ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΩΣΤΙΔΗΣ
Ο πρώτος ηγέτης του ισλαμικού πολιτικού κινήματος στην Τουρκία Νετζμετίν Ερμπακάν, παρά τα μέτρια ποσοστά που έπαιρνε το Κόμμα Ευημερίας (RP) τη δεκαετία του 90΄, δήλωνε χαριτολογώντας :« σταματήστε στο δρόμο δυο ανθρώπους και ρωτήστε ποιον ψηφίζει. Ο ένας σίγουρα θα είναι οπαδός μας. Ο δεύτερος θα ετοιμάζεται να γίνει οπαδός μας» προκαλώντας τα γέλια ακόμη και των πολιτικών του αντιπάλων, καθώς πίστευαν πως δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρχει τέτοια απήχηση, για το ισλαμικό πολιτικό κίνημα.
Κι όμως « το πολιτικό τέκνο» του Ερμπακάν , ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, πέτυχε αυτό που κάποιοι το θεωρούσαν ουτοπικό. Στις εκλογές της Κυριακής ένας στους δυο ψηφοφόρους ψήφισε το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚP). Αυτό πράγματι είναι ένας άθλος, για μια κυβέρνηση που ετοιμάζεται για την τρίτη της θητεία.
Θα γραφτούν πολλές αναλύσεις για το τι συνέβη στην Τουρκία Αλλά ας τα πούμε με απλά λόγια. Η εντυπωσιακή ανάπτυξη και η σταθερότητα της τουρκικής οικονομίας είναι αυτό που ζήτησε να συνεχιστεί ο τούρκος ψηφοφόρος.
Όταν γεμίζουν οι τσέπες, όταν η Τουρκία αναπτύσσεται με 9% το χρόνο, παρά τα δομικά προβλήματα της ανάπτυξης, ο ψηφοφόρος δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα υπόλοιπα. Για τους περιορισμούς της ελευθερίας του Τύπου , της ελεύθερης έκφρασης, των μαζικών συλλήψεων δημοσιογράφων, των σκληρών αυταρχικών δηλώσεων του τούρκου πρωθυπουργού, όπως τον κατηγορούν οι αντίπαλοι του τον Ερντογάν.
Ναι, ίσως δεν είναι τόσο ωραίο αυτό που λέμε, αλλά ο τουρκικός λαός για να ψήφισε σύμφωνα μόνο με την πορεία της τουρκικής οικονομίας και ανέβασε τα ποσοστά του AKP.
Όταν σε αυτά προστεθεί και η χαρισματική φυσιογνωμία του Ερντογάν
τότε η συνταγή της επιτυχίας είναι απλή.
Το ερώτημα είναι αν θα συνεχιστεί η ραγδαία οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας. Διότι αν ξεκινήσει κάποια αρνητική πορεία, η καταστροφή μπορεί να έρθει πιο γρήγορα απ’ ότι φαντάζεται κάθε πολιτικός ηγέτης
Διότι η δύναμη της τσέπης του ψηφοφόρου, μπορεί να κάνει τον πολιτικό « και βεζίρη και ρεζίλι».