Του Δήμου Βερύκιου
Σπανίως μπαίνω στον πειρασμό και στην διαδικασία να απαντήσω σ´ ένα ανώνυμο κείμενο που δημοσιεύεται στο Onalert και αφορά την επιχείρηση «Καθαρά Χέρια» της Δικαιοσύνης στον χώρο των εξοπλισμών .
Το κάνω επειδή διαισθάνομαι οτι ο ανώνυμος «Χ» αρθρογράφος ειναι «παιδί του συστήματος» που ναι μεν εχει μπροστά του την «μεγαλη εικόνα» ωστόσο υπάρχει ο άμεσος κίνδυνος μέσα στην καθημερινότητα αναζητώντας το δενδρο να χάνει το δάσος… Και το κυριότερο καθώς νομίζει οτι ειναι ο «Ρομπεν των Δασών» στην πραγματικότητα αποτελεί γρανάζι του παγκόσμιου συστήματος.
Διαβάζω λοιπόν το επίμαχο κείμενο καθώς «πετώ πάνω απο τα …σύννεφα» εν πτήσει απο το Λονδίνο στην Αθηνα. Εχω νωπά στην μνήμη μου τα όσα νέα πληροφορήθηκα απο την «τρόικα-νικη» πηγή μου για τα μελλούμενα σε ολόκληρη την Ευρωπη και για τις ραγδαίες εξελίξεις στην Πορτογαλία με το γνωστό μοτο : » Οι δανειστες πάρει θυσία στο τέλος θα πάρουν τα λεφτά τους. Ούτε κούρεμα ούτε περμανάντ. Όλοι στην Ελλαδα δουλεύετε για την αποπληρωμή των χρεών σας. Και επειδή οι πλούσιοι στην χώρα σας παρασιτούν εις βάρος του ελληνικού δημοσίου , ήρθε η ώρα να φέρουν πίσω με το ζόρι τα Κλεμμένα και τα παστωμένα»….
Επομένως ας το εχουμε καθαρό απο την αρχή : Η οποία επιχείρηση «Καθαρά Χέρια» ειναι πρωτίστως τροικανική και δευτερεύοντος εθνική !!!
Ο ανώνυμος αρθρογράφος αναφέρει οτι: Οι πολίτες έχουν αρχίσει να πιστεύυν ότι όλη αυτή η διαδικασία φθάνει μέχρι …κάπου και σταματά!
Επισήμανση :
Δίκιο έχουν οι πολίτες που το πιστεύουν !Αν δεν ειναι έτσι τότε γιατί στην υπόθεση Τσοχατζόπουλου και των υποβρυχίων έμειναν εκτός δικαστικής έρευνας τρανταχτά ονόματα επιχειρηματικών κολοσσών και συγγενών τους; Γιατί επίσης η δικαστική έρευνα δεν προχώρησε και στις μετέπειτα περιόδους πέραν των κκ Τσοχατζόπουλου και Παπαντωνίου ;
Γράφει ο ανώνυμος αρθρογράφος :
Το συμπέρασμα ότι “κάπου μπαίνει φρένο” δεν είναι λάθος…Αλλά το ερώτημα είναι ποιος βάζει στο φρένο.
Καλό είναι να αρχίσουμε όμως από το ποιος πατάει το γκάζι! Και μάλιστα σε πολύ ανώμαλο έδαφος.
Έχουμε γράψει κι άλλες φορές για την “νέα γενιά” δικαστών. Μια σχετικά μικρή ομάδα που αποτελεί το παρόν αλλά και το μέλλον της ελληνικής δικαιοσύνης.
Σημείωση : Προς τι ο διαχωρισμός των γενεών στο δικαστικό σώμα ;
Δηλαδή η «παλαιά γενιά» δικαστών δεν εχει κότσια για να πατήσει γκάζι ; Τι υπονοεί ο αρθογράφος ; Για παράδειγμα ο Νικολούλης, ο Τέντες , ο Αθανασίου , ο Μπρης και τόσοι άλλοι λαμπροί δικαστές δεν πατάνε «γκάζι» ;
Δηλαδη οι παλιότεροι δικαστές επιδεικνύουν παραλυσία ή έχουν βαρίδια στα πόδια τους; Ειναι δηλαδή ολίγον «διαπλεκόμενοι» ή ….λαδωμένοι ;
Αναφερει ο αρθρογράφος : Μια μικρή ομάδα νέων δικαστών που αποτελεί το παρόν και το μέλλον της ελληνικής δικαιοσύνης!
