Το μεγάλο μπαράζ βαλλιστικών πυραύλων που εξαπέλυσε το Ιράν την περασμένη Τρίτη (01.10.2024) με στόχο το Ισραήλ έφερε στην επιφάνεια μια συζήτηση αναφορικά με το κόστος τέτοιου είδους επίθεσης τόσο για την πλευρά που την πραγματοποιεί όσο και για την πλευρά που καλείται να αμυνθεί και να την αντιμετωπίσει.
Το Ισραήλ διαχρονικά είναι αντιμέτωπο με πολλαπλά μέτωπα απέναντι σε χώρες όπως το Ιράν, τη Συρία και το Λίβανο και για αυτούς τους λόγους έχει καταφέρει να αναπτύξει προηγμένες τεχνολογίες και στρατιωτικούς εξοπλισμούς, με αποκορύφωμα την πολυεπίπεδη αντιαεροπορική πυραυλική ασπίδα με τα συστήματα Iron Dome, David’s Sling και Arrow, όπως αναλύσαμε πρόσφατα στο OnAlert.gr.
Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου επικεντρώθηκε στα τεχνικά χαρακτηριστικά και στα τρομακτικά πλάνα από την κατάρριψη των εχθρικών πυραύλων από τα ισραηλινά συστήματα αεράμυνας, όμως για τους επιτελείς των IDF και του Ιράν είναι αναπόφευκτος τόσο ο απολογισμός της επιχείρησης όσο και ο υπολογισμός του οικονομικού κόστους της.
Το Iron Beam θα δώσει λύσεις
Στην περίπτωση του Ισραήλ, το κόστος λειτουργίας, συντήρησης, τεχνικής υποστήριξης και λειτουργίας των πυραυλικών συστημάτων αεράμυνας είναι μεγαλύτερο από το κόστος κατασκευής και εκτόξευσης μιας εχθρικής ρουκέτας, για αυτό και επισπεύδει την ανάπτυξη και παραγωγή του λέιζερ υψηλής ισχύος τύπου Iron Beam, το οποίο είναι σχεδιασμένο για γρήγορη και αποτελεσματική εμπλοκή και αναχαίτιση απειλών όπως βαλλιστικοί πύραυλοι μικρού βεληνεκούς, drones και UAV διαφόρων μεγεθών.
Το λέιζερ που κατασκευάζει η ισραηλινή εταιρεία Rafael αναμένεται να παραδοθεί στους IDF μέχρι το τέλος του 2025 και θα κοστίζει περίπου 100.000 δολάρια, μειώνοντας σε σημαντικό βαθμό το κόστος αναχαίτισης σε λίγα μόνο δολάρια για κάθε βολή, που είναι ουσιαστικά το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας.
Σε ό,τι αφορά την πυραυλική επίθεση του Ιράν, οι IDF κατέγραψαν 181 βαλλιστικούς πυραύλους, με τις ΗΠΑ να ανακοινώνουν την κατάρριψη 12 πυραύλων, από τα αντιτορπιλικά USS Bulkeley και USS Cole κλάσης Arleigh Burke, που εκτόξευσαν περίπου 12 πυραύλους επιφανείας – αέρος τύπου SM-3 (Standard Missile 3), με αποτέλεσμα ο απολογισμός να είναι περίπου 200 ιρανικοί βαλλιστικοί πύραυλοι.
Σε ποιον κόστισε περισσότερο η επίθεση ;
Σύμφωνα με εκτιμήσεις αναλυτών, ένας βαλλιστικός πύραυλος με εμβέλεια από 1.500 έως 2.000 χιλιόμετρα είναι είναι αρκετά ακριβός, με τον καθένα να κοστίζει στο Ιράν τουλάχιστον 1 εκατομμύριο δολάρια για την κατασκευή του, οπότε 200 εκατομμύρια δολάρια είναι ένα τεράστιο ποσό για την πυραυλική επίθεση που εξαπέλυσε η Τεχεράνη.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Reuters, το Ιράν καταφέρνει, ακόμη και υπό διεθνείς κυρώσεις, να εξάγει πετρέλαιο αξίας 35 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως, οπότε το κόστος της επίθεσης της 1ης Οκτωβρίου 2024 ισοδυναμεί με μόλις δύο ημέρες εξαγωγών πετρελαίου, μια δαπάνη την οποία μπορεί να αντέξει οικονομικά η Ισλαμική Δημοκρατία.
Από την άλλη πλευρά, οι IDF χρησιμοποίησαν πυραύλους τύπου Arrow-2 και Arrow-3, χωρίς να διευκρινίζουν αν έγινε χρήση και σε τι βαθμό, των συστημάτων David’s Sling και Iron Dome. Ένας πύραυλος τύπου Stunner που εκτοξεύεται από το σύστημα Arrow-2 κοστίζει περίπου 3 εκατομμύρια δολάρια, ενώ το βλήμα που εκτοξεύεται από το σύστημα Arrow-3, και αναχαιτίζει βαλλιστικούς πυραύλους στο διάστημα σε μεγαλύτερες αποστάσεις από τα ισραηλινά σύνορα, κοστίζει περίπου 2 εκατομμύρια δολάρια.
Επομένως, ακόμα και αν χρησιμοποιήθηκαν περίπου 180 πύραυλοι και από τα δύο συστήματα αντιβαλλιστικής προστασίας τύπου Arrow, το κόστος αναχαίτισης θα ήταν περίπου 450 εκατομμύρια δολάρια, δηλαδή το υπερδιπλάσιο κόστος από την εκτόξευση των βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν.
Πηγή: Jerusalem Post / Φωτογραφίες Reuters