F-22: Η USAF απέκλεισε τα stealth μαχητικά από το νέο σύστημα διαχείρισης μάχης – Τι σημαίνει αυτό

Σε μια αρκετά σημαντική κίνηση προχώρησε η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες αποφάσισε να θέσει εκτός τα stealth μαχητικά αεροσκάφη πέμπτης γενιάς τύπου F-22 Raptor από την ενσωμάτωσή τους από το πρόγραμμα ανάπτυξης του πρωτότυπου συστήματος μάχης «Advanced Battle Management System».

Ο αποκλεισμός των μαχητικών αεροσκαφών τύπου F-22 από το νέο σύστημα διαχείρισης μάχης, το οποίο έχει ως σκοπό να επιτρέπει την ασφαλή μεταφορά δεδομένων του πεδίου επιχειρήσεων μεταξύ των αεροσκαφών της USAF, συμπεριλήφθηκε σε ανάλυση που δημοσιεύθηκε αυτόν τον μήνα από το GAO (Government Accountability Office), που επιβλέπει και επιθεωρεί αμερόληπτα το κυβερνητικό έργο

Αρχικά, το Advanced Battle Management System Capability Release 1 σχεδιάστηκε για να συνδέει και να παρέχει πληροφορίες μέσω αισθητήρων σε πραγματικό χρόνο στα αεροσκάφη εναερίου ανεφοδιασμού τύπου KC-46 και στα stealth αεροσκάφη πέμπτης γενιάς, σε συνδυασμό με άλλα συστήματα διοίκησης και ελέγχου. Ωστόσο, όπως διαπιστώνει το GAO, τα F-22 δεν μπορούν να μοιραστούν δεδομένα με τα F-35, λόγω διαφορών τεχνικής φύσεως στα συστήματα επικοινωνιών που διαθέτουν.

Γιατί τέθηκαν εκτός τα Raptor ;

Στο πλαίσιο αυτό, αξιωματούχοι της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ υποστήριξαν την απόφασή τους στο GAO, λέγοντας ότι τα F-22 τέθηκαν εκτός από το πρόγραμμα ανάπτυξης του Advanced Battle Management System Capability Release 1, λόγω του «μειωμένου ρόλου του στη μελλοντική δομή της αεροπορικής δύναμης της USAF», κάτι που έχουμε επισημάνει στο παρελθόν, υπό το φόντο του προγράμματος ανάπτυξης αεροσκαφών έκτης γενιάς τύπου NGAD και της μορφής που θα έχει η αμερικανική Πολεμική Αεροπορία τις επόμενες δεκαετίες.

Το νέο και σε – πειραματικό στάδιο – σύστημα διαχείρισης μάχης της USAF, αναμένεται να αντικαταστήσει το υπάρχον «Joint All-Domain Command and Control», ενώ την ίδια στιγμή ο Στρατός Ξηράς και το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ προχωρούν στην ανάπτυξη των δικών τους συστημάτων διαχείρισης μάχης επόμενης γενιάς, το «Project Convergence» και το «Project Overmatch» αντίστοιχα.

Ουσιαστικά, οι προσπάθειες αυτές αποτελούν εργαλεία μέσω των οποίων οι ΗΠΑ θέλουν να πολεμήσουν επιτυχώς τους όποιους μελλοντικούς πολέμους, διατηρώντας το πλεονέκτημα έναντι της Κίνας και της Ρωσίας, που οι Αμερικανοί θεωρούν ως τις δύο κορυφαίες απειλές για την εθνική τους ασφάλεια.