Επισήμανση : Πρόκειται για μια άκρως επικίνδυνη προσέγγιση ! Ο τόπος εχει καεί απο τις μικρές ομάδες αυτόκλητων σωτήρων που κατα καιρούς εμφανίζονται για να σώσουν τον τόπο !! Και στο τέλος αποδεικνύεται οτι πρωταρχικό μέλημά τους ειναι πως θα σώσουν το τομάρι
τους…
Ο ανώνυμος αρθρογράφος εκφράζει την άποψη οτι οι δικαστές κατα της διαφθοράς επικεντρώθηκαν στον χώρο των εξοπλισμών, που “έκαιγε” περισσότερο τον κόσμο.
Επισήμανση : Ο χώρος των εξοπλισμών δεν έκαιγε περισσότεροι τον κόσμο. Απλώς στον χώρο αυτό οι βαρόνοι της διαπλοκής δεν είχαν άμεση εμπλοκή αλλα έμμεση γι αυτό και άφησαν την «μικρή ομάδα των νέων δικαστών» να δουλέψει… Σημειωτέον η ομάδα αυτή διορίστηκε και δεν αναδείχτηκε απο εκλογή !!
Απορία :
– Γιατι η Δικαιοσύνη δεν άγγιξε το εγχώριο τραπεζικό σύστημα και την διαπλοκή του με τα ΜΕDIA ?
– Γιατι δεν έχουν εντοπιστεί τα δισεκατομμύρια που επι δεκαετίες έδινε η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα στις εγχώριες Τράπεζες για αναπτυξιακά προγράμματα και αυτά μέσω αχιρανθρώπων και ψεύτο -επιχηρηματιων τα «παρκαραν» στο εξωτερικό;
– Γιατί δεν άγγιξαν το λαθρεμπόριο καυσίμων, την σαπίλα του αθλητικού χώρου ;
Ειναι πεποίθηση μου οτι όχι γιατί δεν ήθελαν αλλα γιατί δεν μπορούσαν ;
Αναφέρει ο αρθρογράφος οτι η περίπτωση του Άκη Τσοχατζοπουλου ήταν η πρώτη μεγάλη χειροπιαστή επιιτυχία της ελληνικής δικαιοσύνης. Και απέδειξε πρώτα και πάνω απ΄ όλα ότι τίποτα δεν μπορεί να μείνει κρυφό από την “ρομφαία” της αν την αφήσουν να την “δουλέψουν” αυτοί που την χειρίζονται.
Σημείωση : Ο Τσοχατζοπουλος αυτοπυροβολήθηκε ! Μόνος του έδωσε τον εαυτό του! Η περίπτωση Τσοχατζόπουλου δεν μπορεί να εκληφθεί ως μοντέλο πάνω στο οποίο μπορούν να βασιστούν πι ελεγκτικοί μηχανισμοί ! Η αφέλεια του Τσοχατζόπουλου ειναι παροιμιώδης. Δεν μπορεί να επαναληφθεί !!!
Ο αρθρογαφος συνεπαιρνεται απο οίστρο και προβαίνει στην άκρως ανησυχητική εκτίμηση οτι:
Λάθος έκαναν και όσοι πίστεψαν ότι οι δικαστικές αρχές -και ειδικά η “νέα γενιά”- ήταν υπό τον έλεγχο του οποιουδήποτε.
Σημείωση : . Πάλι το ίδιο λάθος – ειδικά η «νέα γενιά» δικαστικών- δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχο οποιουδήποτε ; Τι τέλος πάντων ειναι αυτή η «νεα γενιά» δικαστών ; Έχουν καταλύσει την επετηρίδα και την ιεραρχία ; Δεν ελέγχονται απο τους Εφέτες , τους Αρεοπαγητες, τα δικαστικά συμβούλια , τον υπουργό και την κυβέρνηση ;
Φυσικά και όχι . Προχωράνε βάσει σχεδίου και επιθυμιών που καθορίζουν τα διαφορά κέντρα εξουσίας εντός και εκτός των τειχών ! Αυτό πιστεύει ο κόσμος…..
Ο αρθρογράφος ως να γνωρίζει απο «πρώτο χέρι» πως εργάζεται η Διευθυνση Κατα της Διαφθοράς σημειώνει :
Οι υποθέσεις άνοιγαν η μία μετά από την άλλη. Κάθε πληροφορία, κάθε δημοσίευμα ελγχόταν διεξοδικά. Οι κατάλογοι κατηγορουμένων πολλές φορές “φορτώνονταν” υπερβολικά ακόμη και με άτομα που δεν ειχαν ρόλο πρωταγωνιστικό στις υπό διερεύνηση υποθέσεις. Αλλά οι δικαστές και οι ανακριτές “πόνταραν” στην ταραχή τους για να αποσπάσουν μια πληροφορία που θα τους οδηγούσε σ΄ ένα “μονοπάτι” μέσα στην “ζούγκλα” των εξοπλισμών. Η μέθοδος απέδωσε .
