Μίλησε για τις αμοιβαίες υποχωρήσεις που θα πρέπει να γίνουν από τις δύο πλευρές, αν και παραδέχθηκε ότι «η εκλογή του κυρίου Eroğlu ως ηγέτη των Τουρκοκυπρίων με τη σκληρή του προσέγγιση, δεν έχει διευκολύνει τα πράγματα», όπως επίσης και ότι “η Τουρκοκυπριακή Κοινότητα εξαρτάται σχεδόν ολοκληρωτικά από την Τουρκία και η Τουρκία διατηρεί σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις κατοχής στο νησί”, ενώ απέφυγε συστηματικά να χαρακτηρίσει το Κυπριακό πρόβλημα ως εισβολή και κατοχή.
Τέλος η κα Ντόρα Μπακογιάννη έκανε αναφορές στην Μικρασιατική Καταστροφή. Είπε μεταξύ άλλων: «οι σημερινοί Έλληνες, έχουν τόσο βαθιά και διακαή επιθυμία για ειρήνη και εποικοδομητική συνύπαρξη με τους γείτονές τους-ιδιαίτερα την Τουρκία. Κατ’ αρχάς γιατί η Ελλάδα από το 1922 δεν έχει επιδείξει καμία εδαφική φιλοδοξία». Υπονόησε σαφώς έτσι ότι το 1922 αποτέλεσε μια «εδαφική φιλοδοξία», αποφεύγοντας να αναφερθεί στη σφαγή της Σμύρνης και τον εκτοπισμό χιλιάδων Ελλήνων από τις εστίες τους.
Στην Κωνσταντινούπολη η κα Μπακογιάννη έκανε προσεκτικότατη χρήση των λέξεων που χρησιμοποίησε στην ομιλία της, ειδικά όταν αναφερόταν στα καυτά ιστορικά ζητήματα (Άλωση, Επανάσταση του ’21, Μικρασία, Κύπρος)