάρ, η ικανότητα του πολέμου στη 5η γενιά.
– Με τα αεροδρόμια Hürkuş, Hürjet και ATAK-2, η Άγκυρα μπορεί να επιλέξει μόνο την επικέντρωση αυτών των αεροπλάνων στην Ελλάδα, έτσι ώστε να μειωθεί το φορτίο των αεροσκαφών F-16.
– Με τα συστήματα αεροπορικής άμυνας Hisar, όπως και στο S-400, η Τουρκία μπορεί να θέσει σημαντικούς περιορισμούς στις επιλογές της Ελλάδας στο Αιγαίο. Επιπλέον, μπορεί να προσφέρει αντιαεροπορική κάλυψη σε ένα καλό επίπεδο δημιουργώντας μια πολυεπίπεδη αμυντική δύναμη.
– Η Τουρκία έχει την ευκαιρία να επιτεθεί σε μερικά από τα πιο σημαντικά σημεία της Ελλάδας σήμερα, χάρη στο βεληνεκές των 280 km που διαθέτει το σύστημα Bora Fuze. Κατά την περίοδο 6-7 ετών, θα εκπονηθούν εκδόσεις αυτών των μενού που έχουν επίσημα αυξήσει την εμβέλειά τους και θα τεθούν ενεργό υπηρεσία. Οι πύραυλοι που χρειάζονταν για να πληγεί κάθε τοποθεσία που ήθελε η Ελλάδα στην επικράτεια της Τουρκίας είναι περίπου 600 χιλιόμετρα. Έτσι, με ένα βλήμα περίπου 600 χιλιομέτρων, η Τουρκία μπορεί να πλήξει όλη την Ελλάδα.
– Στην τεχνολογία των μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων, η Τουρκία βρίσκεται σε πολύ καλή θέση. Τόσο πολύ ώστε η Τουρκία να συγκαταλέγεται στις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού χώρες που μπορούν να παράγουν ένα οπλισμένο μη επανδρωμένο αεροσκάφος σε όλο τον κόσμο. Αυτό, φυσικά, είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την Τουρκία, που είναι ένας πιθανός καλοκαιρινός προορισμός. Ακόμη και με την ANKA και την Bayraktar, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μεγάλη απειλή για την Ελλάδα, και μετά από 6-7 χρόνια από τώρα, αυτό το επίπεδο απειλής θα φτάσει στο επίπεδο κορυφής με το UHA Akinci Taarruzi και άλλες μελέτες.
Εάν η Ελλάδα δεν λάβει βοήθεια στο ακραίο επίπεδο ή εάν δεν λάβει μέτρα σε ακραίες συνθήκες, θα αρκεστεί κυρίως στο να εκσυγχρονίσει τα F-16. Η Τουρκία με τα S-400, τα F-35 και τις εγχώριες τεχνολογίες έχει ανοίξει το δρόμο σε ένα χάσμα που δεν μπορεί να κλείσει εύκολα.
Σε αυτή την περίπτωση, μειώνει την ταχύτητά χωρίς να διακόπτει την μεταβολή του αεροπορικού ισοζυγίου ισχύος.
Ως αποτέλεσμα, η Ελλάδα δεν μπορεί να πάει πέραν του να είναι ισότιμη με την Τουρκία ακόμα και σήμερα. Με την πάροδο των ετών, η κατάσταση θα επιδεινώνεται συνεχώς για την Ελλάδα.
Πηγή: Savunma Sanayi st