Σημείωση :
Όντως έτσι συμβαίνει . Αυτή δεν ειναι κάποια εφεύρεση της ο ομάδας των νέων «αδιάφθορων» δικαστών. Ήταν πάγια τακτική των εκάστοτε «καθεστωτικών δυνάμεων» που με την εφήμερη δύναμη της εξουσίας και τον κρατικό μηχανισμό εκβίαζαν και πόνταραν στο ανθρώπινο φόβο.
Ο αρθογράφος λίγο πολύ εμφανίζει την ομάδα των «νέων δικαστών» ως τους ανασκαφείς της Αμφιπολης. Κατάφερε – λέει – να βγει από την ζούγκλα. Και βρέθηκε στο ξέφωτο μπροστά σ΄ ένα μεγάλο κάστρο με ψηλά τείχη. Οι πύλες του κλειστές διπλοκλειδωμένες και η “παραβίασή” τους δεν είναι εύκολη. Όχι όμως αδύνατη. Κάθε άλλο. Μέσα σ΄ αυτό το κάστρο είναι κλεισμένα τα μεγάλα μυστικά και τα μεγάλα ονόματα.
Σημείωση : Ουσιαστικά ο αρθογραφος ομολογεί οτι όπως ο μακαρίτης ο Δροσογιαννης με την τρομοκρατία, τους «ακουμπάμε» αλλα δεν μπορούμε να τους πιάσουμε… Και ως άλλη μια παράφραση των ημερών «Βρήκαμε τον τάφο και τα οστά» αλλα δεν μπορούμε να κάνουμε ταυτοποίηση του νεκρού !!
Ας μην βαυκαλίζεται κανείς . Είτε ειναι αυτός λειτουργούς της Δικαιοσύνης ,της δημοσιογραφίας και του δημοσίου. Τα κλειδιά του «κάστρου» βρίσκονται στα χέρια των βαρόνων . Αυτών που δεν τόλμησε κανείς εισαγγελέας και ανακριτής να φωνάξει να καταθέσουν στην υπόθεση του Ακη…
Ο αρθογράφος κάνει και μια καταγγελία : Και τώρα κάποιοι προσπαθούν να κρατήσουν τους νέους δικαστές απ΄ έξω. Γιατί αν “εισβάλουν” στο κάστρο αυτά που θα αποκαλυφθούν είναι πιθανότατα “μη διαχειρίσιμα”. Όχι από την δικαιοσύνη. Ίσως να μην είναι διαχειρίσιμα ούτε από το πολιτικό σύστημα που στην αρχή είδε την ενεργοποίηση της δικαιοσύνης σαν σωσίβιο. Και τώρα ένα μέρος του την βλέπει ως βαρίδι…Γι΄ αυτό και συστηματικά προσπαθεί να τους απαξιωσει.
Σημείωση : Άρα παραδεχόμαστε όλοι οτι και η «μικρη ομάδα των νέων δικαστών» εχει την δική της «αχίλλειο πτέρνα» . Νοιωθει οτι δεν μπορεί να μπει στο κάστρο ! Και οτι το πολιτικό σύστημα αυτορυθμιζεται δίνοντας ποτέ τον Ακή και ποτέ τον Καρατζαφερη….
Ας μην βαυκαλίζεται κανείς οτι μια «μικρή ομάδα» νέων δικαστών μπορεί να αυτονομηθεί και να φέρει τα πάνω – κάτω. » Διορισμένο γρανάζι» του συστήματος ειναι και αυτοί που όσο κάνουν καλά την δουλειά των δανειστών θα παίρνουν εύσημα και επαινετικά δημοσιεύματα απο τον ξένο τύπο. Πολύ φοβάμαι οτι όταν ολοκληρωθεί η αποστολή τους – αργά ή γρήγορα-το μέλλον τους θα ειναι άδηλων όπως όλων των «προθύμων» στους μεγάλους σταθμούς της ιστορίας του τόπου.
Διαβάστε ακόμη:
«Μπλόκο» έξι βουλευτών στα πυρομαχικά των Leopard από την Γερμανία
Κάθαρση στους εξοπλισμούς: Ποιοι «πατάνε φρένο» και ποιοι το «γκάζι» – Ο ρόλος των δικαστών