Ο Τούρκος πρωθυπουργός θα βρίσκεται στο Κάιρο τη Δευτέρα το πρωί και αμέσως θα συναντηθεί με τον Αιγύπτιο ομόλογο του. Πρόκειται για την πρώτη επίσκεψη Τούρκου αξιωματούχου στην Αίγυπτο μετά από 15 χρόνια. Ο Μουμπάρακ είναι γνωστό ότι δεν επιθυμούσε να δώσει στην Τουρκία το δικαίωμα να αυτοανακηρυχθεί προστάτιδα και ηγεμόνας των Αράβων μουσουλμάνων της Μεσογείου. Όμως με το νέο καθεστώς φαίνεται ότι τα πράγματα αλλάζουν…
Η χρονική περίοδος εξυπηρετεί την Τουρκία. Οι σχέσεις της με το Ισραήλ βρίσκονται στο κόκκινο, και ο Τούρκος πρωθυπουργός θέλει να καταστήσει σαφές ότι μπορεί να βρει συμμαχίες ανάμεσα στους Άραβες που είναι παραδοσιακοί εχθροί των Ισραηλινών
Σύμφωνα με πληροφορίες από το Ισραήλ, κάθε βήμα του Τούρκου πρωθυπουργού στην Αίγυπτο θα καταγραφεί και θα αναλυθεί. Οι ίδιες πηγές τονίζουν ότι εκτός από στρατιωτική θα υπογραφεί και οικονομική και εμπορική συμφωνία ανάμεσα στις 2 χώρες.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα HAARETZ του Ισραήλ: “ανώτατοι αξιωματούχοι τονίζουν ότι η σύγκλιση ανάμεσα σε Τουρκία και Αίγυπτο γίνεται κατά πάσα πιθανότητα σαν ένα είδος εκδίκησης, σαν ένας μοχλός πίεσης κατά του Ισραήλ”
Με αφορμή τις έρευνες στην Ανατολική Μεσόγειο ο Ερντογάν έχει προσπαθήσει να χειραγωγήσει την Τουρκική κοινή γνώμη και επικεντρώνεται όχι σε αυτό καθαυτό το γεγονός αλλά στα γεγονότα στη Γάζα και στη δολοφονία Τούρκων υπηκόων από Ισραηλινούς κομάντο.
Σύμφωνα πάντως με την ίδια εφημερίδα στην Τουρκία πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν ορθολογικότερη αντιμετώπιση του προβλήματος
“ Ο Γιουσούφ Κανλί, πρώην αρχισυντάκτης της Τουρκικής εφημερίδας Daily News, έγραψε ότι, η τουρκική κυβέρνηση πρέπει να ανταποκριθεί στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή με μια λιγότερο συναισθηματική, μη-θρησκευτική συμπεριφορά. Οι σχέσεις μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας δεν θα πρέπει να εκφυλιστούν”
Δεν λείπουν πάντως και οι περισσότερο ένθερμοι υποστηρικτές του Ερντογάν όπως ο καθηγητής Aysan Dey από την Άγκυρα, που πρότεινε ότι το Ισραήλ θα έπρεπε να συνηθίσει το γεγονός ότι πρόκειται για μια «νέα Τουρκία. Το Ισραήλ πρέπει να συνειδητοποιήσει πως αυτή δεν είναι η δεκαετία του 1990 όταν διατηρούσε “σχέσεις εργασίας” με την τουρκική κυβέρνηση και τον τουρκικό στρατό , «και έδειχνε περιφρόνηση για την κοινή γνώμη στην Τουρκία.
Και το κείμενο της HAARETZ τελειώνει με το ειρωνικό: “Πρόσφατα, η εξωτερική πολιτική της «νέας» Τουρκίας υπέστη πλήγμα, όταν η Συρία αγνόησε τις τουρκικές «συμβουλές», και όταν το Ιράν αποφάσισε να επικρίνει τους Τούρκους για την πολιτική τους προς τη Συρία. Η Τουρκία προσπαθεί τώρα να επανοικοδομήσει την εξωτερική της πολιτική, ξεκινώντας μια νέα στρατηγική ελκυστικής προσέγγισης στα αραβικά κράτη όπως η Αίγυπτος, Τυνησία, Λιβύη και το εκκολαπτόμενο κράτος της Παλαιστίνης.”