Διαβάζοντας τον πίνακα με τα 30 πρώτα προγράμματα του ελληνικού εξοπλιστικού προγράμματος,δημιουργείται το ερώτημα: τι εννοούν κυβέρνηση και αντιπολίτευση όταν λένε και ξαναλένε ότι θα κόψουν κι άλλα κονδύλια από τους εξοπλισμούς;
Τα ποσά ,κάμποσα δις που αναγράφονται δεν ανταποκρίνονται στην αξία των προγραμμάτων .Είναι σαφώς χαμηλότερα. Το θέμα όμως είναι άλλο. Στην πρώτη δεκάδα των προτεραιοτήτων για τις ελληνικές ΕΔ τα οκτώ προγράμματα αφορούν σε συντήρηση και εξοπλισμό οπλικών συστημάτων τα οποία επί της ουσίας παραμένουν σε επιχειρησιακή αχρησία!
Μόλις στο νούμερο 9 του καταλόγου συναντάμε το πρώτο πρόγραμμα που απαιτεί νέα αγορά κι αυτό είναι η προμήθεια ελικοπτέρων έρευνας διάσωσης,η χρησιμότητα των οποίων δεν μπορεί σε καμμία περίπτωση να αμφισβητηθεί απο κανενα. Ακόμη και σ΄ αυτό το πρόγραμμα υπάρχει σημείωση για «επανεξέταση του αριθμού των ελικοπτέρων που θα πρέπει να αποκτηθούν».
Τη δεκάδα συμπληρώνει το προφανές από άποψη αναγκαιότητας εξοπλιστικό πρόγραμμα. Η προμήθεια νέων μαχητικών αεροσκαφών ,κάτι στο οποίο έχουν προχωρήσει εδώ και χρόνια οι γείτονες Τούρκοι με την παραγγελία 100 F-35.
Εκτός δεκάδας, βγήκαν το πρόγραμμα του αεροσκάφους ναυτικής συνεργασίας αν και είναι εξαιρετικά επείγον,αφού τα P-3 Orion έχουν πλέον ολοκληρώσει το κύκλο τους αλλά και το πολυσυζητημένο πρόγραμμα των νέων φρεγατών για το οποίο αν και δημιουργήθηκαν προσδοκίες ,φαίνεται ότι πάει πίσω.
Πρέπει λοιπόν όποιος εξαγγέλει εύκολα –και μάλλον ανεύθυνα- ότι θα περικοπούν κι άλλο οι αμυντικές δαπάνες,να εξηγήσει τι εννοεί με στοιχεία . Θα αφήσει χωρίς πυρομαχικά και ανταλλακτικά οπλικά συστήματα που οι έλληνες πολίτες έχουν πληρώσει πάρα πολύ ακριβά; Ή μήπως θα κόψει κονδύλια από τη μισθοδοσία του προσωπικού.
Τίποτα από τα δύο δεν μπορεί να συμβεί και γι΄ αυτό οι εξαγγελίες για νέες περικοπές δεν είναι επί της ουσίας τίποτα παραπάνω από επικοινωνιακές κορώνες. Εκτός αν τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα απ΄ ότι φανταζόμαστε και η εύρυθμη λειτουργία των ΕΔ ,δεν αποτελεί πια προτεραιότητα αυτής της χώρας.